หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 153

สีหน้าของแทนไทเคร่งขรึม "แล้วไง?"

“ยังจะทำต่อเหรอ? ถ้ายังลงมือต่อ ฉันกลัวว่าคงเอาชีวิตไม่รอดแน่”

“สองวันสองคืน หนึ่งนาทีก็ห้ามขาด” น้ำเสียงของแทนไทไม่มีทีท่าจะปฏิเสธง่ายๆ

เมื่อพูดจบ เขาก็วางสายแล้วกลับเข้าไปในห้อง

ในตอนนี้ กรรณกำลังดูวิดีโอการแข่งขันเกมของทีมของเขาอย่างจริงจัง คมสันโอบขจีแล้วเล่าเรื่องตลกให้ชัชนันท์ฟัง

จิตรินนั่งเงียบๆอยู่ด้านข้าง เขาเพียงแค่กินอาหารและมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าตลอดเวลา

แทนไทเดินไปที่ชัชนันท์และนั่งลง

เสียงของกรรณดังขึ้นเล็กน้อยเมื่อเขาดูการแข่งขันเกม ชัชนันท์อดไม่ได้ที่จะมองเขาหลังจากฟังอยู่ครู่หนึ่ง "นายกำลังดูการแข่งเกมของทีมIMเหรอ?"

เมื่อได้ยินแบบนี้ กรรณก็เงยหน้าขึ้นทันที "อื้อ เธอรู้จักทีมIMเหรอ?"

ชัชนันท์ยิ้ม"อื้อ ทีมเดียวที่ฉันชอบก็คือทีมIM ฉันชอบสไตล์ของพวกเขา พวกเขามีความกระตือรือร้นและเลือดนักสู้ หลังเกมไม่ว่าจะเป็นในการต่อสู้หรือระหว่างทางไปการต่อสู้"

เมื่อทีมของเขาได้รับการชื่นชมกรรณก็อารมณ์ดีมาก"ใช่แล้ว อันที่จริงฉันคิดว่าทีมIM ยังขาด ADC ระดับบน ถึงแม้ว่าตอนนี้ ADC จะดี แต่ก็ไม่นับว่ายอดเยี่ยม"

“อื้อ ใช่แล้ว”

“เจ้าของทีมIM เขาถูกใจอันดับหนึ่งของSevenระดับประเทศ คนที่ชื่อSevenนั่นแหละ แต่อีกฝ่ายไม่สนใจเขาเลย ไม่รู้ว่านายนั่นบ้าไปแล้วรึไง” กรรณพูด

ถูกคนด่าว่าเป็นบ้า แถมยังเป็นคนรู้จักด้วย ตอนนี้เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนยังไงชอบกล แต่เธอก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกไป เพียงแค่ยิ้มเบาๆ “บางทีคนนั้นอาจจะไม่ได้อยากทะเยอทะยานเรื่องการเป็นมืออาชีพก็ได้”

แทนไทหยิบบุหรี่ขึ้นมาแล้วโยนให้กรรณ สายตาแฝงไปด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย "เพ้อเจ้อตรงไหน?"

กรรณไม่รู้ว่าความโกรธของเขามาจากไหน ใบหน้าดูงงงวย “ไม่สิ นายเป็นอะไร?นายโกรธอะไร?”

ชัชนันท์จับต้นขาของชายข้างๆเบาๆ เพื่อบอกเขาเป็นนัยๆว่าไม่ต้องพูด

แทนไทเหลือบมองกรรณอย่างเฉยเมยแล้วเงียบไป

กรรณเต็มไปด้วยความสงสัย แต่เขาก็ไม่ได้ตอบอะไรอีก เขามองตรงไปที่ชัชนันท์และเปลี่ยนเรื่อง "เธอชอบใครมากที่สุดในทีมIM?"

ชัชนันท์พูดโดยไม่ลังเล "ฉันชอบมินเนี่ยนส์ที่สุด ชื่ออเล็กซ์"

กรรณสูดควันบุหรี่เข้าลึกๆแล้วค่อยๆหายใจออก เขายิ้มตลอดเวลา "ตาแหลมมาก นั่นคือมินเนี่ยนส์อันดับหนึ่งของโลก เธอนี่ดูเหมือนผู้เล่นลีกออฟเลเจ็นดส์ที่มีประสบการณ์เยอะนะ?"

ชัชนันท์ก็ยิ้ม "อื้อ ฉันเล่นเกมนี้มานานแล้ว การแข่งขันก็ดูมานานแล้ว"

“อันที่จริงฉันอยากทำทีมมาก ฉันมีคนที่รู้จัก แต่เขาไม่อยากทำทีมแล้ว และเขาก็มีแผนจะโอนให้ฉัน นอกจากมินเนี่ยนส์ในทีมแล้วผู้เล่นคนอื่นๆในทีมค่อนข้างดี ถ้าอเล็กซ์มาเข้าร่วมได้ ก็จะสมบูรณ์แบบมาก" ชัชนันท์พูด

กรรณเริ่มจริงจังขึ้นในทันที “อเล็กซ์จะไปได้ยังไง เขาคือคนหลักของทีมIM”

ชัชนันท์พยักหน้า “อื้ม นั่นสิ ฉันก็แค่พูดไปอย่างงั้นแหละ”

แทนไทถามเบาๆ “ทำไมถึงคิดจะจัดทีมล่ะ?”

ชัชนันท์พูด "ในใจฉันอยากจะทำมาตลอด ตอนนี้อุตสาหกรรมe-sportsของประเทศเรากำลังเฟื่องฟู ทำแบบนี้ค่อนข้างกำไรดี ถ้าไม่มีอะไรทำมีไว้เป็นธุรกิจเสริมก็ไม่เลว"

"ยิ่งไปกว่านั้น หากทีมได้รับการตั้งชื่อตามรัตนากรกุลกรุ๊ปก็จะช่วยส่งเสริมรัตนากรกุลกรุ๊ปได้เป็นอย่างดี" ชัชนันท์พูดเสริม

กรุ๊ปต่างๆในประเทศล้วนชอบใช้วิธีนี้ในการประชาสัมพันธ์ และอีกทั้งยังประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี

กรรณยกขาขึ้นไขว่ห้าง “เธอพูดถูก แต่เรื่องอเล็กซ์อย่าคิดอีกเลย”

แทนไทเหลือบมองกรรณอย่างเย็นชา เขาไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่จุดบุหรี่อย่างเงียบ ๆ

คมสันทานอาหารจะเสร็จแล้ว ดังนั้นเขาจึงโอบขจีอย่างเกียจคร้านและลุกขึ้นช้าๆ "ฉันกินเสร็จแล้ว ยังมีเรื่องอื่นที่ต้องทำ ฉันต้องรีบไป พวกนายกินกันต่อเถอะ..."

หลังจากพูดเสร็จ เขาก็หยิบเสื้อโค้ทนวมสีขาวของขจีออกมาจากเก้าอี้ด้านหลังเธอแล้วพาดเสื้อไว้บนไหล่ของเธอ