ทั้งห้าผู้พิทักษ์ต่างต้องตกตะลึงเมื่อได้เห็นหมาป่าสีขาว เพราะพวกเขาไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับสัตว์ร้ายที่น่าเกรงขามและดุร้ายเช่นนี้
“พวกแกเป็นใครกัน?” หลงอู่เอ่ยถามด้วยความสงสัย
เขาอาจสัมผัสได้ถึงพลังที่คุ้นเคยจากรัศมีพลังของคนทั้งห้า แต่เขาก็ไม่สามารถบอกได้ว่าพวกเขาทั้งห้าคือใคร หลังจากที่เขาถ่ายทอดพลังทั้งหมดให้กับซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์แล้ว เขาจึงไม่สามารถใช้พลังปราณสัมผัสเพื่อตรวจสอบได้
“หลงอู่งั้นรึ?” หนึ่งในห้าของพวกเขาโพล่งขึ้นมา จากนั้นเขาก็เอามือปิดปากราวกับว่าเขาผิดที่พูดออกไป
ดวงตาของหลงอู่เบิกกว้างและจ้องมองไปยังพวกเขา “ถ้าอย่างนั้น แสดงว่าผู้พิทักษ์จากตระกูลหลงมาถึงแล้วสินะ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมฉันถึงคุ้นเคยพลังของพวกนายเช่นนี้”
เมื่อเห็นว่าตัวตนของพวกเขาถูกเปิดเผย จึงไม่จำเป็นที่จะต้องปิดบังตัวตนอีกต่อไป พวกเขาจึงถอดหน้ากากที่ปิดบังใบหน้าออก
ต้าฮู่ฝาหัวหน้ากลุ่มจ้องมองไปที่หลงอู่ “พลังของคุณหายไป หลงอู่เกิดอะไรขึ้นกับพลังของคุณ?”
“มันหายไปแล้ว ตอนนี้ฉันเป็นเพียงแค่คนธรรมดาเท่านั้น” หลงอู่ตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้มเล็กน้อย
ท่าทางสบายๆ ของหลงอู่ทำให้เหล่าผู้พิทักษ์ประหลาดใจ เพราะการที่เขาสูญเสียทักษะเหล่านั้นทั้งที่ฝึกฝนมาอย่างยากลำบากไม่ใช่สิ่งที่คนส่วนใหญ่จะสามารถรับมือได้
“บอกพวกเราทีหลงอู่ ทำไมในตอนนั้นคุณถึงเลือกที่จะทรยศคุณหลง? ลองมองดูตัวคุณเองในตอนนี้สิ” ต้าฮู่ฝามองดูหลงอู่ด้วยท่าทางที่ผิดหวังก่อนจะถามต่อ “ท่านเฒ่ามังกรอยู่ที่ไหน?”
การเอ่ยถึงตาเฒ่ามังกรได้นำความหมองเศร้ามาสู่จิตใจของหลงอู่ “ตาเฒ่ามังกรได้จากไปแล้ว...” เขาพูดออกมาด้วยความเสียใจ
“ในเมื่อไหนๆ ก็มาจนถึงจุดนี้แล้ว หลงอู่ถึงเวลาแล้วที่คุณจะต้องสำนึกผิด ยอมจำนนและมอบเฉินผิงให้พวกเราซะ และพวกเราจะขอให้คุณหลงไว้ชีวิตคุณเมื่อพวกเรากลับไป เมื่อคุณเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา อาจจะดีกว่าถ้าหากคุณได้อยู่ในสถานที่ที่คุณสามารถเกษียณและใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างสงบสุข!” ต้าฮู่ฝาพยายามพูดเกลี้ยกล่อมเขา
“มาไกลถึงขนาดนี้ แสดงว่าคุณรู้ความจริงที่ว่าเฉินผิงคือลูกชายของหลงต้าเฉียว ฉันจะมอบเฉินผิงให้พวกนายได้อย่างไรเมื่อตาเฒ่ามังกรสละชีวิตเพื่อเขา? พวกนายยังไม่รู้อีกหรือว่าหลงจิ้งกั๋วได้วางยาพ่อของเขาและชิงตำแหน่งมา? การที่นายเข้าข้างเขาเช่นนี้แสดงว่านายสนับสนุนความชั่วร้าย” หลงอู่กล่าวด้วยความไม่พอใจ
“คำพูดของคุณไม่มีประโยชน์หรอกต้าฮู่ฝา พวกเราเข้าไปจับเฉินผิงออกมาแล้วเราค่อยจัดการเขาซะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...