หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 152

ในตอนที่ชัชนันท์ดูเวลา

เขาก็มาสายเพียงแค่หนึ่งนาทีเท่านั้น

“แค่หนึ่งนาทีเอง...ไม่เป็นไร” ชัชนันท์พูด

แม้จะรู้มานานแล้วว่าท่าทีของเขาที่มีต่อชัชนันท์นั้นแตกต่างจากคนอื่นๆ แต่ในขณะนี้ คมสัน กรรณ และจิตริน ก็อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากันไปมา

“นี่ห้า ในสายตานายมีแต่ชัชนันท์ใช่ไหม” คมสันขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วบ่น

“ทำไมพวกนายมาที่นี่ได้ล่ะ” แทนไทถาม

“ถึงเวลากินข้าวก็มาหาอะไรกินน่ะสิ” กรรณตอบ

“ขจีนี่พี่ห้า” คางของคมสันยกไปทางแทนไทในขณะที่พูด เป็นท่าทางสบายๆและเกียจคร้าน

“สวัสดีค่ะพี่ห้า” ขจีพูด

“อือ” แทนไทเหลือบมองเธอเบาๆ เขาหวงแหนคำพูดราวกับทองคำ

“ไปเถอะ ไปกินข้าวด้วยกัน” คมสันเป็นผู้นำโดยมีขจีอยู่ในอ้อมแขนของเขา

“พวกนายไปกินของพวกนายเถอะ” แทนไทพูด

“นันท์คนสวยรับปากว่าจะไปกินกับพวกเราแล้วโอเคไหม?หรือว่านายจะไม่ฟังคำพูดของนันท์คนสวยเหรอ?” คมสันหันกลับมาใบหน้ายังคงยิ้ม แล้วเหลือบมองไปที่ชัชนันท์

“เธอรับปาก?” แทนไทหันศีรษะช้าๆมองไปที่ชัชนันท์แล้วถาม

ชัชนันท์พยักหน้า

“งั้นไปกันเถอะ” หลังจากพูดจบเขาก็เดินตรงเข้าไปในร้านอาหารด้วยขายาวๆของเขา

ชัชนันท์เดินตามเข้าไป

คมสันและคนอื่นๆก็เริ่มเดินเข้าไปข้างใน

คมสันบ่นในขณะที่กำลังเดิน "อะไรเรียกว่าเห็นแฟนดีกว่าเพื่อน? ดูเจ้านั่นก็รู้แล้ว"

“นี่แฟนของพี่ห้าเหรอ?” ขจีถามอย่างสงสัย

“นี่จะพูดยังไงดีล่ะ…ซับซ้อนมากเลย เธอไม่ต้องรู้หรอก” คมสันพูด

ขจีเงียบไปทันทีอย่างเชื่อฟังและไม่ถามอะไรอีก

ถึงแม้ว่าคมสันจะไม่ได้พูดอย่างชัดเจน แต่ขจีก็คิดว่าชัชนันท์น่าจะเป็นผู้หญิงของพี่ห้า

…………

ระหว่างมื้ออาหาร โทรศัพท์มือถือของขจีก็ดังขึ้น เธอหยิบโทรศัพท์มือถือแล้วออกไปรับสาย

เมื่อมองไปยังประตูที่ปิดอย่างช้าๆ กรรณก็วางแขนบนไหล่ของคมสันอย่างเกียจคร้าน หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบแล้วพูดว่า “ได้ยินมาว่านายเลี้ยงดูผู้หญิงคนนี้แล้วเหรอ?”

คมสันจุดบุหรี่แล้วสูดลมหายใจเข้า เขานั่งไขว่ห้างอย่างเป็นธรรมชาติ “ไม่ได้เหรอ?”

กรรณกัดริมฝีปาก “ได้ เป็นนายทำไมจะไม่ได้?”

ชัชนันท์ไม่ได้สนใจหัวข้อสนทนาของพวกเขามากนัก ดังนั้นเธอจึงไม่ขัดจังหวะ เพียงแค่ก้มศีรษะลงแล้วกินอย่างเงียบๆ

ได้แต่แอบทอดถอนใจ ตอนนี้เด็กผู้หญิงคนนั้นกลายเป็นอีหนูแล้ว

ขจีคนนั้น ดูท่าทางจะอายุแค่สิบแปดด้วยซ้ำ แต่เธออยู่บนเส้นทางแห่งการเป็นเด็กเสี่ยอย่างแท้จริง

แทนไทไม่ได้พูดอะไร เขาเทไวน์หนึ่งแก้วให้ชัชนันท์อย่างช้าๆ

“นายล่ะ?ช่วงนี้สาวนัดเดทออนไลน์เป็นยังไงบ้าง?” คมสันมองไปยังกรรณแล้วถามขึ้น

เมื่อได้ยินแบบนี้ จิตรินก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ แต่ในไม่ช้าเขาก็พยายามหยุดหัวเราะ

สายตาของแทนไทจ้องไปยังใบหน้าของกรรณ หัวข้อสนทนานี้น่าสนใจ

“นายหัวเราะอะไร” กรรณขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ มองไปที่จิตริน