มารีญาแน่ใจว่าชัชนันท์ไม่มีทางมีตั๋วเลยด้วยซ้ำ
เพื่อตั๋วใบนี้ เธอจะต้องใช้พละกำลังอย่างมาก ไม่รู้ว่าคนในครอบครัวจะต้องใช้เส้นสายกว่าเท่าไหร่แล้ว
พลังอำนาจของตระกูลรัตนากรกุลสู้ตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์ของพวกเขาไม่ได้ ตระกูลรัตนากรกุลจะเอาตั๋วมาได้อย่างไรกัน?
มือทั้งสองข้างของมารีญากอดอก ท่าทางมั่นใจ พูดอีกว่า “แกจะมายั่วยวนคนรวยมีอำนาจสินะ?ให้ฉันเดาสักหน่อยว่า แกอยากจะยั่วยวนใครกัน? หืม…… คงไม่ใช่ประธานาธิบดีหรอกนะ ?เพราะว่าแกรู้ว่าประธานาธิบดีก็มาเช่นกัน เพราะงั้นจึงมาสินะ?”
มองดูพฤติกรรมที่น่าเอือมระอานี้ของเธอ ชัชนันท์ทั้งรู้สึกโมโหและขำ
กลับว่าเป็นตัวเธอเองที่เปิดเผย ข่าวที่ประธานาธิบดีจะมาที่นี่ ทำให้ชัชนันท์ค่อนข้างตกใจ
มิน่าล่ะงานประมูลครั้งนี้ถึงได้เข้ายากเช่นนี้ ที่แท้ก็เป็นเพราะเขานี่เอง
ชัชนันท์เลิกคิ้วที่เขียนสีดำขึ้นครู่หนึ่ง มองไปที่หน้าของเธอ “แกคิดว่าคนอื่นเป็นเหมือนกับแกเหรอ?”
“แก……แกหมายความว่าอะไร?”มารีญาขบเคี้ยวเขี้ยวฟันด้วยความเกลียดชัง
“ความหมายตามตัวอักษร”ชัชนันท์พูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ มองดูแล้วอ่อนโยน แต่มีออร่าที่น่ายำเกรงอย่างมาก
“แกไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องพูดเลยนะ ฉันถามแก แกคิดจะยืนอยู่ที่นี่ รอยั่วยวนประธานาธิบดี?ฉันคิดก่อนนะ……ชัชนันท์ของเราคิดจะใช้วิธีการแบบไหนนะ?แสร้งเป็นไม่ระวัง แล้วก็ชนในอ้อมแขนของประธานาธิบดี?หรือแกล้งเป็นลม ประธานาธิบดีพาตัวไป?”
“แกรู้อีกแล้ว?”ความโมโหในก้นลึกของหัวใจชัชนันท์ ค่อยๆเริ่มเพิ่มสูงขึ้น นอกจากชลิตา ผู้หญิงที่วอนโดนตีนที่สุด ก็คือผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้แล้ว
“ไม่มีตั๋ว ยังอยากจะมาที่นี่ ก็เพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่เหรอ?ฉันละปวดใจแทนสามีสุดหล่อคนนั้นของแกจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะหาผู้หญิงต่ำช้าที่ชอบประจบผู้มีอิทธิพลอย่างแกมาเป็นภรรยา”มารีญาพูดต่อ ในใจของเธอตัดสินใจแล้วว่าความคิดของตัวเองนั้นเป็นเรื่องจริงโดยสิ้นเชิง
ไม่เช่นนั้น ทำไมชัชนันท์ต้องมาที่นี่ด้วย?แถมมีผู้หญิงบางส่วนเพื่อที่จะยั่วยวนคนรวยมีอำนาจ ไม่ว่าเรื่องไหนก็สามารถทำออกมาได้ทั้งนั้นเลยจริงๆ
อย่าว่าแต่มารอคนที่หน้าประตูของสถานที่แบบนี้เลย เรื่องที่โอเวอร์มากกว่าหน่อยคนเหล่านี้ก็ทำได้
ถึงอย่างไรมีใครที่ไม่อยากไต่ขึ้นบนกิ่งไม้ที่สูงยิ่งขึ้น เดินขึ้นสูงกว่านี้ไกลกว่านี้บ้างละ?คนที่ไม่มีเงินปรารถนาที่จะกลายเป็นคนรวย คนรวยปรารถนาที่จะกลายเป็นคนที่มีอำนาจ
แต่ละคำแต่ละประโยคดังเข้ามาในรูหูชัชนันท์ แสบแก้วหูมาก
และในเวลานี้ รถหรูกว่าหลายคัน จอดในที่จอดรถเวลาเดียวกันแล้ว
พวกผู้หญิงสูงศักดิ์กลุ่มหนึ่งเดินลงมาจากรถ เดินไปในสถาบันประมูลกันมากมาย……
เห็นเช่นนี้ มารีญาเพิ่มโทนเสียงสูงขึ้นมาทันที เหล่ตามองหน้าของชัชนันท์อย่างเยือกเย็นต่อไป “ชัชนันท์ไม่ใช่ว่าฉันว่าแกนะ……แกคิดได้ยังไงว่าจะมายั่วยวนคนรวยที่มีอำนาจที่นี่ละ?อายุยังน้อยก็หน้าไม่อายขนาดนี้แล้วเหรอ?แกช่วยมีคุณธรรมหน่อยได้ไหมล่ะ?”
เธออยากให้ชัชนันท์อับอาย ทำให้เธอไม่มีหน้า อยู่ที่นี่ต่อไป
ชัชนันท์ไม่สบายใจ ก็คือความสุขของมารีญา
“แกอยู่ที่นี่ไม่มีทางได้ผลลัพธ์ อยากจะได้ผลลัพธ์ อย่างน้อยแกก็ต้องได้ตั๋วเข้าไปในสถาบันประมูล……ยิ่งคนที่มีอำนาจมาก ตอนออกมาก็จะมีบอดี้การ์ดตามมามากยิ่งขึ้น……แกไม่มีทางเข้าใกล้ตัวของคนเขาได้เลยด้วยซ้ำ” มารีญาเพิ่มโทนเสียงสูงขึ้นอีกครั้งแล้ว
สายตาของพวกผู้หญิงสูงศักดิ์ แทบจะตกมาที่พวกเธอทั้งสองคนในเวลาเดียวกันแล้ว ทุกคนต่างก็มองหน้าซึ่งกันและกันแวบหนึ่งทันที หลังจากนั้นเดินมาที่ข้างกายของพวกเธอแล้ว
ในสายตาของพวกเธอเต็มไปด้วยการเยาะเย้ยและเจตนาฆ่า เหมือนว่าในสายตาจะเขียนว่า “นังคนชั้นต่ำ ตายซะเถอะ”
ถ้าหากสายตาฆ่าคนได้ ชัชนันท์คิดว่าตอนนี้ตัวเองน่าจะตายไปหลายหมื่นครั้งแล้วนะ
เวลานี้ เธอไม่สบายใจ แทบจะเพิ่มขึ้นถึงขีดสุดแล้ว
สำหรับความเกลียดของมารีญา ก็ยกระดับขึ้นไปอีกขั้นแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว
บทที่ 244-339 หาอ่านได้ที่ไหนค่ะ...
คมสันกับขจีจบลงยังไงคะ...