หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 188

ตมิศามองเหยียดชัชนันท์ “นันท์ นี่เธอทำไม่ถูกนะ เธอเห็นไหมนี่ฉันเป็นห่วงชีวิตเธอกับสามีเธอไม่ใช่หรือไง?”

ชัชนันท์ยิ้ม “เรื่องนี้เธอไม่ต้องกังวลหรอก”

นัยน์ตาตมิศาย้อมไปด้วยความไม่พอใจ “ฉันคิดว่ายังไงสามีฉันก็เก่งกว่าเขา ฉันอยากให้สามีฉันดูแลเขา สามีฉันรักฉันมาก แค่ฉันเอ่ยปาก สามีฉันก็รับปากทุกเรื่อง”

ขณะที่พูด ตมิศาก็ควงภควรข้างกายตัวเองแน่น เชิดคางขึ้น แล้วมองทุกคนด้วยความโอหัง

จุดประสงค์ของตมิศา ทุกคนที่นั่นรู้ดีในใจ ทุกคนต่างแอบด่าเธอในใจอย่างอดไม่ได้

“อ่อ? งั้นเหรอ?” สายตาแทนไทมองหน้าภควรอย่างผิวเผิน

หน้าเขาไม่มีความปั่นป่วน แต่ออร่าในตัวที่แสดงออกมามันแข็งแกร่งเหมือนเคย

แค่สายตาธรรมดาภควรก็รู้สึกถึงความกดขี่ที่ไม่เคยมีมาก่อน

เขาตัวสั่นระริกทันที ยกมือขึ้นตบหน้าตมิศาอย่างแรง “เธอหุบปากซะ เธอพูดมากเกินไป”

เสียงดังเพี้ยะ แก้มขวาตมิศาบวมปูดขึ้นมา

การตบหน้าอันฉับพลัน ตมิศางุนงงอย่างสมบูรณ์

คบกับภควรมาตั้งนาน เขาไม่เคยปฏิบัติกับตนแบบนี้มาก่อน

ตอนนี้ไม่คิดว่าเขาจะลงมือรุนแรงกับเธอแบบนี้ต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้นเธอซึ่งแปลกประหลาดมาก เธอรู้สึกว่าศักดิ์ศรีตัวเองเหมือนถูกเขาเหยียบลงพื้น กดทับแบนซ้ำไปซ้ำมา

เมื่อกี้เพิ่งอวดสามีตัวเองกับชัชนันท์ว่ามีความสามารถมากกว่าสามีเธอ แถมปฏิบัติกับเธอเป็นอย่างดี แต่ตอนนี้เขาตบหน้าเธอ

เธออยากจะหารูมุดเข้าไปเดี๋ยวนี้เลย

ชัชนันท์ไม่คิดเลยว่าสามีคนนั้นที่ตมิศาปากบอกว่ารักเธอมาก จะทำเรื่องแบบนี้ต่อหน้าสาธารณชนได้

วันนี้ เธอเข้าร่วมงานคืนสู่เหย้าครั้งนี้มันน่าสนใจมาก

โลกกันกว้างใหญ่ไพศาล เต็มไปด้วยสิ่งแปลกประหลาดมหัศจรรย์

“เธอบอกว่าสามีเธอดีกับเธอมากไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ดูแล้วก็ไม่ดีนี่หน่า”

“นั่นสิ ฉันว่าเธอขี้โม้ ภควรคนนี้ ดูแล้วไม่รักเธอเลย”

“ฮ่าๆๆ โดนตบหน้ากะทันหันแบบนี้ เธอมีสามีป่าเถื่อนแบบนี้ ยังมีหน้ามาเยาะเย้ยสามีชัชนันท์อีก ฉันล่ะเมาจริงๆ”

คนโดยรอบ เริ่มแอบกระซิบกระซาบ

ถึงเสียงจะเบามาก แต่ตมิศายังได้ยินมันอย่างชัดเจน ใบหน้าที่เดิมทีสวยและเย่อหยิ่ง แป๊บเดียวแดงเป็นปื้น

ขณะนี้เธอยิ่งอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี เธอปิดหน้าตัวเองด้วยความไม่พอใจ ขณะมองภควร “ภควร นายทำอะไร?”

นี่เขาจะกบฏใช่ไหม?

ผู้ชายเฮงซวยอะไร ไม่คิดว่าจะกล้าทำกับเธอแบบนี้?

โทสะที่รุนแรง ทำให้เธอหายใจหอบ

เห็นเธอเป็นแบบนี้ ชัชนันท์ก็รู้สึกขำเหลือเกิน

“ก็ตบเธอน่ะสิ? เคยบอกเธอหลายทีแล้ว ให้ถ่อมตัว ให้ถ่อมตัว เธอฟังไม่เข้าใจเหรอ?” ภควรตอบกลับอย่างรุนแรง มือสองข้างที่แนบลำตัว กำหมัดแน่นขึ้นมา “เธอแม่งมีสิทธิ์อะไรไปดูถูกคุณแทนไท? เธอคู่ควรเหรอ?”

ตมิศาเขาทำให้เขาโกรธแทบตายแล้ว เธอรู้ยังว่าตัวเองไปล่วงเกินคนแบบไหนอยู่?

ไม่คิดว่าจะกล้าเอาเขามาเหยียบย่ำแทนไท? ให้เขาไปสอนแทนไททำการลงทุน หางานให้แทนไท? ภควรอย่างเขาคู่ควรเหรอ?

การตบในวันนี้เขาจำเป็นต้องตบ ถ้าไม่ตบกลับแรงๆ ต่อหน้าเพื่อให้แทนไทระบายความโกรธ ต่อไปพวกเขาจะต้องถูกแทนไทมุ่งโจมตี

เขายังอยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป!

ประโยคนี้ของภควร ไม่ต่างกับการตบหน้าเธอแรงๆ สองครั้ง ตมิศากระหืดกระหอบอย่างแท้จริง

เธอกำหมัดแน่นอย่างรวดเร็ว สายตาน่าสะพรึงกลัวจ้องหน้าภควร ความโกรธแค้นทำให้ทั้งร่างเธอสั่นระริก