หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 139

“ฉันตัดสินใจแล้ว อยากจะแก้แค้นฉันยังไง ก็แล้วแต่พวกคุณ แต่ตระกูลรัตนากรกุลของพวกฉันไม่ได้รังแกได้ง่ายๆขนาดนั้นหรอกนะ” วันชัยพูดต่อ

เขาเตรียมตัวมาแข็งขืนใส่พวกเขาอย่างเต็มที่ เรื่องของมารีญามันเกินไปจริงๆ

เรื่องนี้ เขาช่วยลูกสาวของตัวเองตัดสินใจ

ผู้ชายคนหนึ่งถ้าแม้แต่ลูกสาวของตนเองก็ยังสนับสนุนไม่ได้ นั่นยังจะเป็นผู้ชายอยู่อีกหรือไง

ผู้ชายที่แท้จริง ต้องไม่ทำให้คนข้างกายตนเองได้รับความลำบากสิ

“ได้......ฉันขอประกาศไว้เลยว่าตอนนี้ตระกูลของพวกเราขอถอนทุนคืน พวกคุณก็รีบๆคืนแปดพันล้าน มาให้พวกฉันด้วย”

“คุณหยิ่งในศักดิ์ศรีนักไม่ใช่เหรอ? ฉันกลับอยากดูหน่อยถ้าไม่มีแปดพันล้านก้อนนี้ เวลานี้คุณจะไปหาเงินมาจากไหน”

“ถึงเวลานั้นโครงการหยุดชะงัก ขาดทุนย่อยยับ คุณอย่ากลับมาขอร้องพวกเรานะ” ดวงพรกัดฟันพูดออกมาทีละคำๆ แววตาเต็มไปด้วยความชิงชัง

“ตื๊ดๆๆ------” ก็ตอนนี้เอง ที่มือถือของวันชัยสั่นขึ้นมา

เห็นเป็นเบอร์ผู้ช่วยของตนเอง เขาจึงรีบรับสาย

ในทันที เสียงนุ่มนวลของผู้หญิงปลายสายก็ลอยออกมา “ท่านประธานคะ เมื่อกี้เซ็นเทอรี่ลองกรุ๊ป ให้คนโทรมาบอกว่า อยากลงทุนกับบริษัทของเราค่ะ พวกเขายังบอกอีกว่าถ้าท่านประธานต้องการ ก็โทรหาพวกเขาได้เลย จำนวนเงินไม่ใช่ปัญหาค่ะ”

“อะไรนะ? เธอบอกว่าบริษัทอะไรนะ?” วันชัยไม่เชื่อหูของตนเอง

ชัชนันท์อยู่ใกล้กับวันชัยมาก คำพูดของปลายสาย เธอจึงได้ยินอย่างชัดเจน

เซ็นเทอรี่ลองกรุ๊ป?

เซ็นเทอรี่ลองกรุ๊ปที่มีชื่อเสียงโด่งดังอยู่ในประเทศZน่ะเหรอ?

ทำไมพวกเขาถึงอยากมาลงทุนเอาตอนนี้ล่ะ?

ส่วนดวงพรที่นั่งอยู่ใกล้วันชัยมาก เธอจึงได้ยินเช่นกัน

คำพูดนี้ ไม่ต่างจากการตบหน้าเธอซึ่งส่งเสียงดังอย่างชัดเจนเลย

เมื่อกี้เธอเพิ่งจะบอกไปว่ารอหัวเราะเยาะพวกเขา แต่คิดไม่ถึงว่า ตอนนี้เซ็นเทอรี่ลองกรุ๊ปจะเป็นฝ่ายเข้ามาหาถึงที่

เซ็นเทอรี่ลอง นั่นเซ็นเทอรี่ลองเชียวนะ!

แค่พวกเขายินยอม ไม่ต้องพูดถึงแปดพันล้านหรอก ต่อให้แปดหมื่นล้าน แปดแสนล้าน พวกเขาก็เอามาให้ได้

คนมากมายพยายามคิดหาหนทาง แต่ก็ยังผูกสัมพันธ์กับพวกคนใหญ่คนโตไม่ได้ ตอนนี้ไม่นึกว่าจะเป็นฝ่ายเข้าหารัตนากรกุลกรุ๊ปก่อน พวกเขามีเหตุผลอะไรกันแน่?

เธอแปลกใจจริงๆ

วันชัยชำเลืองมองดวงพรอย่างเย้ยหยัน แล้วกดเปิดลำโพง......

“เธอบอกว่าเซ็นเทอรี่ลองกรุ๊ป เป็นฝ่ายอยากร่วมลงทุนกับรัตนากรกุลกรุ๊ปของพวกเรางั้นเหรอ?” วันชัยถาม

“ใช่ค่ะท่านประธาน พวกเขาพูดออกมาด้วยใจจริง ยังบอกอีกว่าท่านอยากได้เงินเท่าไหร่ก็เท่านั้นค่ะ” ปลายสายพูดต่อ

ภราดรก็ตกตะลึงเช่นกัน หน้าตางุนงง

ไม่รู้เลยจริงๆ ทำไมรัตนากรกุลกรุ๊ปถึงเก่งกาจขนาดนี้ ไม่นึกว่าจะทำให้เซ็นเทอรี่ลองเป็นฝ่ายเอาเงินมาให้ถึงที่

ถ้ารัตนากรกุลกรุ๊ปได้เงินจากเซ็นเทอรี่ลอง ได้ขยับขยายกิจการให้ใหญ่โต นั่นถือเป็นอนาคตที่ยาวไกลอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเลยนะ!

ถึงเวลานั้นทรัพย์สินและฐานะทางสังคมของรัตนากรกุลกรุ๊ป ต้องเกิดขึ้นจริงๆในไม่ช้านี้แน่ๆ

บางที อาจจะกลายเป็นบุคคลที่โดดเด่นของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ก็ได้

ถึงตอนนั้น สถานะทางสังคมของรัตนากรกุลกรุ๊ป คงจะสูงกว่าวงศ์ดีประสิทธิ์กรุ๊ปแล้วใช่ไหม?

ถ้าตอนนี้เขาผิดใจกับรัตนากรกุลกรุ๊ป งั้นถ้ามีสักวันหนึ่ง ที่รัตนากรกุลกรุ๊ปหยิ่งยโสกว่านี้ เขาก็จะเอื้อมไปแตะไม่ถึงเลยสินะ?

นึกถึงตรงนี้ ท่าทียโสโอหังของเขา จึงสลายหายไปหมด