หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 114

ชัชนันท์ไม่พูดจา แค่กอดวันชัยเงียบๆ

“แค่รู้สึกผิดกับพ่อมากๆ” ชัชนันท์เบ้าตาแดงเล็กน้อย

“ไม่ต้องพูดแบบนี้แล้ว” วันชัยปล่อยชัชนันท์เบาๆ “เธอว่าในเมื่อหล่อนท้องปลอม ทำไมตอนเข้าสถานีตำรวจตรวจไม่เจอ?”

เรื่องนี้วันชัยคิดไม่ออก อยู่ข้างนอกยัดเงินให้หมอได้ แต่ไปสถานีตำรวจภายในระยะเวลาสั้นๆ แบบนั้น เธอยัดเงินให้หมอได้ยังไง?

“คงยัดเงินให้คนที่มีหน้าที่เจาะเลือด” ปัญหานี้ตอนนั้นเธอคิดแบบนี้

เพราะหลังจากชลิตาขึ้นรถตำรวจไปก็ไม่มีโอกาสติดต่อกับโลกภายนอก เลยเป็นไปไม่ได้ที่จะขอความช่วยเหลือจากบุคคลภายนอก

ความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียวคือ เธอสัญญากับใครสักคนที่มีหน้าที่เจาะเลือดตรวจในตอนนั้น และใครคนนั้นก็คงถูกเธอเสนอสิ่งล่อใจอันยิ่งใหญ่

หลังจากชลิตาออกมา เธอแอบบุกรุกโทรศัพท์ชลิตา พบว่าหลังจากออกจากคุก เธอโอนเงินหนึ่งล้านห้าแสนเข้าบัญชีหนึ่ง

ดังนั้นเธอจึงมั่นใจความคิดตัวเองอย่างแท้จริง

“หล่อนมีความสามารถจริง!” วันชัยแค่นเสียงเฮอะ จากนั้นก็เลิกทำหน้าเย็นชา มองชัชนันท์ด้วยความรักใคร่ “เธอทำดีแล้ว ถ้าเป็นคนทั่วไปต้องแจ้งแล้วว่าหล่อนท้องปลอม แต่เธอไม่ทำมัน”

“มีเรื่องน้อยก็ทุกข์น้อย” ชัชนันท์ยิ้ม

แต่เหตุผลที่แท้จริงคือ เธอคิดว่าการเปิดเผยทุกอย่างจะทำให้ชลิตาติดคุกตลอด สู้ไม่พูดอะไรเลย ปล่อยให้เธอก่อเรื่องออกมาก่อนดีกว่า

โวยวายจบแล้ว ค่อยส่งเธอเข้าไปอีกครั้งก็พอ

ไม่ได้มีผลกระทบอะไรทั้งนั้น

อีกอย่างการยัดเงินและการหลอกลวงผู้บังคับใช้กฎหมาย การลงโทษยิ่งทวีคูณ

“แล้วพ่อล่ะ?” ชัชนันท์ถาม

“ฉันอยากอยู่คนเดียวสักพัก”

“ฉันอยู่เป็นเพื่อนพ่อนะ”

“อย่า ฉันอยากอยู่เงียบๆ” ตอนนี้ชลิตาทำให้เขาจิตใจว้าวุ่น แค่อยากอยู่คนเดียวสักพักหนึ่ง

“งั้นก็ได้ มีอะไรพ่อเรียกฉันนะ” ชัชนันท์พูด

วันชัยพยักหน้าเบาๆ

ชัชนันท์ลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า แล้วออกไปข้างนอก

ชลิตาแอบฟังนอกประตูได้ยินทุกอย่างชัดเจน หน้าบวมแดงมีแรงอาฆาตวนเวียนไปมา

นังบัดซบชัชนันท์ แกล้งทำเป็นผู้บริสุทธิ์เก่งจริงนะ รู้นานแล้วแต่ไม่เปิดโปง ทั้งๆ ที่เพราะเดาได้ว่าเธอจะใส่ร้ายหล่อน เลยจงใจรอเธอก่อเรื่อง จากนั้นก็ขายขี้หน้าอย่างสงบเยือกเย็น

เธอเริ่มพยายามนึกย้อน ตัวเองโดนชัชนันท์ตรวจชีพจรเมื่อไรกันแน่?

คิดไปคิดมา จู่ๆ ความทรงจำหนึ่งก็ทำให้เธอรู้แจ่มแจ้ง เธอรู้แล้ว วันนั้นที่เธอกับมาวินกำหนดวันแต่งงาน คืนนั้นเธอประท้วงต่อหน้าชัชนันท์ แล้วชัชนันท์ก็แตะข้อมือเธอ

ตอนนั้นเธอไม่รู้สึกว่ามีอะไรแปลก ตอนนี้คิดแล้วก็กลัว! ชัชนันท์โคตรหน้าไม่อายเลย!

ได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา เธอผละออกมาจากบานประตู แล้วหลบข้างๆ ประตู

พอชัชนันท์ออกมา ทั้งสองก็สบตากัน

แรงอาฆาตในสายตาชลิตายิ่งน่ากลัวมากขึ้น

ชัชนันท์แค่เหลือบมองเธออย่างเย็นชา มองข้ามแล้วหันหลังเดินลงไปข้างล่าง

ชลิตารีบตามไป ดึงมือเธออย่างแรงตรงปากทางบันได กดเสียงต่ำแล้วกัดฟันกรอด “เธอแกล้งเป็นผู้บริสุทธิ์ต่อหน้าพ่อเก่งจริงๆ เลยนะ ไม่เปิดโปงเพื่อครอบครัวอะไรนั่นน่ะ?”

“ทั้งๆ ที่เธอแม่งคาดการณ์ทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นในวันนี้ เลยตั้งใจแผนซ้อนแผน จุดประสงค์เอาคืนฉันเหมือนในวันนี้ ให้คนที่ชื่อเสียงป่นปี้กลายเป็นฉัน” ชลิตาพูดอีกครั้ง

ชัชนันท์แค่นเสียงเฮอะ “ใช่ เธอไม่พอใจเหรอ? ไม่พอใจก็ข่มเอาไว้ซะ”

ความฉุนเฉียวในก้นบึ้งจิตใจชลิตาเกิดขึ้นอีกครั้ง การตอบแบบนี้มันยั่วยุเธออย่างเต็มที่

“เธอคิดทุกอย่างไว้แล้ว กำลังรอฉันอยู่ที่นี่ ถึงแม้วันนี้การกระทำฉันจะมีช่องโหว่หรือไม่มี ฉันก็จะโดนเธอจัดการ ละครเรื่องนี้จะไม่มีทางสำเร็จอยู่ดี” ชลิตาโกรธจนตัวสั่น

ตอนแรกสุดเธอแค่รู้สึกว่าแผนการของเธอมันยังไม่สมบูรณ์แบบ แต่เมื่อเห็นวิดีโอกล้องวงจรปิดของชัชนันท์ เธอก็เข้าใจแล้ว

ชัชนันท์เตรียมพร้อมทุกอย่าง เธอคาดการณ์ไว้นานแล้ว

“ใช่แล้ว” ชัชนันท์ตอบเรียบๆ รอยยิ้มมุมปากกว้างขึ้นทีละนิด มันมีเสน่ห์และเย็นชา

“ชัชนันท์ ต้องมีสักวัน ฉันจะให้เธอตายในมือฉัน” ชลิตายกมือขึ้นตบหน้าชัชนันท์

แต่ก่อนจะตบ ชัชนันท์คว้าข้อมือเธอไว้ฉับพลัน “งั้นเธอก็ลองดู”

วินาทีต่อมา เธอก็ตบหน้าบวมแดงของชลิตาอย่างแรงหนึ่งทีด้วยความว่องไว “ถ้าอยากให้คุณพ่อออกมาจัดการเธออีกยก เธอก็แค่ทำตัวจองหอง”

ชลิตาเงียบสนิททันที

ความฉุนเฉียวปะทะขึ้นมา แต่ไม่สามารถระบายออกไปได้เลย มันทำให้เธอรู้สึกแย่สุดๆ

เธอรู้สึกว่าตัวเองเหมือนถังแก๊สใกล้ระเบิด

“แก……” ชลิตาโกรธจนกัดฟันกรอดพร้อมตัวสั่นระริก “แกมันไม่ใช่คน แกมันหมาตัวเมียหน้าไม่อาย ฉันทำเรื่องเล็กๆ แค่นี้เองไม่ใช่หรือไง? แกเห็นฉันขวางหูขวางตา เฝ้าตามแก้แค้นฉันอยู่ตลอดหรือไง?”

เธออยากตะคอกเสียงดังใส่ชัชนันท์ แต่เธอก็ไม่กล้า กลัวคุณพ่อได้ยิน

ความรู้สึกแบบนี้ แม่งโคตรกดดันเลย

ชัชนันท์ขี้เกียจยุ่งกับเธอแล้ว ผลักเธอออกเบาๆ แล้วลงไปข้างล่าง

การเคลื่อนไหวสะอาดคล่องแคล่วในคราเดียว

กระทืบเท้าอย่างแรง กำหมัดแน่น แล้วเหวี่ยงหมัดใส่กำแพงแรงๆ หนึ่งที

ความรู้สึกที่ทำอะไรไม่ได้เลย ทำได้แค่โกรธแค้นอย่างไร้ค่าอยู่ตรงนี้ มันทำให้เธอรู้สึกแย่ถึงขีดสุด!

ต่อไปเธอควรทำยังไง? ขายหน้าในที่สาธารณะอย่างต่อเนื่อง รวมถึงการท้องปลอมเพื่อหลอกแต่งงาน ตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์จะไล่เธอออกจากบ้านไหม?

แล้วถ้านังชั้นต่ำชัชนันท์มันบอกทุกอย่างกับตำรวจ ตำรวจจะปล่อยเธอไปไหน? ต้องไม่อยู่แล้ว

ยังไงตอนนั้นที่เธอออกมาได้ ก็เพราะท้องก็เลยสามารถคุมตัวนอกเรือนจำได้

ถ้าถูกตำรวจรู้ว่าเธอหลอกลวงพวกเขา ในสถานการณ์แบบนี้ โทษเธอจะยิ่งหนักด้วยซ้ำ

แล้วทางด้านตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์ ถ้าเธอติดคุกอีกครั้ง พวกเขาจะเตะขับไล่เธอเลยไหม?

เกียรติยศที่กว่าจะได้รับ แป๊บเดียวก็จะสลายหายไปแล้วใช่ไหม?

ถึงแม้เธอจะไม่ติดคุก มาวินก็ต้องหย่าใช่ไหม?

การแสดงออกของมาวินในวันนี้ แค่เห็นก็รู้แล้วว่าผิดหวังถึงที่สุด ไม่งั้นเขาคงไม่ทิ้งแขกในห้อง เดินออกไปแบบนั้น โดยที่ไม่ทักทายทุกคนเลยด้วยซ้ำ

เมื่อกี้เธอโทรหามาวินหลายครั้ง แต่เขาไม่รับสักสาย

ไม่!!! เธอไม่มีทางยอมรับผลแบบนี้เด็ดขาด!!! ไม่เอาเด็ดขาด!

“ชัชนันท์……ชัชนันท์……ชัชนันท์ ต้องมีสักวัน ฉันจะต้องให้แกตายในมือฉัน คนแบบแกต้องไม่ตายดี!”

ชลิตากระทืบเท้าอย่างแรง กัดฟันกรอดก่นด่าต่อไป นัยน์ตาแดงจนแทบเลือดออก

จากนั้นเธอก็โทรไปเบอร์หนึ่งที่ไม่ได้บันทึกไว้ ถามด้วยเสียงเย็นชาว่า “ฉันให้เธอสืบแทนไทสามีชัชนันท์ว่าหน้าตาเป็นยังไง เธอสืบหรือยัง? เขาหน้าตาเหมือนกับแทนไทที่ฉันส่งไปให้เธอไหม?”