ในขณะเดียวกัน จู้จื่อซาน กั๋วเว่ยกับพวกระดับสูงคนอื่นๆ ของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้มารวมตัวกัน การประลองจะเริ่มขึ้นในวันพรุ่งนี้แล้ว พวกเขาจำต้องตรวจดูทุกรายละเอียดให้ถ้วนถี่ในฐานะที่เป็นผู้ควบคุมดูแลองค์กรผู้ฝึกยุทธ์ ถ้ามีข้อผิดพลาดใดๆ พวกเขาย่อมต้องรับผิดชอบ
“ท่านประธานจู้ สถานที่จัดงานในครั้งนี้คือสุสานจักรพรรดิใต้ดินที่มีอายุกว่าพันปี อาจจะมีของวิเศษล้ำค่าจำนวนมากอยู่ในนั้น ควรให้สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ส่งคนจำนวนหนึ่งแอบเข้าไปเอาออกมาดีไหมครับ?” กั๋วเว่ยถามจู้จื่อซานด้วยความรอบคอบ
จู้จื่อซานส่ายหน้า “คุณชี่จะเข้าไปดูแลสถานที่ด้วยตัวเอง เราอาจจะโดนจับได้ถ้าแอบส่งคนเข้าไป”
“งั้นเราจะเอาแต่นั่งดูของวิเศษโดนสำนักกับตระกูลอื่นฉกเอาไปเหรอครับ?”
กั๋วเว่ยไม่พอใจและคิดว่าแบบนั้นมันช่างเสียเปล่า
“อย่ากังวล ฉันคุยกับหลงจิ้งกั๋วแล้ว นายจะต้องนำทางคนที่เข้าร่วมการประลอง แต่นายต้องดูแลตระกูลหลงเป็นพิเศษ เมื่อถึงเวลา พวกเขาจะแบ่งของวิเศษกับสมบัติที่ได้มาให้เรา ห้าสิบ-ห้าสิบ”
จู้จื่อซานเตรียมแผนไว้ในหัวแล้ว
“เข้าใจแล้วครับ” กั๋วเว่ยพยักหน้า
วันต่อมา การประลองได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ
เฉินผิงกับจ้าวอู๋ฉีรีบเร่งไปสถานที่จัดงาน เมื่อไปถึงก็พบกับคนจำนวนมหาศาลอยู่ที่นั่น สำนักและตระกูลหลายแห่งไปถึงก่อนแล้ว
เนินดินที่เฉินผิงไปพบเข้าตอนนี้ถูกไถจนราบเรียบ มีรั้วสูงล้อมรอบเหลือไว้แต่เพียงทางให้เข้า มีปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ระดับเจ็ดสองคนยืนอยู่ตรงนั้น คอยเฝ้าทางเข้าไม่ให้ใครแอบเข้าไป
“กรุณาแสดงบัตรเชิญด้วย ถ้าไม่มีบัตรเราจะไม่ให้เข้าไป”
เมื่อเฉินผิงกับจ้าวอู๋ฉีไปถึงทางเข้า คนคุ้มกันทั้งสองยื่นมือเข้ามาขวางทางเอาไว้
เฉินผิงเอาบัตรเชิญออกมาให้ดูและเข้าไปพร้อมกับจ้าวอู๋ฉี
เขาเห็นหลุมลึกทันทีที่เข้าไป ที่ด้านในหลุมมีประตูหินขนาดใหญ่กั้นทางเข้าเอาไว้ ผลักประตูให้เปิดออกก็จะเข้าไปด้านในสุสานจักรพรรดิได้
พอมองดูขนาดของสุสานจักรพรรดิ เฉินผิงก็แน่ใจว่าด้านในจะต้องมีของวิเศษและกับดักอยู่นับไม่ถ้วน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...