หนทางของเฉินผิงยังอีกยาวไกลก่อนที่เขาจะทำลายตระกูลหลงและช่วยเหลือแม่ของเขา
ที่แย่ไปกว่านั้น ตระกูลหลงมีอำนาจมากในจิงตู อีกทั้งความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ซับซ้อน พวกเขาควบคุมทุกอย่างไว้ในมือแม้แต่ในสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ หากเฉินผิงต้องการเป็นปรปักษ์กับตระกูลหลง นั่นเท่ากับว่าเขากำลังเป็นปรปักษ์กับคนทั้งยุทธภพ
หลังจากห้าผู้พิทักษ์เดินออกไป เหลือเพียงหลงจิ้งกั๋วและเหล่าผู้อาวุโสของตระกูลหลงไม่กี่คน ไม่มีทางที่หลงซิงซูจะกล้าทำอะไรอีกทั้งเขาเองก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำ
“คุณหลงครับ หากไม่มีอะไรแล้วกระผมขอไปเตรียมตัวก่อน”
หลงซิงซูไม่อาจทนแรงกดดันจึงเอ่ยขออนุญาต
“ช้าก่อน” หลงจิ้งกั๋วพูด “หลงซิงซูตอนนี้นายอยู่ระดับไหนแล้ว?”
“คุณหลง ตอนนี้ผมมาถึงขั้นปรมาจารย์ยุทธระดับสามแล้วครับ หากผมได้ฝึกบำเพ็ญฌานอย่างต่อเนื่อง ผมมั่นใจว่าผมจะไปถึงระดับที่สี่เมื่อจบงานประลองอย่างแน่นอนครับ” หลงซิงซูตอบกลับอย่างมั่นใจ
“การที่คนหนุ่มอย่างนายได้เป็นถึงปรมาจารย์ยุทธระดับที่สี่นั้นถือเป็นเรื่องที่น่าประทับใจมาก” หลงจิ้งกั๋วกล่าวชื่นชม
ความภาคภูมิใจปรากฏบนใบหน้าของหลงซิงซู “ขอบคุณสำหรับคำชื่นชมครับ คุณหลง!”
เป็นเรื่องยากมากที่หลงจิ้งกั๋วจะกล่าวชมใครสักคน แม้แต่หลงเซียวลูกชายของเขาเองก็ยังไม่เคยได้รับคำชมเช่นนี้
“ยังไม่ต้องขอบคุณฉันตอนนี้หรอก ด้วยความสามารถของนายในตอนนี้ หากได้พบกับเฉินผิง นายจะสามารถจับกุมเขากลับมาได้ใช่มั้ย?” หลงจิ้งกั๋วถามอย่างมีเลศนัย
หลงซิงซูตัวแข็งทื่อก่อนจะส่ายศีรษะ “คุณหลง ผมคงไม่มีความสามารถพอที่จะทำเช่นนั้นได้ เนื่องจากเฉินผิงสามารถปลิดชีพอิจิโระได้ ตอนนี้ระดับของเขาคงสูงกว่าของผมแล้วครับ”
หลงซิงซูเป็นคนซื่อสัตย์และไม่ปกปิดความบกพร่องของตัวเอง ว่ากันตามตรง ความสามารถของเขาไม่ได้ใกล้เคียงกับเฉินผิงเลย
“สิ่งที่ฉันเป็นห่วงที่สุดก็คือ นายอาจจะเสียชีวิตในการประลองเนื่องจากความสามารถของนายเอง โดยไม่ได้อะไรตอบแทน” หลงจิ้งกั๋วกล่าวอย่างกังวล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...