หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 198

มารีญาแน่ใจว่าชัชนันท์ไม่มีทางมีตั๋วเลยด้วยซ้ำ

เพื่อตั๋วใบนี้ เธอจะต้องใช้พละกำลังอย่างมาก ไม่รู้ว่าคนในครอบครัวจะต้องใช้เส้นสายกว่าเท่าไหร่แล้ว

พลังอำนาจของตระกูลรัตนากรกุลสู้ตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์ของพวกเขาไม่ได้ ตระกูลรัตนากรกุลจะเอาตั๋วมาได้อย่างไรกัน？

มือทั้งสองข้างของมารีญากอดอก ท่าทางมั่นใจ พูดอีกว่า “แกจะมายั่วยวนคนรวยมีอำนาจสินะ？ให้ฉันเดาสักหน่อยว่า แกอยากจะยั่วยวนใครกัน？ หืม…… คงไม่ใช่ประธานาธิบดีหรอกนะ ？เพราะว่าแกรู้ว่าประธานาธิบดีก็มาเช่นกัน เพราะงั้นจึงมาสินะ？”

มองดูพฤติกรรมที่น่าเอือมระอานี้ของเธอ ชัชนันท์ทั้งรู้สึกโมโหและขำ

กลับว่าเป็นตัวเธอเองที่เปิดเผย ข่าวที่ประธานาธิบดีจะมาที่นี่ ทำให้ชัชนันท์ค่อนข้างตกใจ

มิน่าล่ะงานประมูลครั้งนี้ถึงได้เข้ายากเช่นนี้ ที่แท้ก็เป็นเพราะเขานี่เอง

ชัชนันท์เลิกคิ้วที่เขียนสีดำขึ้นครู่หนึ่ง มองไปที่หน้าของเธอ “แกคิดว่าคนอื่นเป็นเหมือนกับแกเหรอ？”

“แก……แกหมายความว่าอะไร？”มารีญาขบเคี้ยวเขี้ยวฟันด้วยความเกลียดชัง

“ความหมายตามตัวอักษร”ชัชนันท์พูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ มองดูแล้วอ่อนโยน แต่มีออร่าที่น่ายำเกรงอย่างมาก

“แกไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องพูดเลยนะ ฉันถามแก แกคิดจะยืนอยู่ที่นี่ รอยั่วยวนประธานาธิบดี？ฉันคิดก่อนนะ……ชัชนันท์ของเราคิดจะใช้วิธีการแบบไหนนะ？แสร้งเป็นไม่ระวัง แล้วก็ชนในอ้อมแขนของประธานาธิบดี？หรือแกล้งเป็นลม ประธานาธิบดีพาตัวไป？”

“แกรู้อีกแล้ว？”ความโมโหในก้นลึกของหัวใจชัชนันท์ ค่อยๆเริ่มเพิ่มสูงขึ้น นอกจากชลิตา ผู้หญิงที่วอนโดนตีนที่สุด ก็คือผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้แล้ว

“ไม่มีตั๋ว ยังอยากจะมาที่นี่ ก็เพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่เหรอ？ฉันละปวดใจแทนสามีสุดหล่อคนนั้นของแกจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะหาผู้หญิงต่ำช้าที่ชอบประจบผู้มีอิทธิพลอย่างแกมาเป็นภรรยา”มารีญาพูดต่อ ในใจของเธอตัดสินใจแล้วว่าความคิดของตัวเองนั้นเป็นเรื่องจริงโดยสิ้นเชิง

ไม่เช่นนั้น ทำไมชัชนันท์ต้องมาที่นี่ด้วย？แถมมีผู้หญิงบางส่วนเพื่อที่จะยั่วยวนคนรวยมีอำนาจ ไม่ว่าเรื่องไหนก็สามารถทำออกมาได้ทั้งนั้นเลยจริงๆ

อย่าว่าแต่มารอคนที่หน้าประตูของสถานที่แบบนี้เลย เรื่องที่โอเวอร์มากกว่าหน่อยคนเหล่านี้ก็ทำได้

ถึงอย่างไรมีใครที่ไม่อยากไต่ขึ้นบนกิ่งไม้ที่สูงยิ่งขึ้น เดินขึ้นสูงกว่านี้ไกลกว่านี้บ้างละ？คนที่ไม่มีเงินปรารถนาที่จะกลายเป็นคนรวย คนรวยปรารถนาที่จะกลายเป็นคนที่มีอำนาจ

แต่ละคำแต่ละประโยคดังเข้ามาในรูหูชัชนันท์ แสบแก้วหูมาก

และในเวลานี้ รถหรูกว่าหลายคัน จอดในที่จอดรถเวลาเดียวกันแล้ว

พวกผู้หญิงสูงศักดิ์กลุ่มหนึ่งเดินลงมาจากรถ เดินไปในสถาบันประมูลกันมากมาย……

เห็นเช่นนี้ มารีญาเพิ่มโทนเสียงสูงขึ้นมาทันที เหล่ตามองหน้าของชัชนันท์อย่างเยือกเย็นต่อไป “ชัชนันท์ไม่ใช่ว่าฉันว่าแกนะ……แกคิดได้ยังไงว่าจะมายั่วยวนคนรวยที่มีอำนาจที่นี่ละ？อายุยังน้อยก็หน้าไม่อายขนาดนี้แล้วเหรอ？แกช่วยมีคุณธรรมหน่อยได้ไหมล่ะ？”

เธออยากให้ชัชนันท์อับอาย ทำให้เธอไม่มีหน้า อยู่ที่นี่ต่อไป

ชัชนันท์ไม่สบายใจ ก็คือความสุขของมารีญา

“แกอยู่ที่นี่ไม่มีทางได้ผลลัพธ์ อยากจะได้ผลลัพธ์ อย่างน้อยแกก็ต้องได้ตั๋วเข้าไปในสถาบันประมูล……ยิ่งคนที่มีอำนาจมาก ตอนออกมาก็จะมีบอดี้การ์ดตามมามากยิ่งขึ้น……แกไม่มีทางเข้าใกล้ตัวของคนเขาได้เลยด้วยซ้ำ” มารีญาเพิ่มโทนเสียงสูงขึ้นอีกครั้งแล้ว

สายตาของพวกผู้หญิงสูงศักดิ์ แทบจะตกมาที่พวกเธอทั้งสองคนในเวลาเดียวกันแล้ว ทุกคนต่างก็มองหน้าซึ่งกันและกันแวบหนึ่งทันที หลังจากนั้นเดินมาที่ข้างกายของพวกเธอแล้ว

ในสายตาของพวกเธอเต็มไปด้วยการเยาะเย้ยและเจตนาฆ่า เหมือนว่าในสายตาจะเขียนว่า “นังคนชั้นต่ำ ตายซะเถอะ”

ถ้าหากสายตาฆ่าคนได้ ชัชนันท์คิดว่าตอนนี้ตัวเองน่าจะตายไปหลายหมื่นครั้งแล้วนะ

เวลานี้ เธอไม่สบายใจ แทบจะเพิ่มขึ้นถึงขีดสุดแล้ว

สำหรับความเกลียดของมารีญา ก็ยกระดับขึ้นไปอีกขั้นแล้ว

“อย่างที่ว่าตอนนี้เด็กผู้หญิงมากมาย……ก็หน้าไม่อายซะจริงๆ แม้ว่าจะแต่งงานแล้ว ก็ไม่สงบนิ่ง วันๆคิดแต่จะยั่วยวนผู้ชายที่มีความสามารถ”

“ใช่ไง？ตอนนี้เด็กผู้หญิงมากมาย ต่างก็อาศัยรูปโฉมที่ค่อนข้างสวยงามของตัวเอง วางอำนาจบาตรใหญ่ แย่งชิงสามีของคนอื่น”

“กฎหมายไม่เข้มงวดพอ พวกผู้หญิงที่ชอบยั่วยวนสามีของคนอื่นเหล่านี้ น่าจะตัดสินโทษประหารชีวิตเลย ดูว่ายังมีนังผู้หญิงชั้นต่ำกล้าทำอีกไหม”

กลุ่มผู้หญิงสูงศักดิ์อย่างพวกเธอ ต่างก็พูดคุยแสดงข้อคิดเห็นกันขึ้นมา ไม่ได้คิดที่จะเดินออกไป

น้ำเสียงในการพูดของแต่ละคน ต่างก็พูดจาบาดลึกเสียดแทงอย่างไม่แยแสต่างๆนาๆ

ชัชนันท์รู้ว่าหัวข้อนี้ที่มารีญาเอ่ยขึ้นมา ถือว่าจี้จุดอ่อนในใจของพวกผู้หญิงเหล่านี้พอดีเลย

ดังนั้น การตอบสนองของพวกเธอถึงได้มากมายเช่นนี้

ผู้หญิงอย่างพวกเธอนี้ สิ่งที่เกลียดที่สุดคืออะไร？ก็คือสามีของตัวเองไปหาเด็กสาวที่อายุน้อยและสวยกว่าตัวเองนอกบ้าน

พวกเธอกลัวอะไรก็มักจะมาอย่างนั้น พวกผู้ชายที่มีความสามารถเหล่านั้น แทบจะไม่มีใครเป็นคนโง่ พวกเธอจะยุ่งก็เข้าไปยุ่งไม่ได้ ทำได้เพียงอดกลั้นความโมโหไว้

ตอนนี้มารีญาเปิดช่องทางที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธในใจให้กับพวกเธอพอดี อารมณ์ที่บีบอัดอยู่เก่าที่พรั่งพรูออกมาเหล่านั้น ทะลักเข้ามายังชัชนันท์ทั้งหมดไปโดยปริยาย

แม้ว่าเข้าใจพวกเธอ แต่ว่าพฤติกรรมเช่นนี้ของพวกเธอ ทำให้เธอโมโห

เธอรู้สึกเหมือนเป็นผู้บริสุทธิ์คนหนึ่งที่เดินอยู่บนถนน ถูกคนปลุกระดมให้คนที่ไม่รู้ความจริงคล้อยตาม อย่างกับถูกกลุ่มคนที่มุงดูทุบตีโดยไม่รู้อีโหน่อีเหน่ยังไงอย่างนั้นอีก

ในเวลานี้ รถเข้าจอดมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว

และก็มีผู้หญิงสูงศักดิ์เข้ามาใกล้ตำแหน่งของพวกเธอมากยิ่งขึ้น

คนจำนวนมากมายเกิดความอยากรู้ ล้วนแต่ถามกันขึ้นมา และคนที่มุ่งดูเริ่มแรกเหล่านั้น ก็จะอธิบายให้ทุกคนฟัง

ดูเหมือนว่าเธอจะกลายเป็นโสเภณีที่ใช้อุบายไม่เอาด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกลเพื่อยั่วยวนสามีคนอื่น ในสายตาของทุกคนแล้ว

คำพูดที่ร้ายกาจต่างๆนาๆ เริ่มบีบอัดเข้ามาในรูหูของเธอ

แม้ว่าโมโห แต่เธอไม่ได้โต้กลับ เพียงแค่มองมารีญาเสแสร้งอย่างสงบนิ่ง……

มารีญาเห็นว่าวิธีการของตัวเองค่อนข้างได้ผล เหล่มองไปยังชัชนันท์อย่างเยือกเย็นอีกครั้งทันที ราวกับว่ายืนอยู่บนศีลธรรมอันสูงสุดยังไงอย่างนั้น ประณามเธอต่อว่า “ฟังฉันแนะนำสักประโยคนะ รีบออกไปเถอะ……สามีของคนอื่นไม่ได้แย่งกันง่ายๆขนาดนั้น แกก็ไม่มีตั๋ว ยืนอยู่ที่นี่ก็เหมือนคนโง่ ”

“เป็นผู้หญิงที่หน้าตาก็ค่อนข้างดูดีเลยทีเดียว น่าเสียดายที่ชอบอ่อยผู้ชายเป็นหญิงร่าน……จุ๊ๆๆๆ……”

“ใช่ ไม่มีตั๋วยังจะวิ่งเร่มาที่นี่อีก ที่เธอมาในครั้งนี้ก็เพราะว่ามีเป้าหมาย มีกลอุบายจริงๆ”

“ประเพณีนิยมของสังคมยิ่งเสื่อมลงเรื่อยๆจริงๆ ผู้หญิงที่มีความคิดแบบนี้ล้วนแต่สมควรตาย”

พวกผู้หญิงสูงศักดิ์ที่อยู่รอบๆ ต่างก็แสดงความคิดเห็นต่อ คำพูดคำจาของแต่ละคนต่างก็รุนแรงกันเรื่อยๆ

เธอรู้สึกเหมือนว่าหูของตัวเองถูกของมีคมเคาะตีอย่างไม่หยุดหย่อน รู้สึกแย่มากแล้ว

มารีญาเห็นชัชนันท์จนถึงตอนนี้ก็ไม่โต้กลับ ก็ยิ่งมั่นใจในคำพูดของตัวเองอย่างมาก

เธอหันหน้ามองพวกผู้หญิงรอบๆพร้อมพูดว่า “นี่มันเป็นเรื่องอะไรกันละ？เพื่อที่จะบรรลุเป้าหมาย เธอไม่เอาด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล……เอาตั๋วมาไม่ได้ ก็มารอคนที่หน้าประตู คนที่รู้ก็พูดว่าเธอเป็นคุณนันท์ของตระกูลรัตนากรกุล……คนที่ไม่รู้ ยังคิดว่าเธอเป็นสาวยืนถนนนะ”

“ตระกูลรัตนากรกุล？งั้นเธอคือชัชนันท์？ฉันก็ว่าทำไมฉันถึงได้คุ้นหน้าคุ้นตาผู้หญิงคนนี้ขนาดนั้น ทำให้รัตนากรกุลกรุ๊ปของพวกเธอขายขี้หน้าจริงๆ”

“รุ่นต่อไปของตระกูลรัตนากรกุล ยากที่จะอธิบายออกมาเป็นคำพูดสั้นๆได้จริงๆ จุ๊ๆๆๆ……ไม่มีอะไรดีสักอย่าง”