“ส่งตัวเฉินผิงมาซะหลงอู่ เห็นแก่ช่วงเวลาเก่าๆ ผมรับรองว่าจะไม่ทำอันตรายใดกับพวกคุณ แต่ถ้าคุณปฏิเสธล่ะก็อย่าหาว่าผมใจร้ายเลยนะ” ต้าฮู่ฝาขู่หลงอู่ด้วยแววตาที่แข็งกร้าว
“ไม่ต้องพูดมาก ไม่มีทางที่ฉันจะมอบเฉินผิงให้พวกแก” หลงอู่ยืนกราน
“งั้นแกก็รนหาที่ตายแล้ว..”
ความโกรธของเขาปะทุขึ้นเช่นกัน หัวหน้าของเหล่าผู้พิทักษ์พุ่งตรงเข้าใส่หลงอู่
บรู้ววว!
หมาป่าสีขาวพุ่งเข้าหาผู้พิทักษ์ด้วยคมเขี้ยวยาว ขนของมันลุกตั้งชัน
“หึ! เจ้าสัตว์หน้าโง่...” ต้าฮู่ฝาตะโกนออกมาก่อนจะเหวี่ยงฝ่ามือเข้าใส่เจ้าหมาป่า
ด้วยร่างกายอันว่องไวของมัน เจ้าหมาป่าสีขาวสามารถหลบการโจมตีนั่นพ้น จากนั้นมันจึงตรงเข้าไปฉีกไหล่ของต้าฮู่ฝาด้วยกรงเล็บอันแหลมคม
รอยเลือดปรากฏขึ้น ไฟลุกขึ้นในดวงตาของผู้พิทักษ์ทันที
“บัดซบ เจ้าหมาโง่! วันนี้ฉันจะฆ่าแกและดึงเอาแก่นอสูรออกมา”
เขาบีบนิ้วมือของเขาแน่นเป็นกำปั้นคู่ เขารวบรวมพลังแสงไว้ที่รอบกำปั้นของเขา จากนั้นเขาพุ่งตัวเข้าใส่หมาป่าสีขาวพร้อมด้วยพลังทำลายล้างของพายุที่เขาสร้างขึ้น
“ให้ฉันช่วยคุณเถอะต้าฮู่ฝา”
เสิ้นฮู่ฝาผู้ซึ่งถูกคมเขี้ยวของหมาป่า ก็เข้าร่วมการต่อสู่ด้วยเช่นกัน
“มาเถอะ จัดการมันพร้อมกัน”
เอ้อฮู่ฝาโบกมือส่งสัญญาณให้อีกสองคนที่เหลือตรงเข้าใส่หลงอู่
เมื่อเห็นว่าสถานการณ์คลี่คลายลง ซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์ก็พร้อมใจกันมายืนอยู่ด้านหน้าของหลงอู่
“พวกเด็กเหลือขอ มีไม่คิดว่าแกจะมีทักษะการต่อสู้หรอกนะ...”
เมื่อเขาเห็นซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์ ริมฝีปากของเขายกขึ้นเล็กน้อยเป็นรอยยิ้ม ความดูถูกเหยียดหยามปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
ทั้งสองสาวยังคงนิ่งเงียบ สีหน้าของพวกเธอดูเคร่งขรึม พวกเธอพุ่งโจมตีตรงเข้าใส่เอ้อฮู่ฝา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...