ชลิตาตัวสั่นไปทั้งร่าง เธอคาดการณ์ทุกอย่างได้หมดแล้ว
“พี่……พี่กำลังพูดเรื่องอะไร?” ชลิตาทำเป็นอ่อนแอ นอนฟุบที่พื้น สายตากำลังสั่นระริก
คนที่กำลังประณามชัชนันท์มาตลอดในตอนแรกก็เงียบปากกันหมด ทุกคนมองถุงเปื้อนเลือดในมือชัชนันท์ด้วยใบหน้าเหลือเชื่อ
ไม่ต้องถาม พวกเขาก็มีคำตอบแล้ว
“ชัชนันท์เธอคิดจะทำอะไรกันแน่? น้องเธอร่างกายเต็มไปด้วยเลือด ไม่ต้องเร่งด่วนรีบส่งไปโรงพยาบาลก่อนหรือไง? ในมือเธอถืออะไรอยู่?” หทัยตะโกนเสียงดัง ดวงตาสั่นระริกอย่างรุนแรง
“ถืออะไรอยู่? ก็หลักฐานทำแท้งปลอมของชลิตาเพื่อปรักปรำฉันน่ะสิ” สายตาชัชนันท์เคร่งขรึม โยนถุงเลือดเย็นๆ ใส่ร่างมาวินที่อยู่บนพื้นทันที
จากนั้นก็เงยหน้ามองทุกคน “ดูจากสีหน้าพวกคุณคงรู้คำตอบแล้ว ถูกต้องก็เป็นอย่างที่พวกคุณคิดนั่นแหละ”
มาวินข้างๆ ไม่สนใจเธออีก ลุกขึ้นมาจากพื้นอย่างยากลำบาก ก้มมองชลิตาที่สภาพย่ำแย่อย่างเฉยชา ตาสองข้างแดงฉานด้วยความโกรธ
“ทุกคนดูสิว่านี่คืออะไร?” สิ้นคำพูด ชัชนันท์ก็ปล่อยชลิตา เปิดโทรศัพท์ตัวเองหาวิดีโอกล้องวงจรปิดช่วงหนึ่ง จากนั้นก็ยื่นหน้าจอโทรศัพท์ให้ทุกคน แล้วคลิกเล่นต่อหน้าพวกเขา
ไม่นานนัก ทุกอย่างที่เพิ่งเกิดขึ้นชั้นบนฉายซ้ำเหมือนภาพยนตร์ กำลังเล่นซ้ำไปซ้ำมาในโทรศัพท์
เสียงและพฤติกรรมของชลิตา ทุกสิ่งทุกอย่างเผยแพร่สู่สาธารณะอย่างแจ่มแจ้ง
ที่นั่นเกิดความโกลาหล สายตาทุกคนมองไปที่ร่างชลิตาพร้อมกัน
“เหลือเชื่อจริงๆ! ในสังคมมีคนทุกรูปแบบ สิ่งที่เธอพูด ถ้ามาพูดต่อหน้าฉัน ฉันตบเธอตายได้เลยนะ”
“เธอไม่ได้ท้องตั้งแต่แรกเหรอ? นี่เธอหลอกแต่งงาน? ตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์ก็โคตรซวยเลยสิ?”
“ฉันว่าชัชนันท์ซวยสุดเลยนะ? ที่มีน้องสาวน่าหนักใจแบบนี้ เอาแต่ก่อเรื่องสร้างปัญหาใส่ตัวทุกวัน”
ระหว่างที่แสดงความคิดเห็นกัน วิดีโอก็เล่นจบ
ชัชนันท์ก็กดเล่นซ้ำทันที
ทุกคำที่เข้าหู มันทำให้เธอรู้สึกสบายกายสบายใจ
ชลิตายิ่งพังทลาย แววตาที่ดูวิดีโอเหมือนเห็นผี ไม่คิดเลยว่าชัชนันท์จะติดตั้งกล้องวงจรปิดที่นี่ล่วงหน้า? เธอติดตั้งกล้องวงจรปิดตอนไหน?
ทำไมเธอรู้สึกว่าเหมือนทุกอย่างมันอยู่ในแผนของชัชนันท์ เหมือนชัชนันท์เดาถูกว่าเธอจะใส่ร้ายแบบนี้ ก็เลยเตรียมทุกอย่างที่นี่เรียบร้อยล่วงหน้า
“ไม่ใช่นะ พวกคุณอย่าไปฟังชัชนันท์พูดซี้ซั้ว ฉัน……ฉันใส่ร้ายชัชนันท์ด้วยการเลือดออกก็จริง แต่ฉันก็ท้องจริงๆ นะ ไม่เชื่อพวกคุณไปตรวจสอบกับฉันที่โรงพยาบาลได้เลย” ชลิตาเถียงข้างๆ คูๆ ต่อไป
มาวินหมดความอดทนอย่างแท้จริง เดินออกไปด้วยความไม่พอใจทันที
การจากไปของเขา ชลิตารู้สึกตัวเองเหมือนเด็กกำพร้าที่ถูกทั้งโลกทอดทิ้ง
ความเกลียดชังและความริษยาภายในใจที่มีต่อชัชนันท์ ทำให้เธอกัดฟันกรอด เซลล์ทุกส่วนในร่างกายถูกฉีดด้วยยีนสังหาร บ้าคลั่งอยากฆ่าคน!
“ถ้าเธอท้องจริงๆ เมื่อกี้กลิ้งลงมาเธอก็แท้งไปนานแล้ว นอกจากว่าเธอท้องก้อนหินน่ะนะ” ชัชนันท์แค่นเสียงเฮอะ
พูดจบ สายตาชัชนันท์ก็มองไปยังทยุตหมอส่วนตัวที่วันชัยเพิ่งไปตามมาซึ่งยืนไม่ไกลจากตน
“คุณหมอทยุต เท่าที่ฉันรู้ทักษะการแพทย์แผนจีนของคุณสุดยอดมาก รบกวนคุณจับชีพจรให้น้องฉัน เพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัยในสถานการณ์แบบนี้ สามีฉันไม่จำเป็นต้องลงมือ”
ชัชนันท์ทำหน้าใจเย็นและมั่นใจในความสำเร็จอยู่ตลอดเวลา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว
บทที่ 244-339 หาอ่านได้ที่ไหนค่ะ...
คมสันกับขจีจบลงยังไงคะ...