หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 167

“ถ้าคุณไม่ยอมรับก็ลองออกไปขอไลน์เธอดูสิ ถ้าคุณได้มา ค่าใช้จ่ายทั้งหมดในวันนี้ของคุณ เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง”

“แต่ถ้าคุณขอมาไม่ได้ คุณต้องไปซื้อ Hermes รุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่นให้ขจี โอเคไหม?” คมสันกล่าว

“กลัวที่ไหนกัน?” กรรณชำเลืองมองคมสันด้วยความไม่สนใจใยดี และเดินเอื่อยๆ ออกไป

ในตอนที่กรรณออกมา นลินก็เพิ่งจะเปิดประตูรถ

วันนี้ เธอขับออดี้ R8 สีขาวมา

เมื่อมองดูรถชื่อดังคู่กับสาวงามแล้ว ช่างดูเหมาะสมกันจริงๆ

“นลิน......?” กรรณก้าวไปข้างหน้า และมองเธอด้วยรอยยิ้ม มือทั้งสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกงอย่างเป็นธรรมชาติ

นลินมองเขาพร้อมทั้งพยักหน้าเล็กน้อยอย่างนิ่งๆ

“พวกเราเคยเจอกันมาก่อนแล้ว”

“อืม”

“ผมขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการสักหน่อยนะ ผมชื่อกรรณ” กรรณยื่นมือออกไปหาเธอ

“สวัสดี” นลินพูดจบก็พยักหน้าเล็กน้อยแต่ไม่ได้ยื่นมือออกไปจับกับเขา

“มีคนเคยบอกว่าคุณดูเย็นชาไหม?” เธอดูเหมือนนกยูงที่เย่อหยิ่ง ที่ยกหัวขึ้นสูงอยู่ตลอดเวลา

“มีธุระอะไรไหม?”

“ผมชอบผู้หญิงที่เย็นชามากๆ เลย” กรรณกล่าวต่อ “คุณสะดวกให้ไลน์กับผมไหมครับ? ผมอยากเป็นเพื่อนกับคุณ”

วิธีการเริ่มบทสนทนาเช่นนี้นลินเคยเจอมาก่อนเยอะ เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองเขาอย่างเย็นชา จากนั้นก็ขึ้นรถและขับออกไปโดยที่ไม่เปิดโอกาสให้กรรณได้พูดอะไรต่อ

จากมุมมองของเธอ ชายหนุ่มตรงหน้าที่เข้ามาเริ่มบทสนทนาดูเหมือนจะเป็นคนที่ไร้สาระเอามากๆ

ขณะนั้น คมสันและขจีก็จ้องมองมาที่เขาตาไม่กระพริบ

เมื่อเห็นฉากนี้ คมสันก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาทันที “ในที่สุดไอ้กรรณก็มีวันนี้ ฮาฮา”

เมื่อกรรณเงยหน้าขึ้นก็เห็นคมสันกำลังหัวเราะในความโชคร้ายของเขา เขาถอนหายใจยาวด้วยความกลุ้มใจและลูบหัวปลอบตัวเองเล็กน้อย จากนั้นก็มองไปยังรถที่วิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาล้มเหลวในการเริ่มบทสนทนา

และยังเป็นครั้งแรก ที่เขาถูกผู้หญิงปฏิบัติอย่างไม่มีเยื่อใยเช่นนี้

แต่อย่างไรก็ตาม เขาไม่เพียงแต่จะไม่โกรธ แต่เขากลับรู้สึกสนใจในตัวเธอมากยิ่งขึ้น

“น่าสนใจจริงๆ......” กรรณลูบคางเบาๆ เขามองจนกระทั่งรถคันนั้นหายลับไปจากสายตาแล้วจึงเดินกลับเข้าไปในร้านกาแฟและนั่งลงที่ที่นั่งเดิม

ทันทีที่เขานั่งลง คมสันก็อดไม่ได้ที่จะพูดหยอกล้อเขา “เป็นไงมั่ง ผมเดาถูกใช่ไหมล่ะ? ว้าว ในที่สุดชีวิตที่เหลืออยู่ของผมก็ได้เห็นคุณล้มเหลวในการจีบสาวแล้ว ช่างแปลกใหม่จริงๆ”

“หุบปากไปเลยไป” กรรณไล่เพราะเขารู้สึกอายมากขึ้นเรื่อยๆ

“เดี๋ยว Hermes ก็มาแล้วสินะ?” คมสันเอ่ย

เมื่อพูดจบเขาก็วางมือลงบนไหล่ของขจีและถูคางเธอเบาๆ “ขจีจ๋า รีบขอบคุณคุณกรรณเร็ว”

“ไม่ต้องหรอกน่า......แค่ล้อกันเล่นเฉยๆ ช่างมันเถอะ” ขจีรีบพูด

“ช่างมันได้ไง? กล้าพนันก็ต้องกล้ายอมรับผลสิ” กรรณพูดพร้อมมองไปที่คมสันด้วยรอยยิ้ม

“ใช่ กล้าพนันก็ต้องกล้ายอมรับผล เดี๋ยวไปซื้อ Hermes กัน คุณอยากได้ลิมิเต็ด อิดิชั่นรุ่นไหนก็ซื้อรุ่นนั้นแหละ” คมสันพูดสบายๆ

“ยังไม่รีบขอบคุณอีก?” คมสันยิ้มอย่างอ่อนโยน

“ขอบคุณนะคะคุณกรรณ” ขจีเอ่ย

“คมสัน ช่วยผมคิดหาวิธีที่จะได้ไลน์นลินมาให้ด้วย” กรรณเอ่ย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ คมสันก็ตกตะลึง “เดี๋ยวนะ......คุณดูไม่ออกหรอว่าเธอแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่สนใจคุณ?”

“ตอนนี้ไม่สนใจ แต่จะรู้ได้ยังไงว่าอนาคตก็ยังจะไม่สนใจ?” กรรณกล่าวอีกครั้ง