หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 161

หทยาไร้เหตุผลที่จะพูดโต้ตอบที่ถูกคนเขาว่ากล่าว ทำได้เพียงแกล้งโง่ “ไม่ระวังจริงๆ……”

เพียงแค่ แม้ว่าเธออธิบายแล้ว คนทั่วทั้งห้องก็ไม่มีใครเชื่อเลย

“คุณดูเด็กคนนี้สิ……สะเพร่า ทำไมถึงปล่อยให้เท้าของตัวเองไปโดนสามีของพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณได้？คุณก็ไม่ระวังเกินไปแล้วนะ？” ป้าสะใภ้ชลิตาลุกขึ้นยืนแล้ว มองดูหทยาพร้อมกล่าวโทษ เริ่มไกล่เกลี่ยให้ลูกสาวของตัวเอง

แทนไทไม่ได้สนใจพวกเธออีก คีบหมูสามชั้นน้ำแดงขึ้นมายื่นใส่ในถ้วยของชัชนันท์ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้ว

วันชัยไม่ได้ไปต่อความยาวสาวความยืด เพียงแค่มองหทยาอย่างเย็นชา “มาทานข้าวที่บ้านของฉัน ก็ต้องเคารพกฎของบ้านฉัน สงบเสงี่ยมกันหน่อย”

หทยาถูกวันชัยพูดเช่นนี้ ก็ยิ่งรู้สึกเสียหน้าทันที

ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนว่าตัวเองถูกแทนไทและวันชัยทั้งสองคน ตบหน้าหนึ่งร้อยฉาดต่อหน้าผู้คนอย่างหนักหน่วงแล้ว

ใบหน้าร้อนผ่าวอย่างรู้สึกแย่

“อืม……ฉันทราบแล้วค่ะลุงเขย” หทยาพยักหน้าแล้ว

ป้าสะใภ้ชลิตากลอกตามองบนใส่เธออย่างดุร้าย หลังจากนั้นก็ใช้สายตาให้สัญญาณเธอทานข้าว

เธอหยิบตะเกียบขึ้นมาทันที เริ่มทานอาหารแล้ว

ป้าสะใภ้ชลิตาเริ่มหยิบไวน์ ลุกขึ้นยืนสร้างบรรยากาศให้คึกคัก

ไม่นาน ผู้คนก็ลืมทุกอย่างนี้ไปแล้ว

จากที่แทนไททำเช่นนี้ หญิงสาววัยรุ่นหลายคนที่เดิมที่มีความสนใจในตัวเขา ยิ่งสนใจเขามากยิ่งขึ้นทั้งหมดแล้ว

เพราะว่าไม่เพียงแค่รูปลักษณ์ภายนอกของเขาที่ไม่ใช่ว่าผู้ชายทั่วไปจะเปรียบเทียบได้แล้ว ลักษณะนิสัยก็เช่นกัน

พวกสาวๆเด็กวัยรุ่น อิจฉาชัชนันท์มากยิ่งขึ้นแล้ว

…………

หลังจากทานอาหารเสร็จ ทางฝั่งญาติของหทัย นั่งดูรายการพิเศษชุนหว่านเทศกาลตรุษจีนที่หน้าโทรทัศน์กับวันชัยและหทัย

ชัชนันท์กับแทนไททักทายต่อพวกเขาแล้ว ก็กลับไปยังบ้านหลังข้างๆพร้อมกันแล้ว

เดินเข้าประตูเปลี่ยนใส่สลิปเปอร์ ชัชนันท์ก็อดไม่ไหวเงยหน้าขึ้นสังเกตชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่อยู่ข้างๆอย่างละเอียดครู่หนึ่ง

แทนไทเลิกคิ้วโค้งเรียวขึ้นเล็กน้อย พูดว่า “มองอะไร？ไม่รู้จักแล้วเหรอ？”

ชัชนันท์สังเกตที่หน้าของเขาต่อไป “รู้จัก เพียงแค่รู้สึกเหมือนว่าฉันจะยังรู้จักคุณไม่หมดนะ……ทำไมคุณถึงได้เถรตรงเกินไปขนาดนั้นล่ะ？นึกไม่ถึงว่าจะเปิดเผยเรื่องที่เธอยั่วยวนคุณบนโต๊ะอาหารโดยตรงเลย”

“ถ้าไม่อย่างงั้นล่ะ？ปล่อยให้เท้าของเธอถูผมต่อไปอย่างเงียบๆ？” เอ่ยถึงหทยา สีหน้าท่าทางของแทนไทดูเฉยเมยแล้ว

พูดจบ เขาก็ก้าวขายาวๆ นั่งลงบนโซฟาแล้ว ถือโอกาสหยิบส้มจี๊ดขึ้นมาลูกหนึ่ง ปอกเปลือกอย่างเชี่ยวชาญ

ชัชนันท์นั่งข้างกายของเขาแล้ว ยื่นมือออกเตรียมหยิบส้ม

เขานำส้มที่ปอกเปลือกเสร็จวางในมือของเธอแล้ว ตัวเองก็หยิบใหม่อีกลูก ปอกอย่างละเอียด

ชัชนันท์กินส้มไปพลาง พูดไปพลางว่า “ฉันเดาว่า ผู้ชายส่วนใหญ่จะไม่ทำแบบนั้นนะ？อย่างแรกจะต้องคำนึงถึงต้องไว้หน้าให้ผู้หญิง อย่างที่สองพวกเขาล้วนแต่ชอบให้สาวสวยๆมายั่วยวน รู้สึกเร้าสะเทือนอารมณ์ ”

พูดจบ ชัชนันท์ค้ำคางด้วยมือเดียว ตั้งข้อศอกไว้บนเข่า ตั้งใจสังเกตใบหน้าที่ราวกับฟ้าประทานของเขายังไงอย่างนั้นต่อไป “คุณนี่เป็นข้อยกเว้นซะจริงๆ”

ในความทรงจำของเธอ คนของพวกอิทธิพลมืดเหล่านั้น ไม่มีใครรักษาตัวให้พ้นจากปัญหายุ่งยากได้เท่าเขา

ผู้ชายที่อยู่สังคมอิทธิพลมืดนั่น ติดต่อสัมผัสผู้หญิงเยอะแยะและซับซ้อนมากมาย ด้านความสัมพันธ์ชายหญิงก็เละเทะตุ้มเป๊ะไปหมด

แต่ว่าเขากลับเป็นข้อยกเว้นอย่างหนึ่งในกลุ่มอิทธิพลมืดนี้ จิตวิญญาณของเขา ไม่ถูกสภาพแวดล้อมเช่นนั้นทำให้กลายเป็นคนเลวโดยสิ้นเชิง อย่างน้อยก็ยังคงรักษาจิตใจที่ดีงามไว้

ตอนที่ทานอาหาร เธอดื่มไวน์นิดหน่อย ในเวลานี้แก้มก็แดงระเรื่อแล้ว

ผมของเธอห้อยไปอีกฝั่งตามการเอียงของศีรษะของเธอราวกับน้ำตกยังไงอย่างนั้น ก้มหน้าลงเป็นความงดงามที่มีเสน่ห์ชวนน่าหลงใหล เงยหน้าขึ้นมองเป็นความงดงามที่ทำให้คนรอบตัวล้วนแต่ตื่นตะลึง

ริมฝีปากดุจดั่งวุ้นลูกท้อที่เพิ่งทำเสร็จยังไงอย่างนั้น ทำให้คนอดไม่ไหวอยากจะเข้าไปกัดสักคำ

เผชิญหน้ากับตาใสแป๋วที่อ่อนโยนของเธอ จิตใจของเขาราวกับไฟดูดยังไงอย่างนั้น

“คุณก็เป็นข้อยกเว้นอย่างหนึ่ง……” เขาพูดกล่าว

“หมายความว่าอะไร？”

“…………” เขาไม่ตอบ เพียงแค่ยื่นมือออกไปเปิดโทรทัศน์แล้ว กดไปดูรายการพิเศษในคืนวันตรุษจีนที่ช่องCCTV

ในโทรทัศน์ สนุกสนานร่าเริงอย่างเต็มที่ พวกนักร้องต่างก็แต่งชุดสีแดงต่างๆ นานา ร้องเพลงประเทศสงบประชาร่มเย็น

“ตู๊ดตู๊ดตู๊ด——”