หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 982

ด้วยความกังวล จ้าวฉวางพูดกับเฉินผิงว่า “งั้นก็ระวังด้วย!”

ต่งเจียห่าวพูดขึ้นมาว่า “ดูจากความสามารถของคุณแล้ว นี่ไม่ใช่ว่าคุณกำลังรนหาที่ตายอย่างนั้นเหรอ? เฉินผิง เพราะขนาดประมาณการยุทธ์ระดับเจ็ดยังไปได้ไกลเพียงแค่ยี่สิบเมตรก่อนจะพ่ายแพ้ให้กับวงแหวนอาคมนี่เลยนะ”

“ไหนๆ เราก็อยู่ตรงนี้แล้ว ทำไมไม่ลองดูก่อนล่ะ?”

เช่นนั้นแล้ว เฉินผิงก็ค่อยๆ รวบรวมออร่าที่แข็งแกร่งออกมาผ่านร่างกายเขา ไม่นานนักก็มีเกล็ดค่อยๆ งอกออกมาจากร่างกายเขาและปกคลุมไปทั่วจนกลายเป็นเกราะสีทอง

ทุกคนตกตะลึงเมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงของร่างกายเฉินผิง รวมถึงหลงเซียวที่กำลังเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง

เฉินผิงไม่สนใจผู้คนที่ตระหนกอยู่และเดินลึกเข้าไปในสุสาน

ตูม!

ไม่นานนัก เจตจำนงสังหารอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้าใส่เฉินผิงเหมือนสัตว์ร้าย

แรงกระแทกที่เกิดจากการโจมตีนั้นคล้ายกับการถูกรถไฟความเร็วสูงชนกลับมา

มันส่งให้เฉินผิงลอยคว้างกระเด็นกลับมาข้างหลัง แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้รับบาดเจ็บเท่าครั้งก่อน ต้องขอบคุณที่เขาเตรียมการไปอย่างเพียงพอ

จ้าวฉวางถามว่า “คุณบาดเจ็บไหม เฉินผิง?”

เฉินผิงส่ายหน้าก่อนจะตรงเข้าไปยังสุสานอีกครั้งหนึ่ง

เจตจำนงสังหารอีกระลอกพุ่งเข้าใส่เฉินผิงอีกครั้ง เมื่อเขาฝ่าฝืนเข้าไปในวงแหวนอาคม แต่คราวนี้ เฉินผิงชูกำปั้นขึ้นก่อนจะเรียกเอาโล่ออกมา

โครม!

ร่างของเฉินผิงสั่นสะท้านจากคลื่นกระแทกของเจตจำนงสังหารที่พุ่งเข้าใส่โล่ของเขา แม้ว่าแขนของเขาจะรู้สึกชา แต่ในครั้งนี้เขาก็ตรึงตัวเองไว้กับพื้นสำเร็จ ไม่กระเด็นถอยหลังไปเหมือนคราวก่อนๆ อีกแล้ว

เฉินผิงดีใจมากที่รู้ว่าวิธีของเขาได้ผล

เขาหายใจเข้าก่อนจะเดินลึกเข้าไปในสุสาน เจตจำนงสังหารที่แผ่ออกมาจากวงแหวนอาคมยิ่งเข้มข้นขึ้นเมื่อเขาเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆ