หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 195

เมื่อนลินสตาร์ทรถ ชัชนันท์ก็ไลน์หากชนิภ จะนัดอีกฝ่ายให้ออกมาเจอกันตอนกลางวัน

อีกฝ่ายตกลงทันที

แถมส่งอีโมจิลิงฮิปฮอปตื่นเต้นก้นบิดมาด้วย

ชัชนันท์เห็นแล้วก็ชอบ

ในใจคิดว่าคุณป้ากชนิภน่ารักจริงๆ

หลังจากเธอนัดสถานที่พบกันกับกชนิภแล้ว ก็ให้นลินขับรถไปส่งตัวเอง

สถานที่นัดพบคือร้านอาหารตะวันตกสุดหรูมีชื่อเสียงร้านหนึ่ง

เมื่อเข้าประตูไป เธอก็เห็นกชนิภกำลังนั่งริมหน้าต่าง ก้มศีรษะเล่นโทรศัพท์อยู่

ในร้านอาหารคนเยอะมาก แต่เธอเห็นหล่อนตั้งแต่แวบแรก

ความสูงส่งในตัวกชนิภ ไม่มีใครเปรียบเทียบได้

ไม่นานกชนิภก็สังเกตเห็นเธอ โบกมือให้เธออย่างกระตือรือร้นทันที

ชัชนันท์ก็โบกมือให้เธอเช่นกัน จากนั้นก็รีบเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามเธอ

เมื่อเธอนั่งลง กชนิภก็จับสองมือเธอไว้แน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง “นันท์……เธอเป็นยังไงบ้าง? ร่างกายดีขึ้นบ้างหรือยัง?”

คราวก่อนโดนพงศ์พรทำร้ายจนเข้าโรงพยาบาล ไม่ได้ไปตามที่นัดไว้

ถึงแม้หลังจากเกิดเรื่องเธอไลน์อธิบายเหตุผลกับกชนิภแล้ว แต่ตอนนี้ในใจก็ยังรู้สึกเกรงใจมาก

กชนิภพูดถึงเรื่องนี้ ชัชนันท์ก็รีบพูดขึ้น “ฉันดีขึ้นมากแล้วค่ะ คุณป้ากชนิภ ขอโทษจริงๆ นะคะ ตอนนั้นทำให้คุณต้องรอฉันนานมาก”

กชนิภส่ายหน้าอย่างไม่ใส่ใจ จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินไปข้างเธอ จับมือเธอแน่นๆ ต่อ ลูบผมเธออย่างรักใคร่ “เด็กเอ ขอโทษทำไม? มันเป็นเพราะเธอไปเจอเรื่องเดือดร้อนไม่ใช่เหรอ?”

“ร่างกายไม่เจ็บแล้วใช่เปล่า? เธอบอกว่าสามีเธอดูแลเธออย่างใกล้ชิด สามีเธอดูแลดีไหม?” กชนิภถามต่อ นัยน์ตาเต็มไปด้วยความห่วงใย

ชัชนันท์รีบพยักหน้า “อืม ดีมากค่ะ”

“งั้นก็ดี……ถ้าเจ้านั่นมีส่วนไหนที่ดูแลไม่ทั่วถึง เธอมาบอกป้าได้เสมอนะ ป้าจะระเบิดหัวเจ้านั่นภายในไม่กี่นาที” น้ำเสียงและแววตากชนิภหนักแน่นมาก

ชัชนันท์หัวเราะทันที “อืม……ค่ะ……”

“ไม่มีส่วนไหนไม่ทั่วถึงจริงใช่เปล่า?” กชนิภถามต่อ วางมาดซักไซ้ไล่เลียงถามให้ถึงที่สุด

ชัชนันท์พยักหน้า “อืม ไม่มีจริงๆ ค่ะ”

ทุกวันนี้ คุณห้าดูแลเธอเรียกได้ว่าเอาใส่ใจไปหมดทุกอย่าง แม้จะเป็นการกินยา เขาก็ส่งเข้าปากเธอด้วยตัวเอง

นึกถึงการดูแลของเขาที่มีต่อตน ชัชนันท์ก็รู้สึกหัวใจมีลมเดือนห้าพัดผ่านมา มันอบอุ่นและไม่แห้งร้อน

“งั้นก็ดี……งั้นก็ดี” กชนิภพูด

จากนั้นเธอก็รีบหยิบเมนูอาหารวางตรงหน้าชัชนันท์ “นันท์ ดูสิอยากกินอะไร? วันนี้เธออยากกินอะไร เราก็จะสั่งอันนั้น……ป้าจ่ายบิลเอง”

เธอรู้ว่าประโยคนี้ของอีกฝ่ายไม่ใช่แค่พูดเฉยๆ

อีกฝ่ายทำจริง คิดแบบนี้

ถึงแม้จะพบเจอกชนิภไม่บ่อย แต่เธอรู้ว่ากชนิภดีกับตนมากจริงๆ

ถึงแม้ว่าจนถึงตอนนี้เธอยังไม่เข้าใจ ว่าทำไมอีกฝ่ายดีกับตนขนาดนี้กันแน่

ถ้าแค่เพราะชอบใบหน้าเธอ นั่นมันเหลือเชื่อเกินไปไหม?

“วันนี้ฉันจ่ายบิลเองค่ะ ฉันต้องชดเชยให้คุณป้าอย่างเต็มที่ คุณห้ามปฏิเสธนะคะ ถ้าคุณปฏิเสธคราวหน้าฉันไม่กล้าออกมากินข้าวกับคุณแล้ว คุณจ่ายบิลทุกครั้งเลย ฉันจะกล้าออกมาได้ยังไงคะ?”

น้ำเสียงชัชนันท์อ่อนโยน แต่แววตาหนักแน่นมาก