“ฮ่าๆๆๆ คุณหลง คุณถ่อมตัวเกินไปแล้ว!” หลังระเบิดเสียงหัวเราะเสียดัง กั๋วเว่ยก็เดินไปกับหลงเซียวก่อนจะเริ่มคุยกันด้วยเสียงที่เบาเกินจะได้ยิน
“เฉินผิง แกรอก่อนเถอะ ถ้าเราเข้าไปในสุสานโบราณได้เมื่อไหร่ แกชะตาขาดแน่”
หลังจ้องหน้าเฉินผิงเขม็ง เฉิงคุนก็เดินจากไปพร้อมกับซวนหยวนไค
แม้ชายทั้งสองจะชังน้ำหน้ากัน พวกเขาก็ยังเต็มใจละความไม่ลงรอยเอาไว้ก่อนเพื่อเห็นแก่ผลประโยชน์ร่วมกัน
“ให้ตายสิไอ้พวกนี้ เดี๋ยวฉันจะแสดงฝีมือให้เห็นแน่ ไม่ช้าก็เร็ว!” จ้าวฉวางสบถ
“อย่าหยุดพัฒนาตัวเอง คุณควรจะฝึกให้หนักแล้วเลิกทำตัวเป็นเสือผู้หญิง มีแต่ความแข็งแกร่งที่แท้จริงเท่านั้นที่คุณจะใช้ป้องกันตัวจากคนอื่นได้” เฉินผิงแนะนำเขา
จ้าวฉวางหน้าแดงด้วยความละอายเมื่อได้ยินเฉินผิงตักเตือน ที่ผ่านมาเขาคิดว่าตระกูลของตัวเองแข็งแกร่งมาก จนเขาใช้ชีวิตได้อย่างไร้ความกังวลแม้ว่าเขาจะไม่รู้อะไรเลยก็ตาม
เพราะเหตุนั้น เขาจึงได้รับบทเรียนหลังจากแดนไร้เงาถูกโจมตีจนส่งผลให้คนล้มตายไปมากมาย
“ต่งเจียห่าวมาถึงแล้ว!” ใครบางคนตะโกนขึ้นมาอย่างกะทันหัน
ครู่ต่อมา ชายหนุ่มที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าราคาแพงและสวมแว่นตาดำก็เดินเข้ามา
ด้านหลังเขาคือปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ระดับเจ็ดสองคนที่ช่วยให้เขาเปิดตัวอย่างอลังการ
พอเห็นต่งเจียห่าว หลงเซียวที่คุยอยู่กับกั๋วเว่ยเมื่อครู่นี้ก็รีบปรี่เข้าไปหาพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ “คุณต่ง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ”
เขาถอดแว่นกันแดดออกอย่างอ่อนช้อย ต่งเจียห่าวมองไปที่ตาของหลงเซียว “ก็ผ่านมาสักพักแล้ว คุณหลง ดูท่าคุณจะแข็งแกร่งขึ้นยิ่งกว่าแต่ก่อนอีกนะ”
“แน่นอนว่าไม่เก่งเท่าคุณหรอกครับ!” หลงเซียวยิ้ม
“พอเถอะ ผมชักจะรำคาญกับความถ่อมตนแบบปลอมๆ ของคุณแล้ว นี่คุณกำลังเหยียดหยามผมทั้งที่เห็นกันอยู่ว่าฝีมือของคุณเหนือกว่าเหรอครับ?” ต่งเจียห่าวตอบด้วยสีหน้าที่พลันเปลี่ยนเป็นบึ้งตึง
อารมณ์ที่เปลี่ยนฉับพลันของต่งเจียห่าวทำเอาหลงเซียวตั้งตัวไม่ถูก เขาขมวดคิ้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...