หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 955

อู่ฮู่ฝาปล่อยมือจากเสี่ยวหลานอย่างเชื่อฟัง ในขณะที่ดวงตาของเขายังคงจับจ้องที่เธอ

“คุณชอบฉันมั้ย?” เสี่ยวหลานเอ่ยถามในขณะที่มองไปยังอู่ฮู่ฝา

“ชอบสิ...” อู่ฮู่ฝาที่กำลังเคลิบเคลิ้มพยักหน้าทันที

“ถ้าคุณชอบฉันจริงล่ะก็ฟังนะ ไปฆ่าคนที่กำลังจับเพื่อนของฉันไว้หน่อยสิ” เสี่ยวหลานพูดพร้อมกับชี้ไปทางซื่อฮู่ฝา

“ได้เลย!” ด้วยท่าทางใสซื่อราวกับจะละลายต่อหน้าของเขา อู่ฮู่ฝาจึงหันไปหาซื่อฮู่ฝา

“อู่ฮู่ฝา? เฮ้ อู่ฮู่ฝา” ซื่อฮู่ฝารู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง เขาเรียกชื่ออู่ฮู่ฝาถึงสองครั้งขณะที่อีกฝ่ายกำลังเดินตรงเข้ามา แต่ผู้พิทักษ์คนที่ห้ายังคงรุกคืบเข้ามาอย่างไม่สนใจ

ผั่ว!

ทันใดนั้น อู่ฮู่ฝาเหวี่ยงหมัดเข้าใส่ซื่อฮู่ฝา พลังอันมหาศาลที่เขาใส่ไว้ในหมัดนั่นก่อให้เกิดคลื่นพลังที่ระเบิดกลางอากาศ

ซื่อฮู่ฝาสามารถหลบหมัดของอู่ฮู่ฝาได้ทัน แม้ว่าในมือของเขายังคงจับตัวกู่หลิงเอ๋อร์เอาไว้

“แกบ้าไปแล้วหรือยังไง อู่ฮู่ฝา?” ซื่อฮู่ฝาตะโกนบ่นเสียงดัง

อย่างไรก็ตาม อู่ฮู่ฝายังไม่ยอมเลิกราและยังคงพุ่งตัวเข้ามาอย่างไม่ลดละ

เมื่อไม่มีทางเลือก ซื่อฮู่ฝาจึงจำต้องยอมปล่อยมือจากกู่หลิงเอ๋อร์ออกไปก่อน เพื่อป้องกันตัวเองจากการจู่โจมอย่างไม่หยุดยั้งของอู่ฮู่ฝา

“ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย หลิงเอ๋อร์?”

เสี่ยวหลานรีบตรงเข้ามาช่วยพยุงกู่หลิงเอ๋อร์

“ฉันโอเค” กู่หลิงเอ๋อร์ตอบพร้อมส่ายศีรษะ

เอ้อฮู่ฝาที่กำลังรับมือกับซูอวี่ฉี ร้องคำรามระเบิดความโกรธออกมาเมื่อเห็นซื่อฮู่ฝาและอู่ฮู่ฝาต่อสู้กัน “สู้กันเพราะผู้หญิงงั้นรึ? พวกแกสองคนเป็นบ้าไปแล้วหรือยังไง?”

ในขณะนี้ ต้าฮู่ฝาและเสิ้นฮู่ฝากำลังประมือกับหมาป่าสีขาว ด้วยความคล่องแคล่วของมัน เจ้าสัตว์ร้ายก็ขยับตัวเข้าๆ ออกๆ โจมตีไม่หยุด แต่ถึงกระนั้น เห็นได้ชัดว่าพลังของมันไม่สามารถเทียบได้กับพลังของปรมาจารย์ยุทธ์ทั้งสอง ดูจากบาดแผลนับไม่ถ้วนที่เกิดบนร่างกายของมันเป็นเครื่องยืนยันได้

เลือดได้ย้อมขนสีขาวราวหิมะของมันจนกลายเป็นสีแดงเข้ม แต่เจ้าหมาป่าสีขาวยังคงยืนหยัดต่อไปโดยไม่คำนึงถึงชีวิตมันเอง เนื่องจากรู้ดีว่าหากมันพลาดพลั้งไปล่ะก็ หลงอู่และคนอื่นๆ จะต้องตกอยู่ในอันตราย

หลังจากได้ยินเสียงเรียกของเอ้อฮู่ฝา ต้าฮู่ฝาได้เหวี่ยงฝ่ามือตรงเข้าใส่หัวของเจ้าหมาป่า เมื่อเจ้าหมาป่าทรุดตัวลงมันกลับมุดลงไปที่ด้านล่าง ก่อนที่มันจะเหวี่ยงขาหวังที่จะตะปบเข้าที่น่องของต้าฮู่ฝาด้วยกรงเล็บที่แหลมคม

นั่นทำให้เจ้าหมาป่าติดกับของต้าฮู่ฝาเสียแล้ว เนื่องจากฝ่ามือของผู้พิทักษ์นั้นเป็นเพียงแค่อุบายเท่านั้น ทันใดนั้นมันกลับต้องได้รับบาดเจ็บและกระเด็นลอยออกไป

ลูกเตะอันรุนแรงกระแทกเข้าใส่ลำตัวขนาดมหึมาของหมาป่าขาวอย่างแม่นยำ ส่งมันลอยขึ้นไปในอากาศก่อนที่มันจะกระแทกกลับลงมาบนพื้นอย่างแรง

“เสี่ยวไป๋!”

ซูอวี่ฉีและคนอื่นๆ ต่างรีบเข้ามาดูอาการของมัน พวกเขาได้พบว่ามีบาดแผลมากมายเต็มไปทั่วทั้งร่างกายของมัน น้ำในดวงตาของพวกเธอเริ่มคลอเมื่อเห็นสภาพเจ้าหมาป่า

เมื่อเห็นคู่ต่อสู่ลอยออกไป ต้าฮู่ฝาก็รีบวิ่งตรงมายังอู่ฮู่ฝาทันที