หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 190

“ฉันมีปากกา……ฉันมีปากกา……”

“ฉันก็มี……”

เหล่าแฟนคลับหญิงโดยรอบ แย่งกันส่งปากกาในมือให้เขา

ในสายตาพวกเธอมีแต่เขา แต่ในสายตาเขามีแค่ชัชนันท์คนเดียว ทุกอย่างโดยรอบไม่สำคัญอีกต่อไป

ในเวลานี้ แทนไทและชัชนันท์เดินผ่านพวกเขาไปพอดี

ธันวาแหวกฝูงชน เดินช้าๆ ไปยืนนิ่งตรงหน้าเธอ “บังเอิญจัง เธอก็มากินข้าวที่นี่เหรอ?”

สิ้นคำพูด เขาก็เงยหน้ามองแทนไท

สายตาแทนไทกวาดตามองร่างเขาด้วยความเย็นชา ไม่พูดอะไร

“คนนี้คือ……” ธันวามองแทนไทแล้วถามขึ้นทั้งๆ ที่รู้

ทั้งๆ ที่ใบหน้าคล้ายคลึงกันมาก แต่เพราะบุคลิกนิสัยไม่เหมือนกัน ทั้งสองคนให้สองความรู้สึกที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

“สามีฉัน” ชัชนันท์ประสานสิบนิ้วกับคนข้างกายต่อ ยกสายตาขึ้นมองคนข้างๆ แล้วแนะนำ

“อ่อ……” สิ้นคำพูด ธันวาก็มองแทนไทอย่างลึกซึ้ง คิ้วขวาเลิกขึ้นเบาๆ

แทนไททำหน้าบูดบึ้ง ขี้เกียจสนใจเขา

“ว้าว……นันท์คุยกับธันวา ฉันเป็นเพื่อนนันท์ ถือว่าฉันคุยกับนันท์แล้ว”

“ถึงจะไม่อยากยอมรับ แต่ฉันก็อยากบอกว่าเห็นภาพนี้แล้วฉันอิจฉา”

“มีสามีเทพบุตร มีเพื่อนเทพบุตร ฉันบอกได้เลยว่าฉันอิจฉามาก”

เพื่อนนักเรียนหญิงของชัชนันท์ มองภาพชัชนันท์คุยกับธันวาด้วยใบหน้าเลื่อมใส ขณะพูดขึ้น

รู้ว่าชัชนันท์กับธันวาเป็นเพื่อนกัน มันน่าตกใจกว่าเห็นพวกเขาสองคนคุยกันต่อหน้าแบบนี้เทียบไม่ติดเลย

ตอนรู้ว่าชัชนันท์และธันวาเป็นเพื่อนกัน พวกเธอก็แค่อิจฉา แต่ขณะนี้พวกเธอเริ่มซึมซับไปด้วยความอิจฉาร่วมกันแล้ว

“ไปกันเถอะ” แทนไทมองชัชนันท์ขณะพูดขึ้น

“เราไปก่อนนะ บ๊ายบาย……” ชัชนันท์โบกมือให้ธันวา

ธันวาก็โบกมือเช่นกัน แล้วฝืนยิ้มต่อไป

แทนไทไม่ให้โอกาสพวกเขาสองคนคุยกันเลย พาชัชนันท์เดินออกมาทันที

ฉากนี้ เหล่าแฟนคลับทุกคนที่เฝ้าอยู่หน้าประตูโรงแรม เห็นมันอย่างชัดเจน พวกเธอก็ต่างซึมซับไปด้วยความอิจฉา

เมื่อชัชนันท์และแทนไทเดินออกมาจากโรงแรม สายตาพวกเธอทุกคนก็จ้องหน้าเธอ

ความอิจฉาริษยาและเกลียดชังในสายตามันซ่อนไม่อยู่แล้ว

เมื่อเห็นแทนไทข้างกายเธอ สภาพจิตใจพวกเธอก็ยิ่งตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ เริ่มอดไม่ได้ที่จะกระซิบกระซาบ แสดงความคิดเห็นขึ้นมา

“กรี๊ดดดด……นี่สามีพี่ชัชนันท์เหรอ? พระเจ้าช่วย ฉันว่าเขาหล่อกว่าพี่เราอีกนะ”

“เป็นเพื่อนกับพี่เรายังไม่พอ ยังมีสามีที่หล่อกว่าพี่เราอีก เป็นผู้หญิงกันหมดทำไมเธอยอดเยี่ยมขนาดนี้?”

“ทุกอย่างที่เราใฝ่ฝันอยากได้ สำหรับชัชนันท์แล้วใกล้แค่เอื้อมมือ น่าอิจฉา”

เสียงแสดงความคิดเห็นของเหล่านักเรียนหญิง ชัชนันท์ได้ยินมันชัดเจน

แต่แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น เดินตามชายหนุ่มข้างกายขึ้นมาเซราติคันแดงท่ามกลางสายตาทุกคนจ้องมองต่อไป

หลังจากพวกเขาขึ้นรถไป เสียงแสดงความเห็นของเหล่านักเรียนหญิงก็เคยไม่หยุดหย่อน

หลังจากเขาสตาร์ทรถ มาเซราติก็รวมเป็นหนึ่งกับการจราจรอย่างรวดเร็ว

คืนนี้ได้เจอเพื่อนนักเรียนที่ไม่ได้เจอกันมานาน ได้ทานอาหารอร่อยๆ ได้เป็นประจักษ์พยานกรรมตามสนองคนในตระกูลอัครกุลอีก ชัชนันท์อารมณ์ดีสุดๆ

ทิวทัศน์กลางคืนที่เข้ามาในสายตา ก็กลายเป็นงดงามเป็นพิเศษ

หลังจากดูความมืดยามราตรีสักพัก ชัชนันท์ก็รู้สึกเหนื่อย เริ่มหลับตาพักผ่อน

เมื่อกลับถึงบ้าน ชัชนันท์ก็หลับไปแล้ว