หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 968

“ฮ่าๆๆๆ คุณหลง คุณถ่อมตัวเกินไปแล้ว!” หลังระเบิดเสียงหัวเราะเสียดัง กั๋วเว่ยก็เดินไปกับหลงเซียวก่อนจะเริ่มคุยกันด้วยเสียงที่เบาเกินจะได้ยิน

“เฉินผิง แกรอก่อนเถอะ ถ้าเราเข้าไปในสุสานโบราณได้เมื่อไหร่ แกชะตาขาดแน่”

หลังจ้องหน้าเฉินผิงเขม็ง เฉิงคุนก็เดินจากไปพร้อมกับซวนหยวนไค

แม้ชายทั้งสองจะชังน้ำหน้ากัน พวกเขาก็ยังเต็มใจละความไม่ลงรอยเอาไว้ก่อนเพื่อเห็นแก่ผลประโยชน์ร่วมกัน

“ให้ตายสิไอ้พวกนี้ เดี๋ยวฉันจะแสดงฝีมือให้เห็นแน่ ไม่ช้าก็เร็ว!” จ้าวฉวางสบถ

“อย่าหยุดพัฒนาตัวเอง คุณควรจะฝึกให้หนักแล้วเลิกทำตัวเป็นเสือผู้หญิง มีแต่ความแข็งแกร่งที่แท้จริงเท่านั้นที่คุณจะใช้ป้องกันตัวจากคนอื่นได้” เฉินผิงแนะนำเขา

จ้าวฉวางหน้าแดงด้วยความละอายเมื่อได้ยินเฉินผิงตักเตือน ที่ผ่านมาเขาคิดว่าตระกูลของตัวเองแข็งแกร่งมาก จนเขาใช้ชีวิตได้อย่างไร้ความกังวลแม้ว่าเขาจะไม่รู้อะไรเลยก็ตาม

เพราะเหตุนั้น เขาจึงได้รับบทเรียนหลังจากแดนไร้เงาถูกโจมตีจนส่งผลให้คนล้มตายไปมากมาย

“ต่งเจียห่าวมาถึงแล้ว!” ใครบางคนตะโกนขึ้นมาอย่างกะทันหัน

ครู่ต่อมา ชายหนุ่มที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าราคาแพงและสวมแว่นตาดำก็เดินเข้ามา

ด้านหลังเขาคือปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ระดับเจ็ดสองคนที่ช่วยให้เขาเปิดตัวอย่างอลังการ

พอเห็นต่งเจียห่าว หลงเซียวที่คุยอยู่กับกั๋วเว่ยเมื่อครู่นี้ก็รีบปรี่เข้าไปหาพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ “คุณต่ง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ”

เขาถอดแว่นกันแดดออกอย่างอ่อนช้อย ต่งเจียห่าวมองไปที่ตาของหลงเซียว “ก็ผ่านมาสักพักแล้ว คุณหลง ดูท่าคุณจะแข็งแกร่งขึ้นยิ่งกว่าแต่ก่อนอีกนะ”

“แน่นอนว่าไม่เก่งเท่าคุณหรอกครับ!” หลงเซียวยิ้ม

“พอเถอะ ผมชักจะรำคาญกับความถ่อมตนแบบปลอมๆ ของคุณแล้ว นี่คุณกำลังเหยียดหยามผมทั้งที่เห็นกันอยู่ว่าฝีมือของคุณเหนือกว่าเหรอครับ?” ต่งเจียห่าวตอบด้วยสีหน้าที่พลันเปลี่ยนเป็นบึ้งตึง

อารมณ์ที่เปลี่ยนฉับพลันของต่งเจียห่าวทำเอาหลงเซียวตั้งตัวไม่ถูก เขาขมวดคิ้ว

ทันใดนั้น ต่งเจียห่าวก็เงื้อมือขึ้นจะตบไปที่เฉินผิง

จ้าวฉวางตกใจกับเรื่องที่เกิด เขาอยากจะเอื้อมมือเข้าไปขวางแม้จะรู้ว่าตัวเขาเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของต่งเจียห่าว เพราะถึงยังไงเขาก็ไม่อาจยืนเฉยปล่อยให้คนอื่นทำร้ายเฉินผิงได้

แต่ตอนที่เขากำลังจะลงมือ เฉินผิงก็คว้ามือของอีกฝ่ายแล้วหยุดเขาไว้ได้ก่อน

มืออันรวดเร็วของต่งเจียห่าววางลงที่ไหล่ของเฉินผิง กลายเป็นว่าเขาแค่จะตบไหล่เบาๆ ไม่ใช่จะจู่โจม

“ฮ่าๆๆๆ ก็นึกแล้วว่าคนที่ฆ่าอิจิโระต้องเป็นแบบนี้ คุณแข็งแกร่งจริงๆ แถมยังไม่เหมือนกับคนอื่นๆ ที่หวาดกลัวอิทธิพลของตระกูลเขา ถ้าเบื้องบนไม่ได้ห้ามผมไว้ ผมคงฆ่าไอ้เวรนั่นด้วยตัวเองไปแล้ว!”

ระหว่างที่เอ่ยปากชมอย่างจริงใจ ดวงตาของต่งเจียห่าวก็มองไปที่ฝูงชน

แม้ว่าคำพูดของเขาจะตอกหน้าหลายๆ คนในทีเดียว ก็ไม่มีใครคนใดจากตระกูลระดับสูงกล้าแย้งเขา ภาพนั้นเป็นข้อพิสูจน์ให้เห็นว่าตระกูลต่งทรงพลังเพียงใด