หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 176

อีกฝ่ายชื่อ Y

นลินกดเพิ่มเป็นนิสัย จากนั้นก็ก้มหน้ากิน

ในเวลานี้ “ตู๊ดๆ ……” ไลน์ดังขึ้นอีกครั้ง

อีกฝ่ายส่งข้อความหนึ่งมาหาเธอ “ผมชื่อกรรณ อาหารส่งถึงหรือยัง? ถูกปากไหมครับ? น้อง”

ก้นบึ้งจิตใจนลินฉายแววงุนงง คิดไม่ถึงเล็กน้อย ไม่คิดว่าเขาจะได้ไอดีไลน์เธอมา

เธอรู้ว่าชัชนันท์ไม่บอกไอดีไลน์เธอกับคนอื่นไปเรื่อย

นลิน “คุณได้ไอดีไลน์ฉันมาจากไหน?” นลินถาม

กรรณ “ให้เพื่อนช่วย”

นลิน “……”

จากนั้นเธอก็ประมาณราคาอาหารเย็นในวันนี้คร่าวๆ แล้วโอนไปให้ทางนั้น

กรรณ “ไม่สิ น้อง เธอหมายความว่าไง อยากเลี้ยงผมเหรอ? เงินแค่นี้เหมือนจะไม่พอนะ”

นลิน “กะล่อน เงินค่าอาหารเย็น”

เธอไม่ชอบติดหนี้คนอื่น

โดยเฉพาะคนอย่างกรรณ เข้าใกล้เธอโดยที่มีจุดประสงค์ เธอไม่ชอบมัน

กรรณ “ผมเลี้ยงอาหารเย็นเธอ เธอถือเป็นคนนอกเหรอ?”

นลิน “เราไม่ได้สนิทกันอยู่แล้ว”

กรรณ “……”

นลิน “รับเงินไป”

กรรณ “ไม่รับ”

นลิน “……”

จากนั้นเธอก็วางโทรศัพท์ไว้ข้างๆ ปล่อยเขาไป

………………

แทนไทอยู่ที่โซฟาเป็นเพื่อนชัชนันท์ทั้งคืน

ทั้งสองหลับจนถึงฟ้าสว่าง

เวลาแปดโมง เมื่อชัชนันท์ลืมตาขึ้น แทนไทก็ตื่นแล้ว

เขานั่งขึ้นมาช้าๆ มองชัชนันท์แล้วถามขึ้น “ตอนเช้ากินอะไร?”

“อยากกินเสี่ยวหลงเปาใส้เนื้อพริกหยวกที่ร้านอาหารเช้าแสนอร่อยร้านนั้นที่อยู่ฝั่งตรงข้ามโรงพยาบาล แล้วก็เครปจีนด้วย” ชัชนันท์พูด

“ฉันไปล้างหน้าแปรงฟันแป๊บ แล้วจะไปซื้อให้เธอ” เขาพูด

เขาก็อยากลงไปเดินเล่น ออกกำลังกายสักหน่อยอยู่พอดี

ชัชนันท์ยิ้มพอใจ “อืม ขอบคุณนะ”

“ตอนนี้ฉันช่วยเธอล้างหน้าแปรงฟันก่อน……” จากนั้นเขาก็เดินไปที่ห้องน้ำช้าๆ

“ไม่ต้อง……ฉันทำเองได้”

“นั่งดีๆ ……”

แทนไทไปเติมน้ำอุ่นเต็มกะละมัง แล้วเช็ดใบหน้า มือ และคอให้ชัชนันท์

หลังจากนั้นก็เติมน้ำสำหรับแปรงฟันให้เธอ แล้วช่วยเธอแปรงฟัน

ทุกกระบวนการ เขาเอาใจใส่ทุกอย่าง

หลังจากช่วยชัชนันท์ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จแล้ว แทนไทก็ไปล้างหน้าแปรงฟัน จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกจากห้องไป

เมื่อเดินเข้าไปในลิฟต์ ด้านในมีเด็กผู้หญิงหลายคน

เขายืนด้านข้างอย่างเมินเฉย พิงกำแพงอย่างเป็นธรรมชาติ

เด็กผู้หญิงจำนวนหนึ่ง เจอหนุ่มหล่อใกล้ๆ ก็แทบเป็นบ้า แอบกระซิบกระซาบกันไม่หยุด

ถึงแม้ว่าเสียงจะเบามาก แต่แทนไทได้ยินมันอย่างชัดเจน

แต่เขาไม่สนใจเลย

ขี้เกียจมองพวกเธอแม้แต่ครั้งเดียว