หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 939

เมื่อเห็นกู่หลิงเอ๋อร์หันหลังกลับไป ซูอวี่ฉีก็ผละออกจากอ้อมแขนของเฉินผิง ก่อนจะทำให้ทุกคนประหลาดใจด้วยการคว้าแขนของกู่หลิงเอ๋อร์มา และผลักเธอเข้าไปในอ้อมกอดของเฉินผิง

“หลิงเอ๋อร์ มาสัมผัสความอบอุ่นในอ้อมกอดของเฉินผิงด้วยกันสิ”

ด้วยเหตุนั้น ซูอวี่ฉีจึงพิงกายเฉินผิงไปด้วยขณะที่จับแขนของกู่หลิงเอ๋อร์เอาไว้

ในตอนแรก กู่หลิงเอ๋อร์พยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของเฉินผิง แต่แล้วเธอก็หยุดเมื่อเฉินผิงโอบแขนของเขาไว้รอบไหล่เธอ เธอค่อยๆ เอนหัวไปพิงไหล่ของเขาช้าๆ ก่อนจะสัมผัสความอบอุ่นที่แผ่ซ่านออกมาจากหน้าอกของเฉินผิง

ในนาทีนั้น จู่ๆ เฉินผิงก็รู้สึกราวกับว่าเขาได้กลายเป็นผู้ชนะที่แท้จริงในเกมชีวิตแบบที่ผู้ชายหลายคนอยากจะเป็น

นี่ฉันไม่ได้กอดผู้หญิงอยู่ข้างกายทั้งสองข้างหรอกเหรอเนี่ย?

เอี๊ยด…

ทันใดนั้นก็มีคนเปิดประตูห้องของเฉินผิงเข้ามา กู่หลิงเอ๋อร์และซูอวี่ฉีต่างก็รีบผละออกจากอ้อมกอดของเฉินผิงก่อนจะลุกขึ้นยืน

เฉินผิงรีบยืนขึ้น และดึงเสื้อผ้าของเขาให้ตึงด้วยความเขินอาย และเมื่อเขาเห็นแอนนา เขาก็ถามขึ้นมาด้วยความแปลกใจ “เจ้าหญิงแอนนา ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ผมขอถามได้ไหมว่ามีอะไรเหรอครับ?”

หลังจากเหลือบตามองซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์แล้ว แอนนาก็หัวเราะเยาะใส่เฉินผิงก่อนจะหยอกล้อว่า “เฉินผิง ฉันไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าคุณเป็นคาสโนว่าที่ชอบใช้เวลาอยู่กับผู้หญิงทีละหลายคน แล้วสองคนนี้เป็นแฟนคุณใช่ไหม?”

เฉินผิงตกที่นั่งลำบาก ฉันเพิ่งจะกอดกับหลิงเอ๋อร์ ถ้าฉันบอกว่าอวี่ฉีเป็นแฟนฉัน แล้วหลิงเอ๋อร์จะเป็นอะไรล่ะ?

“ใช่แล้วล่ะ เราทั้งสองคนเป็นแฟนเขา”

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงกำลังลังเล ซูอวี่ฉีก็จับมือของกู่หลิงเอ๋อร์ไว้ ก่อนจะตอบคำถามของแอนนา

แอนนายิ้มเมื่อได้รับคำตอบเช่นนั้น “เฉินผิง คุณนี่โชคดีเรื่องผู้หญิงจริงๆ เลยนะ มีแฟนสวยๆ สองคนในคราวเดียวกันราวกับว่าเป็นความฝันเลยสิเนี่ย!”

ทันใดนั้น ซูอวี่ฉีกับกู่หลิงเอ๋อร์ก็รู้สึกได้ถึงความอิจฉาริษยาที่เจืออยู่ในคำพูดของแอนนา พวกเธอจึงหันไปมองเฉินผิงอย่างพร้อมเพรียงกัน

กู่หลิงเอ๋อร์เข้ามาหาเฉินผิงก่อนจะดึงหูอีกข้างหนึ่ง

ดังนั้น ทั้งสองสาวต่างก็ดึงหูเฉินผิงกันคนละข้างและยิงคำถามใส่เขา

ไม่นานนัก เสียงหัวเราะของพวกเขาก็ดังก้องไปทั่วทั้งห้อง เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่า ช่วงเวลานี้เป็นเวลาที่เขาผ่อนคลายที่สุดในชีวิตของเขาแล้ว

“นอนที่นี่ด้วยกันไหม?” เฉินผิงเสนอออกไป ขณะที่ซูอวี๋ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์นั้นหน้าแดงซ่าน

“ฝันไปเถอะ! กล้าดียังไงถึงได้อยากนอนกับเราก่อนที่จะแต่งงานกัน?”

หลังจากกลอกตาใส่เฉินผิงแล้ว ซูอวี่ฉีก็คว้าแขนกู่หลิงเอ๋อร์และออกไปจากห้องพร้อมกัน

เมื่อทั้งคู่ออกไปแล้ว เฉินผิงก็ถอนหายใจ ก่อนจะนั่งลงบนเตียงและพึมพำว่า “ฉันจะแต่งงานกับคุณทั้งสองคนหลังจากช่วยเหลือแม่ออกมาได้แล้ว”