หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 139

“ฉันตัดสินใจแล้ว อยากจะแก้แค้นฉันยังไง ก็แล้วแต่พวกคุณ แต่ตระกูลรัตนากรกุลของพวกฉันไม่ได้รังแกได้ง่ายๆขนาดนั้นหรอกนะ” วันชัยพูดต่อ

เขาเตรียมตัวมาแข็งขืนใส่พวกเขาอย่างเต็มที่ เรื่องของมารีญามันเกินไปจริงๆ

เรื่องนี้ เขาช่วยลูกสาวของตัวเองตัดสินใจ

ผู้ชายคนหนึ่งถ้าแม้แต่ลูกสาวของตนเองก็ยังสนับสนุนไม่ได้ นั่นยังจะเป็นผู้ชายอยู่อีกหรือไง

ผู้ชายที่แท้จริง ต้องไม่ทำให้คนข้างกายตนเองได้รับความลำบากสิ

“ได้......ฉันขอประกาศไว้เลยว่าตอนนี้ตระกูลของพวกเราขอถอนทุนคืน พวกคุณก็รีบๆคืนแปดพันล้าน มาให้พวกฉันด้วย”

“คุณหยิ่งในศักดิ์ศรีนักไม่ใช่เหรอ? ฉันกลับอยากดูหน่อยถ้าไม่มีแปดพันล้านก้อนนี้ เวลานี้คุณจะไปหาเงินมาจากไหน”

“ถึงเวลานั้นโครงการหยุดชะงัก ขาดทุนย่อยยับ คุณอย่ากลับมาขอร้องพวกเรานะ” ดวงพรกัดฟันพูดออกมาทีละคำๆ แววตาเต็มไปด้วยความชิงชัง

“ตื๊ดๆๆ------” ก็ตอนนี้เอง ที่มือถือของวันชัยสั่นขึ้นมา

เห็นเป็นเบอร์ผู้ช่วยของตนเอง เขาจึงรีบรับสาย

ในทันที เสียงนุ่มนวลของผู้หญิงปลายสายก็ลอยออกมา “ท่านประธานคะ เมื่อกี้เซ็นเทอรี่ลองกรุ๊ป ให้คนโทรมาบอกว่า อยากลงทุนกับบริษัทของเราค่ะ พวกเขายังบอกอีกว่าถ้าท่านประธานต้องการ ก็โทรหาพวกเขาได้เลย จำนวนเงินไม่ใช่ปัญหาค่ะ”

“อะไรนะ? เธอบอกว่าบริษัทอะไรนะ?” วันชัยไม่เชื่อหูของตนเอง

ชัชนันท์อยู่ใกล้กับวันชัยมาก คำพูดของปลายสาย เธอจึงได้ยินอย่างชัดเจน

เซ็นเทอรี่ลองกรุ๊ป?

เซ็นเทอรี่ลองกรุ๊ปที่มีชื่อเสียงโด่งดังอยู่ในประเทศZน่ะเหรอ?

ทำไมพวกเขาถึงอยากมาลงทุนเอาตอนนี้ล่ะ?

ส่วนดวงพรที่นั่งอยู่ใกล้วันชัยมาก เธอจึงได้ยินเช่นกัน

คำพูดนี้ ไม่ต่างจากการตบหน้าเธอซึ่งส่งเสียงดังอย่างชัดเจนเลย

เมื่อกี้เธอเพิ่งจะบอกไปว่ารอหัวเราะเยาะพวกเขา แต่คิดไม่ถึงว่า ตอนนี้เซ็นเทอรี่ลองกรุ๊ปจะเป็นฝ่ายเข้ามาหาถึงที่

เซ็นเทอรี่ลอง นั่นเซ็นเทอรี่ลองเชียวนะ!

แค่พวกเขายินยอม ไม่ต้องพูดถึงแปดพันล้านหรอก ต่อให้แปดหมื่นล้าน แปดแสนล้าน พวกเขาก็เอามาให้ได้

คนมากมายพยายามคิดหาหนทาง แต่ก็ยังผูกสัมพันธ์กับพวกคนใหญ่คนโตไม่ได้ ตอนนี้ไม่นึกว่าจะเป็นฝ่ายเข้าหารัตนากรกุลกรุ๊ปก่อน พวกเขามีเหตุผลอะไรกันแน่?

เธอแปลกใจจริงๆ

วันชัยชำเลืองมองดวงพรอย่างเย้ยหยัน แล้วกดเปิดลำโพง......

“เธอบอกว่าเซ็นเทอรี่ลองกรุ๊ป เป็นฝ่ายอยากร่วมลงทุนกับรัตนากรกุลกรุ๊ปของพวกเรางั้นเหรอ?” วันชัยถาม

“ใช่ค่ะท่านประธาน พวกเขาพูดออกมาด้วยใจจริง ยังบอกอีกว่าท่านอยากได้เงินเท่าไหร่ก็เท่านั้นค่ะ” ปลายสายพูดต่อ

ภราดรก็ตกตะลึงเช่นกัน หน้าตางุนงง

ไม่รู้เลยจริงๆ ทำไมรัตนากรกุลกรุ๊ปถึงเก่งกาจขนาดนี้ ไม่นึกว่าจะทำให้เซ็นเทอรี่ลองเป็นฝ่ายเอาเงินมาให้ถึงที่

ถ้ารัตนากรกุลกรุ๊ปได้เงินจากเซ็นเทอรี่ลอง ได้ขยับขยายกิจการให้ใหญ่โต นั่นถือเป็นอนาคตที่ยาวไกลอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเลยนะ!

ถึงเวลานั้นทรัพย์สินและฐานะทางสังคมของรัตนากรกุลกรุ๊ป ต้องเกิดขึ้นจริงๆในไม่ช้านี้แน่ๆ

บางที อาจจะกลายเป็นบุคคลที่โดดเด่นของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ก็ได้

ถึงตอนนั้น สถานะทางสังคมของรัตนากรกุลกรุ๊ป คงจะสูงกว่าวงศ์ดีประสิทธิ์กรุ๊ปแล้วใช่ไหม?

ถ้าตอนนี้เขาผิดใจกับรัตนากรกุลกรุ๊ป งั้นถ้ามีสักวันหนึ่ง ที่รัตนากรกุลกรุ๊ปหยิ่งยโสกว่านี้ เขาก็จะเอื้อมไปแตะไม่ถึงเลยสินะ?

นึกถึงตรงนี้ ท่าทียโสโอหังของเขา จึงสลายหายไปหมด

“พูดจริงหรือเปล่า?” วันชัยถาม

“จริงค่ะ ผู้ช่วยประธานของเซ็นเทอรี่ลองเพิ่งจะโทรมาที่บริษัทด้วยตนเองเมื่อกี้นี้ บอกฉันเรื่องนี้ ด้วยน้ำเสียงจริงใจ เขายังบอกอีกว่าถ้าท่านประธานต้องการ ให้ติดต่อเขาได้ทันที เขายังทิ้งเบอร์โทรไว้ให้ฉันด้วยค่ะ”

“ใช่สิคะ พวกเขายังบอกอีกว่า เงินที่พวกเขาจะร่วมลงทุน ถือซะว่าให้พวกเรายืม ไม่ต้องแบ่งหุ้นกับโบนัสด้วยค่ะ หลังจากพวกคุณได้เงินมาแล้ว ค่อยคืนไปให้ก็พอ พวกเขาต้องการแค่กำไรนิดๆหน่อยๆเท่านั้น” ปลายสายพูดเพิ่มเติม

วันชัย ชัชนันท์ ดวงพร ภราดร ทั้งสี่คนตกตะลึงกันหมด

นี่มันเป็นเรื่องดีๆที่จู่ๆก็ลอยเข้ามางั้นเหรอเนี่ย?

แค่ร่วมลงทุน แต่ไม่เอาหุ้น ไม่เอาโบนัส ส่วนกำไรก็คิดตามที่ธนาคารให้ นี่เซ็นเทอรี่ลองกำลังทำการกุศลอยู่เหรอ?

เรื่องอย่างนี้ ทำไมถึงหล่นใส่รัตนากรกุลกรุ๊ปได้นะ?

“เธอส่งเบอร์โทรศัพท์เข้ามาในไลน์ของฉัน อีกเดี๋ยวฉันจะติดต่อเขา” วันชัยพูด

“ค่ะ”

จากนั้นวันชัยจึงวางสายในทันที

ความสุขเข้ามาอย่างกะทันหันเกินไป

ตอนนี้ เขารู้สึกว่ามันไม่ใช่ความจริง เหมือนกำลังฝันอยู่มากกว่า

เซ็นเทอรี่ลอง!

เซ็นเทอรี่ลองเชียวนะ!

คนธรรมดาไม่สามารถผูกสัมพันธ์กับคนใหญ่คนโตได้ง่ายๆหรอก!

แอบหยิกตัวเองเล็กน้อย เมื่อพบว่ามันเจ็บ เขาถึงได้เชื่อสนิทใจ ทั้งหมดนี้เป็นความจริงไม่ใช่ความฝัน

คุยโทรศัพท์เสร็จ เขาจึงรู้สึกว่าตนเองยิ่งมีความมั่นใจแล้ว มองดวงพรกับภราดรอย่างเย็นชา “อีกเดี๋ยว ฉันจะออกเช็คแล้วส่งไปให้พวกคุณ แปดพันล้านของพวกคุณ ฉันจะคืนกลับไปไม่ขาดแม้แต่แดงเดียว”

สีหน้าของภราดรจึงเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนทันที “ไม่ต้องหรอก ฉันว่าเอาเหมือนเดิมไหม”

ดวงพรก็ไม่พูดอะไรแล้ว เริ่มยิ้มแย้มออกมา

เห็นพวกเขาสองสามีภรรยา เปลี่ยนไปขนาดนี้ ชัชนันท์จึงอดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปาก

คนเรานี่นะ เป็นพวกวัตถุนิยมจริงๆ

เธอจะไม่รู้ได้ยังไงว่าพวกเขาคิดอะไรอยู่? คงคิดว่าวันข้างหน้ารัตนากรกุลกรุ๊ปจะพึ่งพิงเซ็นเทอรี่ลองเพื่อความเจริญก้าวหน้าน่ะสิ กลายเป็นคนที่ยอดเยี่ยมกว่าวงศ์ดีประสิทธิ์กรุ๊ป ดังนั้นจู่ๆถึงได้ไม่อยากผิดใจกันแล้ว

สถานการณ์เปลี่ยนทิศอย่างกะทันหัน ยิ่งทำให้เธอรู้สึกคลายโกรธแล้ว

“ต้องสิ......ไม่ร่วมงานก็คือไม่ร่วมงาน......” วันชัยท่าทีแน่วแน่ “ถ้าไม่มีอะไร ฉันจะขึ้นไปพักผ่อนข้างบนแล้ว นันท์ ไปกันเถอะ พาพ่อขึ้นข้างบน”

พูดจบ วันชัยก็จูงมือของชัชนันท์ ลุกออกมาขึ้นไปข้างบน

หลังจากสองพ่อลูกเดินไป ภราดรกับดวงพร จึงกลับมาที่รถ

แค่ขึ้นรถมา ดวงพรก็มองภราดรด้วยสีหน้างุนงงพูดขึ้น “คุณว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

ภราดรขมวดคิ้วแน่น “ผมจะรู้ได้ยังไง งงไปหมดแล้วเนี่ย”

ดวงพร “นี่ประธานหรือประธานกรรมการของเซ็นเทอรี่ลอง สนิทกับวันชัยงั้นเหรอ? แต่ก่อนทำไมถึงไม่เคยได้ยินเลยล่ะ? ถ้าไม่ใช่ว่าสนิทสนมกันลึกซึ้ง จะทำถึงขั้นนี้ได้ยังไง? คุณเคยได้ยินเหรอที่ว่าลงทุนทำธุรกิจ แต่ไม่เป็นผู้ร่วมหุ้นน่ะ? ไม่ร่วมหุ้นก็ช่างเถอะ ทว่ายังไม่เอากำไรเยอะอีกต่างหาก แค่เอาตามที่ธนาคารคำนวณมาให้เนี่ยนะ”

ภราดรส่ายหัว แสดงให้รู้ว่าไม่เข้าใจ

ในใจของเขา ที่วันชัยได้เจอกับเรื่องอย่างนี้ ทำให้เขาอิจฉาสุดๆ

ดวงพร “จากความหมายของเซ็นเทอรี่ลองพวกเขาอยากได้เงินเท่าไหร่ก็ได้ทั้งนั้น ถ้าพวกเขาได้รับเงินก้อนใหญ่จากเซ็นเทอรี่ลอง บางทีจากเรื่องนี้อาจจะทำให้พวกเขาได้เกิดใหม่เลยนะ คุณว่าเราไม่ควรให้ลูกชายหย่าดีกว่าไหม? ฉันรู้สึกว่าต่อไปตระกูลรัตนากรกุลจะเก่งกาจกว่าพวกเราเยอะเลย”

ภราดรขมวดคิ้ว “หย่าน่ะต้องหย่าแน่ๆ แต่ความสัมพันธ์ของเรากับตระกูลรัตนากรกุลน่ะ ห้ามตัดขาดเพราะเรื่องหย่าเด็ดขาด ส่วนเรื่องมารี ถ้าชัชนันท์อยากจะสั่งสอนเธอ งั้นก็ให้เธอสั่งสอนระบายอารมณ์แล้วกัน เราอย่าไปยุ่งอีกเลย ต้องมองการณ์ไกลไว้ก่อน”

ดวงพรพยักหน้าอย่างลำบากใจ

“โครงการนั้น ผมจะหาวิธี ร่วมงานกับพวกเขาต่อไป รอให้วันชัยหายโกรธแล้ว ผมจะมาหาเขาอีกที” ภราดรพูดต่อ