หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 158

“กชนารีนั่น ยกเลิกสัญญากับเธอซะ” ชัชนันท์ตรงเข้าประเด็น

“ทำไมล่ะ?” น้ำเสียงของนลินแปลกใจเล็กน้อย “เธอมีศักยภาพที่ดีมาก ทักษะการแสดงก็ดีมาก ถ้าบอกเลิกสัญญาและปล่อยไปก็น่าเสียดายนะ ฉันรู้สึกตลอดเลยว่าเธอเหมาะจะเป็นภาพลักษณ์ของรุ่นใหม่”

“คนเย่อหยิ่ง กำเริบเสิบสานแบบนั้นจะเป็นไปได้ยังไง?” ชัชนันท์พูด

“เกิดอะไรขึ้น เขาไปล่วงเกินอะไรเธอรึเปล่า?” นลินถาม

“เธอดูถูกฉัน แล้วยังทำตัวโอ้อวดกับฉัน แถมยังเป็นในห้างด้วย คนแบบนี้ถ้าเกิดว่ามีชื่อเสียงขึ้นมาจะเป็นยังไง?”

ชัชนันท์พูดขึ้นอีกครั้ง “ยังไม่ทันจะดังก็ลำพองตัวเองขนาดนี้ ถ้าดังขึ้นมาล่ะ? จะไม่ลำพองตัวเองขึ้นไปอีกหรอ? ถ้าลำพองตัวแล้วถูกคนจับจุดอ่อนได้ล่ะ ถ้าเธอดับก็ไม่เป็นไร แต่เงินที่เราลงทุนกับเธอไปล่ะ จะไปเอาคืนมาจากไหน”

เดิมทีเธอสามารถแบนกชนารีไว้ได้

แต่ว่า เธอไม่อยากจะทำแบบนั้น เพราะเธอรู้เสมอว่าการอยู่ในวงการบันเทิง ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับทุกคน

แต่ว่าXเอนเตอร์เทนเมนท์ทนกับคนที่มีบุคลิกแบบนี้ไม่ได้ และเธอก็ไม่ต้องการเปลืองทรัพยากรกับคนแบบนี้

ในวงการบันเทิง เธอเคยเห็นนักแสดงหญิงที่เป็นเหมือนกชนารีมานักต่อนัก โด่งดัง ได้รับความนิยมแล้วก็ตกลงมาเหมือนตกจากที่สูง แล้วก็ไม่สามารถดังกลับมาได้อีกเลย

“ตอนแรกๆที่ฉันเซ็นสัญญารับเธอเข้ามาที่บริษัทของเราเธอค่อนข้างดี แต่หลังจากที่เธอเดบิวต์ เธอก็ได้รับความนิยมขึ้นมาเล็กน้อย ดังนั้นเธออาจจะรู้สึกลำพองนิดหน่อย ฉันให้ผู้จัดการของเธอไปคุยกับเธอนานแล้ว และฉันก็คิดว่าเธอจะเปลี่ยนไป” นลินพูด

“เปลี่ยนไม่ได้ ยกเลิกสัญญาเถอะ” ชัชนันท์ขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็ขึ้นรถมาเซราติสีแดงของตัวเองแล้วจับพวงมาลัยด้วยมือเดียว

“ได้ เอาเธอว่า”

“ใช่แล้ว คุณนันท์ ฉันมีเรื่องเด็ดๆ อยู่อยากฟังไหม? เรื่องจริงนะ” น้ำเสียงของนลินกลายเป็นลับๆล่อๆ

ชัชนันท์รู้สึกสงสัยเล็กน้อย "เรื่องอะไร?"

“เมื่อวานมาวินไปพบจิตแพทย์ รู้ไหมว่าทำไม?”

“ทำไมล่ะ?”

“เพราะว่าตอนนี้เขาปฏิเสธร่างกายของผู้หญิงเป็นพิเศษ แค่มีผู้หญิงเข้าใกล้เขา เขาก็จะอาเจียนออกมา กระทั่งแม่และน้องสาวของเขาก็ไม่ได้” นลินพูดอย่างมีความสุขบนความทุกข์ของเขา

นี่คือสิ่งที่ชัชนันท์คาดไม่ถึงเลย

ผู้ชายปกติคนนึง อยู่ดีๆ จะเปลี่ยนเป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน?

“พูดจริงเหรอ?เธอไปฟังใครพูดมา?”

“เพื่อนฉันเอง เพื่อนฉันเป็นจิตแพทย์ มาวินเป็นคนไปหาเขา” นลินยังพูดต่ออีกว่า “จากนั้นเพื่อนของฉันก็ถามเขาว่าทำไมกลายเป็นแบบนี้ แต่ให้ตายยังไงเขาก็ไม่ยอมบอก เขายังบอกให้เพื่อนของฉันว่าให้เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ แล้วจ่ายเงินปิดปากเงียบๆ”

“ฟังดูน่าสนุกจริงๆ” ชัชนันท์สูดหายใจอย่างเย็นชา

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆเขากลายเป็นแบบนี้ แต่ในใจของเธอก็รู้สึกมีความสุข

จู่ๆผู้ชายคนหนึ่งก็รู้สึกขยะแขยงร่างกายของผู้หญิง นอกจากตอนอยู่บนเตียงถูกผู้หญิงคนนั้นหักหน้า เธอก็ยังนึกหาเหตุผลอื่นไม่ออก

เธอสงสัยจริงๆว่ามาวินไปเจอปีศาจดูดเลือดแบบไหนกัน? ถึงทำให้เขาเป็นแบบนั้นได้?

แต่สิ่งที่เธอมั่นใจได้ก็คือผู้หญิงคนนั้นต้องไม่ใช่ชลิตาแน่นอน เพราะหลายวันก่อนที่เขาคิดจะข่มขืนเธอ เขาก็ยังดูปกติอยู่

ผู้ชายคนนี้เสพติดการนอกใจจริงๆ ยังไม่ทันจะหย่าก็คบหากับผู้หญิงคนอื่นแล้ว

อย่างไรก็ตาม เธอไม่แปลกใจเลย

หลังจากวางสายชัชนันท์ เธอก็หันหลังกลับไปที่ห้างสรรพสินค้า เธอซื้อชุดเครื่องประดับเพชรหนึ่งชุด ซึ่งมูลค่าเท่ากับของขวัญจากกชนิภ

จากนั้นเขาก็ขับรถกลับเข้าไปบนถนน

ถนนและตรอกซอกซอยเต็มไปด้วยโคมไฟสีแดง ประตูของร้านค้าทุกแห่งก็ประดับด้วยกลอนจีนสีแดงก่ำเกี่ยวกับฤดูใบไม้ผลิ โลกทั้งใบถูกปกคลุมไปด้วยความสุข

เป็นการเติมเต็มรสชาติของปีใหม่

เมื่อคืนชายคนนั้นบอกเธอว่าเขามีเรื่องที่ต้องทำช่วงกลางวัน ตอนเที่ยงคงไม่กลับมาทานอาหาร

ตอนนี้เธอยังไม่หิวจึงขับรถไปรอบเมืองหนึ่งรอบ