หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 111

ได้ยินคำพูดเหล่านี้ ทุกคนก็โกรธจัดทันที แม้แต่สีหน้าวันชัยเองก็บึ้งตึง

“พระเจ้า ชัชนันท์ทำเกินไปหรือเปล่า? ถึงจะทะเลาะกับชลิตา ก็ไม่ควรเอาความโกรธไปลงกับเด็กหรือเปล่า?”

“นั่นสิ ยังไงก็เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เด็กเป็นผู้บริสุทธิ์นะ”

“ไม่คิดเลยว่าคนอ่อนโยนอย่างชัชนันท์ จิตใจจะโหดเหี้ยมแบบนี้”

ฝูงชนโดยรอบเริ่มแสดงความคิดเห็นต่างๆ นานา ตอนนี้ในสายตาพวกเขา ชัชนันท์คือผู้หญิงร้ายกาจน่ารังเกียจ

ชลิตาน่าสงสารเกินไปแล้ว

ชลิตาครวญครางด้วยความเจ็บปวดต่อไปเรื่อยๆ ไม่หยุด เมื่อฟังเสียงรอบๆ อย่างตั้งใจ ก็สังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงความรู้สึกของทุกคน

ในใจก็ภาคภูมิใจสุดขีด

เธอรู้ว่าชัชนันท์จบเห่แล้ว ชื่อเสียงป่นปี้สมบูรณ์แบบในวันนี้แหละ

หทัยก็เช่นกัน เธอแทบรอไม่ไหวอยากเห็นภาพชัชนันท์โดนไล่ออกจากบ้าน ถึงขั้นชื่อเสียงและศักดิ์ศรีโดนทำลายอย่างสมบูรณ์ด้วยซ้ำไป

เธออยากเห็นชัชนันท์ที่สวยงามเหมือนนกยูงตกลงไปในโคลนตมจากยอดไม้อันสูงส่งด้วยตาตัวเอง

ท่ามกลางเสียงก่นด่า ชัชนันท์เดินสบายๆ มาตรงหน้าทุกคน ยืนกลางขั้นบันไดชั้นหนึ่ง เอามือจับราวบันได มองมาวินแล้วพูดขึ้น “มาวิน วันนี้พวกเธอห้ามไปไหนทั้งนั้น ที่รัก รบกวนนายช่วยฉันจับสองคนนี้ไว้ที”

แทนไทมองชัชนันท์อย่างลึกซึ้ง แต่เหยียดแขนยาวออกไปขวางทางมาวินโดยไม่พูดไม่จา

เสียงการแสดงความคิดเห็นโดยรอบค่อนข้างแสลงหู เธออุดหูขวาตัวเองตัวเองเบาๆ แล้วสะบัดหางม้าที่ไหลขวาตนไปไว้ด้านหลังอย่างเป็นธรรมชาติ

“พวกเธอฟังดูสินี่ใช่คำพูดจะคนไหม? น้องสาวตัวเองเป็นขนาดนี้แล้ว เธอยังไม่ให้ไปอีก?”

“ไม่เคยเห็นคนขยะแบบนี้มาก่อนเลยจริงๆ ชลิตาเป็นถึงขนาดนี้แล้ว เธอยังยิ้มออกมาได้”

“นี่มันเสียสติไปแล้ว! สามีภรรยาสองคนนี้ไม่ใช่คน พวกมันต้องการฆ่าชลิตาเหรอ?”

ฝูงชนโดยรอบด่าขึ้นมาอีกครั้ง ทุกคนรู้สึกสะเทือนใจด้วยกัน แบ่งปันความเกลียดชังด้วยกัน

สีหน้าแทนไทบึ้งตึงขึ้นเรื่อยๆ เขามองมาวินอย่างเย็นชาแล้วขึ้นเสียงสูง “ก่อนทุกอย่างจะชัดเจน พวกคุณเงียบหน่อยดีกว่า”

ถึงแม้ชัชนันท์ไม่พูดอะไร แต่เขาเข้าใจแล้ว พอจะรู้คร่าวๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

“แทนไท นายหลีกทางซะ! ไม่งั้นนายระวังฉันจะต่อยนาย!” มาวินตะคอกด้วยความโกรธ! คอมีเส้นเลือดปูดออกมา

“ก็มาสิ” แทนไทนมองมาวินอย่างไม่แยแส แรงอาฆาตคลุมเครือที่ออกมาจากนัยน์ตาเขา มันน่าอึดอัดหายใจไม่ออก

ทั้งๆ ที่เสียงเขาไม่ดัง แต่ออร่าแข็งแกร่งมาก สามารถข่มทุกคนที่นั่นได้

“พ่อแทน นายบ้าไปแล้วเหรอ? นายถอยไป!” วันชัยตำหนิด้วยเสียงเย็นชา จากนั้นก็หันไปมองชัชนันท์อย่างโหดเหี้ยม “นันท์ เธอก็บ้าไปแล้วเหรอ? ไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้?”

เหตุการณ์ครั้งนี้ ทำลายความประทับใจที่เขามีต่อชัชนันท์อย่างแท้จริง เธอทำแบบนี้กับชลิตาได้ยังไง? ถึงแม้เมื่อก่อนชลิตาจะชั่วร้าย เธอก็ไม่ควรไปลงมือกับเด็กไหม?

“…………” แต่แทนไทไม่พูดอะไรสักคำ ขวางพวกเขาต่อไป

ท่ามกลางผู้คน เริ่มมีคนแจ้งตำรวจ มีคนโทรเรียกรถพยาบาล มีคนกำลังก่นด่า

สายตาทุกคนจับจ้องไปที่ร่างชัชนันท์เหมือนกับมีด

เธอคิดว่าถ้าหากดวงตาฆ่าคนได้ ตัวเองคงรูพรุนไปหมดแล้วมั้ง?

มาวินดวงตาแดงฉาน มองแทนไทอย่างโหดเหี้ยม “แกถอยไปซะ!”

แทนไทยังคงไม่พูดอะไรสักคำ ขวางทางมาวินต่อไป ออร่าทรงพลังนั้นทำให้ผู้คนยอมจำนน

มาวินยกเท้าขึ้นเตรียมจะเตะร่างเขาทันที

แทนไทหลบอย่างคล่องแคล่ว แล้วเตะหลังเขาอย่างว่องไว