หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 116

เมื่อชลิตาถูกนำตัวไป สภาพจิตใจหทัยก็ระเบิดอย่างแท้จริง

เหล่าแขกหน้าประตูพากันออกความคิดเห็น ปากแต่ละคนไม่พูดดีสักประโยค ว่าร้ายชลิตากันหมด

หทัยกำหมัดแน่นสองข้าง แต่ไม่พูดอะไรสักคำ มองภายในรถชัชนันท์ด้วยความโหดเหี้ยม

ส่วนชัชนันท์เมินเฉยหทัยอย่างสมบูรณ์ หลับรถแล้วขับออกไป

“ทางด้านตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์ ก็คงโกรธมาก” แทนไทเอ่ยเรียบๆ พูดจบก็จุดบุหรี่สูบอย่างเอื่อยเฉื่อย จากนั้นก็ค่อยๆ พ่นออกมา พิงเบาะหลังอย่างเกียจคร้าน

“ก็ควรโกรธ” ชัชนันท์ยิ้ม

ระหว่างที่พูด รถขับมาถึงหน้าประตูแล้ว เธอก็เหยียบคันเร่งจนสุด

รถขับออกไปเหมือนลูกศรออกจากสายธนู

…………

อีกด้านหนึ่ง ณ ตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์ บรรยากาศภายในบ้าน หนาวเย็นจนแทบควบแน่น

ภายในห้องรับแขก

มาวิน เมธี ภราดร มารีญาและดวงพรกำลังนั่งเรียบร้อย

สีหน้าทุกคนย่ำแย่ถึงขีดสุด

“นายว่าไงนะ? ยัยนั่นท้องปลอมๆ เพื่อหลอกแต่งงาน? แถมตอนนี้ยังก่อเรื่องแบบนั้นในงานเลี้ยงอีก?” ภราดรกัดฟันกรอดขณะมองมาวินด้วยความขุ่นเคืองฉุนเฉียว

“ผมก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน เหมือนเธอจะรู้จักกับหมอสูตินรีเวชโรงพยาบาลราษฎร ไม่งั้นคงทำรายงานปลอมต่อหน้าเราไม่ได้หรอกครับ” มาวินพูดขณะที่สองมือกำหมัดแน่น

เพราะอารมณ์เขาจวนเจียนจะระเบิดแล้ว วันนี้เขากลายเป็นตัวตลกของทุกคนอีกครั้งเพราะชลิตา ถ้าเรื่องนี้เผยแพร่ออกไป ไม่รู้ว่าคนนอกจะหัวเราะเยาะมาวินอย่างเขายังไงบ้าง

ตอนแรกตาบอดไปชอบนังตัวแสบหน้าไม่อายแบบนี้ได้ยังไง? ทำไมหลงใหลผู้หญิงแบบนี้?

พอคิดว่าตัวเองเคยมีความสัมพันธ์กับคนแบบนี้ เขาก็รู้สึกสะอิดสะเอียนอย่างยิ่ง

“หย่า! หย่า! หย่าเดี๋ยวนี้! ผู้หญิงแบบนี้ไม่สมควรเป็นลูกสะใภ้ตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์เรา น่าสะอิดสะเอียนจะตายอยู่แล้ว” ดวงพรมองมาวินขณะเอ่ยสั่งด้วยน้ำเสียงทรงพลัง

เดิมทีเธอก็รู้สึกชลิตาขวางหูขวางตามากอยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะหล่อนท้องเด็กตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์ เธอจะให้คนแบบนี้เข้าประตูใหญ่บ้านตัวเองได้ยังไง?

ตอนนี้ในเมื่อหล่อนไม่มีลูกแล้ว งั้นก็ไม่จำเป็นต้องให้เธออยู่ในตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์ต่อไป

“แม่ไม่พูด ผมก็ตั้งใจจะทำแบบนี้เหมือนกัน” มาวินเอ่ยด้วยเสียงเย็นชา

“หย่าโดยไม่ให้ทรัพย์สินอะไรยัยนี่ทั้งนั้น! ให้เธอไสหัวไปซะ!” ท่าทีภราดรก็หนักแน่นเช่นกัน

“ครับ” มาวินพยักหน้าอย่างเคารพ

มาวินโทรหาชลิตาทันที เตรียมบอกเธอเรื่องหย่า

ไม่นานทางนั้นก็รับสาย

มาวินพูดอย่างตรงไปตรงมา “เรื่องของเรา ฉันบอกพ่อแม่แล้ว ตอนนี้ทุกคนในครอบครัวเราเห็นเป็นเอกฉันท์ว่าให้ฉันหย่า ถ้างั้นชลิตา เราหย่ากันเถอะ”

“ทุกคนจะได้จบกันด้วยดี เธอก็อย่ามายุ่งวุ่นวายอีก” มาวินพูดอีกครั้ง

“คุณมาวินใช่ไหม? สวัสดีครับ ตอนนี้ภรรยาคุณถูกแจ้งความเนื่องจากท้องปลอมหลอกลวงตำรวจ ตอนนี้ถูกเราพาตัวมาที่สถานีตำรวจ” ทางนั้นเป็นเสียงผู้ชายเย็นชาและเคร่งขรึม

ทุกอย่างคือสิ่งที่มาวินคาดคิดไว้แล้ว เขาไม่ได้ประหลาดใจเลยสักนิด สีหน้ายังคงไม่หวั่นไหว “เรื่องของเธอไม่ต้องบอกผม เธอจะเป็นหรือตายก็ไม่เกี่ยวกับผมทั้งนั้น”

“รบกวนช่วยผมบอกชลิตาหน่อยว่าข้อตกลงการหย่าผมจะส่งไปที่คุก ถึงตอนนั้นเซ็นชื่อด้วย” น้ำเสียงมาวินเย็นชาเหมือนกับสีหน้าของเขา

อีกด้านของโทรศัพท์ บนรถตำรวจที่วิ่งอยู่บนถนน ชลิตาที่นั่งข้างตำรวจที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ ได้ยินทุกอย่างในโทรศัพท์อย่างชัดเจน

ถึงเธอจะคาดคิดไว้แล้วว่าจะมีผลลัพธ์เช่นนี้ แต่พอมาวินพูดออกมาเอง เธอก็ยังรู้สึกเหมือนเป็นวันโลกาวินาศ น้ำตาไหลลงมาทันที