หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 187

เวลาสองทุ่ม

ชัชนันท์พาชายคนนั้นเดินเข้าสถานที่จัดงานคืนสู่เหย้าตรงเวลา ห้องส่วนตัวหมายเลข 99 โรงแรมนานาชาติฮิลล์

ภายในห้องส่วนตัวมีโต๊ะกลมใหญ่วางทั้งหมดสี่ตัว ทุกโต๊ะนั่งเต็มหมดแล้ว

เมื่อมองไป ทุกคนเป็นคนที่เธอคุ้นเคย

วันเวลาผ่านไป บางคนก็อ้วน บางคนก็ผอม และบางคนก็ยังเหมือนเดิม

บางคนสวมชุดแบรนด์เนมทั้งตัว บางคนก็สวมเสื้อผ้าธรรมดาที่สุด

ขณะที่เห็นพวกเขา ช่วงเวลาวัยเยาว์สมัยมัธยมหก ก็เริ่มฉายอีกครั้งตรงหน้าเธอไม่หยุด ทำให้ในใจเธอเกิดความรู้สึกหลากหลายปนเปกัน

คนกลุ่มนี้เคยเป็นพยานช่วงเวลาอันมืดมนที่สุดในชีวิตเธอ

ตอนนั้นคนในชั้นเรียนมีเพียงคนเดียวที่หัวเราะเยาะเธอ คนอื่นๆ ไม่เคยหัวเราะเยาะเธอ ช่วยเธอออกหน้าด้วยซ้ำไป

ในความทรงจำเธอช่วงเวลาสมัยมัธยมหกมันอบอุ่นมาก

สายตาเธอกวาดมองทุกคนทีละคนแล้ว ก็ถูกผู้หญิงคนหนึ่งที่สวมเสื้อคลุมดำขนจิ้งจอก แต่งหน้าหนาเตอะดึงดูดสายตา

นั่นมันตมิศา คนเดียวในชั้นเรียนที่หัวเราะเยาะเธอสมัยมัธยมหก

ตอนแรกตมิศาอาศัยที่ตระกูลตัวเองเหนือกว่าตระกูลรัตนากรกุล เมื่อยืนต่อหน้าเธอ ดวงตาก็อยู่เหนือศีรษะ

ตอนนี้ตมิศากำลังพิงไหล่ชายหนุ่มคนหนึ่งที่สวมสูทดำราคาแพง ยกมือขึ้นโอ้อวดแหวนเพชรเม็ดโตหลายวงที่มือตัวเองให้กับเพื่อนร่วมชั้นในโต๊ะเดียวกัน เพลิดเพลินความรู้สึกเลิศล้ำเหมือนดาวล้อมเดือน

เธอที่สวมเครื่องประดับมากมาย ดึงดูดสายตาทุกคนที่นั่น ช่างงดงาม

ชัชนันท์มองออกว่าตอนนี้ตมิศามีชีวิตที่ดีมาก

คคนานต์เห็นชัชนันท์และแทนไทอย่างรวดเร็ว เธอรีบเดินไปจับมือสองข้างชัชนันท์ไว้ทันที สายตาสองข้างเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น

เธอจ้องมองชัชนันท์สักพัก จากนั้นก็เริ่มจ้องมองแทนไท

หลังจากมองซ้ายทีขวาที เธอก็จับมือชัชนันท์อย่างตื่นเต้น แล้วพูดขึ้น “นันท์ ถึงฉันจะเห็นเธอที่สวยขึ้นผ่านทวิตเตอร์แล้ว แต่ฉันยังรู้สึกว่าตัวเองจะเป็นลมเพราะความสวยของเธออยู่เลย เธอแตกต่างจากเมื่อก่อนมากจริงๆ นะ”

ถึงจะไม่เจอนานมาก แต่เมื่อเผชิญหน้ากับคคนานต์ ชัชนันท์กลับไม่รู้สึกกระอักกระอ่วนเลยสักนิด ความรู้สึกที่คคนานต์มีต่อเธอ มันไม่เปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อย

รูปร่างคคนานต์เปลี่ยนไปบ้าง เธอผอมลง หน้าเธอเล็กกว่าเมื่อก่อนเท่าตัว หลังจากทำตาสองชั้น ทั้งตัวก็ดูสวยขึ้นกว่าแต่ก่อนหลายขั้นเลย

ชัชนันท์ยิ้มพร้อมจับมือคคนานต์แล้วพูดขึ้น “เทียบกับเมื่อก่อน เธอก็เปลี่ยนไปไม่น้อยเลยเหมือนกัน”

คคนานต์ลูบผมอย่างเขินอาย “อืม ฉันทำศัลยกรรมแบบไม่ผ่าตัด โอเคใช่เปล่า? ถือว่าสำเร็จไหม?”

“อืม สวยสุดๆ” ชัชนันท์พูด

“ขอบคุณนะนันท์” คคนานต์ยิ้ม แล้วสายตามองไปที่หน้าแทนไท “คุณคือสามีนันท์ของเราใช่ไหม? สวัสดีค่ะ ฉันชื่อคคนานต์ เป็นเพื่อนสนิทร่วมโต๊ะของนันท์”

“สวัสดีครับ ผมแทนไท” แทนไทพูดเรียบๆ

ในตอนนี้ หลายคนสังเกตเห็นชัชนันท์และแทนไทแล้ว