เมื่อเห็นท่าทีของเฉินผิง จ้าวอู๋ฉีก็ตระหนักได้ทันทีว่าชายผู้นี้เปลี่ยนไปมากขนาดไหน ก่อนหน้านี้เขาเคยดูถูกชายผู้นี้ ไม่รู้ว่ามันเริ่มต้นขึ้นเมื่อไหร่แต่ตอนนี้เขาดูเหมือนว่าจะค่อยๆ ก้าวขึ้นไปในระดับที่สูงขึ้นเรื่อยๆ
ขณะเดียวกันหลงจิ้งกั๋วก็กลับมายังบ้านตระกูลหลงด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม
“คุณหลงครับ คุณชี่ได้พูดออกมาแล้ว ตอนนี้เราควรทำยังไงดีครับ?” หลงซิงซูกระซิบถาม
“เราก็ทำในสิ่งที่ต้องทำ สิ่งที่คุณชิบอกมีแค่เพียงว่าอย่าฆ่าเฉินผิง แต่เขาไม่ได้บอกว่าเราห้ามจับตัวเขานี่ สิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่ชีวิตของเขา ฉันแค่ต้องการตัวตนของเขา นายเข้าใจใช่มั้ย?” หลงจิ้งกั๋วตอบ
“เข้าใจครับ!” หลงซิงซูตอบพร้อมพยักหน้า
ไม่มีประโยชน์ที่จะฆ่าเฉินผิง สิ่งที่เขาต้องการคือจับตัวเขาและยืนยันตัวตนของเขาเท่านั้น เมื่อนั้นเขาจะใช้เฉินผิงเพื่อขู่หลงต้าเฉียวน้องสาวของตน สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือการค้นหาความลับที่เก็บซ่อนมานานกว่ายี่สิบปี
“นำคนบางส่วนไปกับคุณด้วยและมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่เฉินผิงพูดถึง ลองไปสำรวจบริเวณนั้นรอบๆ ดู เอาของไปด้วยและมอบมันให้แก่ท่านประธานจู้ ถ้าท่านมั่นใจว่าการประลองถูกจัดขึ้นที่นั่น ถ้ามันเป็นสุสานของจักรพรรดิล่ะก็มันจะต้องมีสมบัติมากมายอยู่ที่นั่นแน่นอน” เขาพูดอย่างเยือกเย็น
“เข้าใจแล้วครับ ไม่ต้องห่วงครับคุณหลง” หลงซิงซูตอบ
เขาต้องเข้าร่วมการประลองในครั้งนี้ ทุกอย่างที่ทำก็เพื่อผลประโยชน์ของเขาเอง ดังนั้นไม่มีทางที่เขาจะไม่จริงจังกับมัน
เฉินผิงไม่ได้อยู่ที่จิงตูนานนักหลังจากงานเลี้ยงฉลองจบลง แต่เขาเลือกที่จะกลับไปที่หงเฉิงพร้อมกับหลงอู่และคนอื่นๆ
แต่ก่อนที่จะเข้าถึงตัวเมือง พวกเขาแวะกันที่หุบเขายาก่อน เพื่อที่จะทำขี้ผึ้งผสมหยกนิล
หลังจากนั้นเขาจึงไปที่โรงพยาบาลเมื่อเขาทำมันเสร็จ ลูกน้องของหลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งต่างรู้สึกดีใจที่เห็นว่าพวกเขามาถึง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...