หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 956

ต้าฮู่ฝาเผชิญหน้ากับดวงตามืดกลวงของอู่ฮู่ฝาที่พยายามดิ้นรนอย่างไม่หยุดยั้ง ต้าฮู่ฝาใช้สองนิ้วของเขาส่งพลังเรืองแสงสีทองอ่อนๆ สกัดจุดที่ขมับของอู่ฮู่ฝาอย่างรวดเร็ว

แสงสีทองจางหายเข้าไปในหัวของอู่ฮู่ฝา ส่งผลให้ผู้พิทักษ์ลำดับที่ห้าหยุดจากความบ้าคลั่ง แววตาเลื่อนลอยของเขากลับมามีสติอีกครั้ง

“ต้าฮู่ฝา... ทำไมพวกนายถึงจ้องมองฉันแบบนั้น?” อู่ฮู่ฝาถามอย่างกระวนกระวายเมื่อมองไปที่ใบหน้าสหายของเขา

“นายตกอยู่ใต้มนต์สะกดของใครบางคนโดยไม่รู้ตัว ให้ตายสิ! ฉันบอกพวกนายสองคนกี่ครั้งแล้วว่าอย่าให้ตันหาราคะเข้าครอบงำขณะที่เรากำลังทำภารกิจ?”

คำต่อว่าทำให้อู่ฮู่ฝาและซื่อฮู่ฝาต่างก้มหน้าลงด้วยความละอายใจ ในบรรดาพวกเขาทั้งห้าคน สองคนนี้เป็นคนที่มีกิเลสหนามากที่สุด นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้อู่ฮู่ฝาตกอยู่ในมนตรามหาเสน่ห์ของเสี่ยวหลาน

“เป็นเพราะนางปีศาจคนนั้น! ฉันจะฆ่าหล่อนซะ!”

ด้วยความอับอายและความโกรธ อู่ฮู่ฝาไม่คาดคิดว่าเขาจะตกเป็นเหยื่อของคำหลอกลวงของเสี่ยวหลานเสียได้

ต้าฮู่ฝายื่นมือออกไปและรั้งอู่ฮู่ฝาเอาไว้ ก่อนที่เขาจะหันความสนใจไปที่หลงอู่และกลุ่มของเขา

ขณะนั้นเอง หลงอู่กำลังวุ่นอยู่กับการนำซูอวี่ฉีและคนอื่นๆ ร่วมมือกันช่วยเหลือเจ้าหมาป่าสีขาวซึ่งร่างกายอ่อนแออย่างมาก

“อดทนไว้ก่อนนะเสี่ยวไป๋ อยู่กับพวกเราก่อน...”

น้ำตาของซูอวี่ฉีเริ่มไหลนอง พลังสีแดงทรงกลมก่อตัวขึ้นจากในฝ่ามือของเธอ ก่อนจะค่อยๆ ห่อหุ้มร่างกายของหมาป่าสีขาวเอาไว้

เมื่อพวกเธอเห็นสภาพของหมาป่าสีขาวในตอนนี้ ทั้งกู่หลิงเอ๋อร์ อู่เม่ยเอ๋อร์และเสี่ยวหลานต่างเก็บซ่อนความร้อนรนเอาไว้ไม่อยู่

แม้แต่ดวงตาของหลงอู่ก็แดงก่ำ เพราะพวกเขาทั้งหมดเริ่มชอบเจ้าหมาป่าสีขาวอย่างมากในช่วงเวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน

“ส่งเฉินผิงมาเดี๋ยวนี้หลงอู่ ฉันอาจจะเสนออย่างอื่นให้คุณมากกว่าแค่โอกาสอยู่รอด” ต้าฮู่ฝาพูดกับหลงอู่อย่างเย็นชา

หลงอู่กัดฟันแน่นพร้อมด้วยดวงตาที่ปูดบวม “แกลืมสิ่งที่คิดไปได้เลย ทางเดียวที่แกจะสามารถเข้าไปในคฤหาสน์ได้คือข้ามศพพวกเราไปซะก่อน!”

แม้จะสูญเสียพลังไปแล้ว แต่รังสีอาฆาตที่แผ่ออกมาจากหลงอู่ยังคงน่ากลัว