“พงศ์พรโดนพิพากษาจำคุกตลอดชีวิต!”
“พงศา พงศธรก็ถูกพิพากษาจำคุกตลอดชีวิต!”
ข่าวที่น่าพึงพอใจ อ่านแล้วชัชนันท์ยิ่งอารมณ์ดีไปอีก
ตอนนี้แทนไทเดินมาข้างเธอ เขาเหลือบมองหน้าจอโทรศัพท์เรียบๆ จากนั้นก็นั่งลง “ดีใจไหม?”
สิ้นคำพูด สายตาเขาก็มองหน้าเธอเหมือนสายลมเฉื่อยๆ
ชัชนันท์พยักหน้า
จะไม่ดีใจได้ยังไง? จุดจบของตระกูลอัครกุลทั้งสามคน ช่างน่าพึงพอใจจริงๆ
ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ไม่สามารถกล่าวได้ว่าโลกใบนี้จะสะอาดเอี่ยมอ่อง แต่มีคนชั่วน้อยลง อย่างน้อยโลกก็จะสะอาดขึ้นบ้าง
เธอคิดว่าเหล่าผู้คนที่เคยโดนคนในตระกูลอัครกุลทำร้าย ตอนนี้คงได้ระบายความแค้นแล้ว
แทนไทไม่พูดอะไรอีก ปอกลำไยเม็ดหนึ่งอย่างตั้งใจแล้วส่งไปตรงหน้าเธอ
ฉากนี้ ทำให้ผู้หญิงบางคนอิจฉาแทบแย่
“แฟนฉันไม่เคยใส่ใจกับฉันแบบนี้เลย”
“เห็นนายดีกับนันท์ของฉันแบบนี้ จู่ๆ ฉันก็อยากเปลี่ยนแฟน”
“นันท์โชคดีจริงๆ นะ ทำให้ฉันอิจฉามาก หน้าตาดียังไม่พอ ชีวิตก็ยังสวยงามอีก”
เหล่าผู้หญิงต่างพูดคุยแสดงความคิดเห็น แสดงความคิดที่แท้จริงในใจตัวเองตอนนี้ออกมาโดยไม่ขี้เหนียวเลย
ในดวงตาพวกเธอที่มองแทนไท แทบจะส่องแสงระยิบระยับ
ชัชนันท์มองพวกเธออย่างอายๆ “พูดอะไรน่ะพวกเธอ มันน่าเขินนะ”
“มีอะไรให้เขิน? พวกเราพูดความจริง” คคนานต์ปอกลำไยไปด้วยพูดไปด้วย
ชัชนันท์ยิ้ม ยกสายตาขึ้นมองชายหนุ่มข้างกาย นัยน์ตาย้อมไปด้วยความสรรเสริญ
สามีกำมะลอคนนี้ เขาทำได้ตรงมาตรฐานจริงๆ ถ้าเธอเป็นคนนอก ก็จะอิจฉาเขาแน่นอน
หน้าตาหล่อ แถมปฏิบัติดีกับภรรยา ผู้ชายแบบนี้ลองถามดูมีใครไม่รักบ้าง?
แทนไทไม่พูดอะไรเลย แค่ปอกลำไยให้เธอ
“จะว่าไปแล้ว ฉันคิดว่าแทนไทหน้าคล้ายคนคนหนึ่งมาก พวกเธอสังเกตไหม?” คคนานต์เอามือข้างหนึ่งเท้าคาง แล้วมองสำรวจหน้าแทนไทอย่างตั้งใจ
แทนไทยกสายตาขึ้นมองเธออย่างตื้นเขิน ไม่พูดอะไร
คนอื่นๆ ก็เริ่มพูดขึ้นมาอย่างกระตือรือร้น
“เธออยากบอกว่าเขาเหมือนธันวาใช่ไหม? เมื่อกี้ฉันก็อยากพูด”
“ใช่ มองเขา ฉันรู้สึกว่าเหมือนกำลังมองไอดอลของฉันเลย……ฉันรู้สึกว่าเขาหล่อกว่าไอดอลฉันด้วยซ้ำ”
“ธันวาคือไอดอลเธอเหรอ? ว้าว เขาก็เป็นไอดอลฉันเหมือนกัน ฉันรักเขามาก”
“เฮ้อ ผู้ชายที่หล่อไร้ที่ติในวงการ ใครไม่รักบ้าง?”
พูดถึงธันวา เหล่านักเรียนหญิงก็ดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ
เหล่าผู้หญิงที่โต๊ะอื่นได้ยินพวกเธอคุยเรื่องธันวา ก็ต่างเข้ามาร่วมหัวข้อ ที่นั่นเหมือนกลายเป็นแฟนมีตติ้งของธันวา
เห็นฉากนี้ รอยยิ้มมุมปากชัชนันท์ก็ค่อยๆ กว้างขึ้น ในใจคิด สมแล้วที่เป็นนาย ธันวา
“ถ้าพวกเธอชอบเขา คราวหน้าฉันจะช่วยพวกเธอขอลายเซ็นเขามาให้” สิ้นคำพูด ชัชนันท์ก็มองทุกคนขณะพูดขึ้น
เมื่อได้ยินคำนี้ ทุกคนก็ตกตะลึงพร้อมกัน
“เธอเอาลายเซ็นเขามาได้เหรอ? สุดยอดไปเลย”
“ไร้สาระ นันท์ทำไม่ได้เหรอ? เธอเป็นเพื่อนธันวานะ พวกเธอไม่ได้ไถทวิตเตอร์เหรอ?”
“ขอบคุณนะนันท์ นันท์เรารักเธอ……กรี๊ดดดดด……!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว
บทที่ 244-339 หาอ่านได้ที่ไหนค่ะ...
คมสันกับขจีจบลงยังไงคะ...