หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 210

พูดจบ ธนิดาก็ขยับคอตัวเองอีกครั้ง ขมวดคิ้วพลางจ้องพวกเขาต่อ

“แก......แก......แกเตะพวกฉันจนเป็นแบบนี้ แกรอชดใช้ค่าเสียหายเถอะ” เด็กหนุ่มหัวทองโมโหพลางชี้หน้า ธนิดาส่วนมืออีกข้างกลับยังคงกุมจุดสำคัญของตัวเองไว้อยู่ พลางหอบอย่างเจ็บปวด พลางพูดพร่ำ

“รู้จักอะไรที่เรียกว่าป้องกันตัวเองมั้ย? ยังอยากจะเอาเงิน? ทำไมนายไม่ตายไปซะล่ะ?” ธนิดาหึอย่างเย็นชา และเริ่มบริหารกำปั้นของตัวเอง

ส่วนเด็กหนุ่มหัวทองกับพวกเห็นแบบนี้ก็ค่อยๆ กลัวจนขี้ขลาด ในสายตาแต่ละคู่มีแววกลัวออกมาอย่างแรง ร่างกายก็เริ่มสั่นเทาอย่างไม่รู้ตัว

“แก......แกคิดจะทำอะไร?” เด็กหนุ่มหัวทองชี้นิ้วไปทางเธออย่างสั่นเทา

“แน่นอนว่าต้องอัดพวกนายให้น่วมอีกสักรอบไง” ธนิดาเอ่ยขึ้นเบาๆ พูดจบก็ฉีกยิ้ม

ถึงแม้ว่าเธอยังคงยิ้ม แต่ว่าดวงตากลับเย็นชาน่ากลัวสุดๆ

เด็กหนุ่มหลายคนไม่กล้าแม้แต่จะหือ หลังจากมองหน้ากันไม่กี่วินาที หลายปากก็พูดเป็นเสียงเดียว “วิ่งดิ!”

หลังจากนั้น พวกเขาหลายคนก็ตะเกียกตะกายทนความเจ็บปวด หนีหายไปหมด

พอเห็นแบบนี้ธนิดาก็ค่อยๆ หุบรอยยิ้มน่ากลัว และยู่ปาก ขมวดคิ้วทรงสวยพลางพูดกับตัวเอง “น่าเบื่อจริงๆ เลย”

หลังจากนั้น เธอก็ปัดมือทั้งสองข้างของตัวเอง กลับไปที่นั่ง และใส่หูฟัง

คนที่มามุงดูพวกนั้น ถึงได้สติกลับมา และกระซิบกันเสียงเบา ดวงตาเต็มไปด้วยความนับถือ

เล่นเกมเสร็จไปหนึ่งตา ธนิดาก็บิดขี้เกียจ และเตรียมลุกไปซื้อน้ำสักขวด

สายตาก็ไปตกกระทบลงบนคอมครึ่งหนึ่ง ทันใดนั้นธนิดาก็ช็อกไปเลย

เด็กสาวคนนึงกำลังแต่งรูป

แถมที่แต่งนั้นเป็นรูปที่ธันวากับธนิดาวรนั้นจับมือกัน

ธนิดายืนหยุดนิ่งอยู่ด้านหลังหล่อนทันที พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย มือนึงยกขึ้นมาแตะบนริมฝีปากรูปพีชเบาๆ และส่ายหัวด้วยสีหน้าเข้ม

รู้สึกถึงด้านหลังมีคนยืนอยู่ เด็กสาวจึงหันกลับมามองธนิดาทันที

วินาทีที่เห็นหน้าเธอนั้น เด็กสาวจึงตัวสั่นขึ้นมาทันที และถามอย่างระมัดระวัง “เธอ......เธอจะทำอะไร? ฉันไม่ได้ไปทำให้เธอไม่พอใจใช่มั้ย?”

ธนิดายิ้ม “ฉันไม่ได้บอกว่าเธอทำฉันไม่พอใจ......แค่รูปที่เธอแต่งเหนี่ยมันยังไงกัน? เธอชิปคู่ธนิดาวรกับธันวาเหรอ?”

เด็กสาวพยักหน้าอย่างตื่นเต้น “ใช่......เธอก็ชิปเหรอ?”

ธนิดาส่ายหน้าทันที “ไม่ใช่ ฉันชิปธนิดาวรกับเกตน์”

เด็กสาวทำสีหน้ารังเกียจทันที “ธนิดาวรกับเกตน์?”

รอยยิ้มของธนิดากว้างขึ้น “ใช่แล้ว คู่ธนิดาวรกับเกตน์ถึงเป็นที่สุด”

หลังจากรายการประกวด《ไอดอลวัยเยาว์》ภาคหนึ่งฉายจบ เพราะว่าธันวานั้นดูแลธนิดาวรดีมากๆ แถมยังมีวิธีที่เกตน์ปฏิบัติต่อธนิดาวรไม่เหมือนกับที่ปฏิบัติกับคนอื่นอีก เพราะงั้นในหัวของคนมากมายจึงเริ่มจับคู่ให้พวกเขากัน

บางคนชิปธันวากับธนิดาวร บางคนชิปเกตน์กับธนิดาวร ในนั้นจำนวนคนที่ชิปคู่เกตน์กับธนิดาวร นั้นมากกว่าชิปคู่ธันวากับธนิดาวรสองเท่า

ถึงแม้ว่าเธอจะยอมรับว่าระหว่างธันวากับธนิดาวร ที่จริงแล้วมีฟีลคู่รักกันมาก แต่เป็นเพราะว่าเธอนั้นรู้จักธันวาดีมาก เธอเข้าใจคนอย่างธันวา ดังนั้นจึงรู้ว่าการกระทำแบบนั้นของเขานั้นเป็นเรื่องปกติมากๆ

ส่วนคู่เกตน์กับธนิดาวร ทำให้เธอรู้สึกไม่เหมือนกันเอามากๆ

เด็กสาวพูดอย่างไม่พอใจ “เกตน์กับธนิดาวรนั้นไม่จริง ธันวากับธนิดาวรสิถึงจะเรียล”

ธนิดาส่ายหน้าอย่างเอือมๆ “ธันวากับธนิดาวรอยู่ด้วยกันไม่ได้มีฟีลคู่รักเลยนะ? ในรายการประกวด《ไอดอลวัยเยาว์》เขาได้มีปฏิสัมพันธ์กับธนิดาวร ก็แค่ความสัมพันธ์แบบครูกับนักเรียนปกติแค่นั้นเองโอเคมั้ย? ไม่รู้จริงๆ เลยว่าทำไมคนเป็นกองถึงได้คิดอะไรแบบนั้นไปเรื่อย”

“ในทางตรงกันข้ามไม่เหมือนกับเกตน์และธนิดาวรมั้ย? เธอไม่ได้สังเกตเหรอ? เกตน์คนนั้นปฏิบัติกับคนอื่นเย็นชาน้อยนักที่จะสนใจคนอื่น แต่กลับอ่อนโยนต่อธนิดาวร นิดๆ หน่อยๆ ก็แกล้งเขา......นี่สิถึงจะมีคู่ที่มีความรู้สึกดีๆ กันอ่ะ? เกตน์กับธนิดาวรสิเรียล” ธนิดายิ่งพูดยิ่งตื่นเต้น สีหน้ายิ่งออกอาการชอบ

“เธอสิปลอม ของฉันสิถึงจะเรียล” เด็กสาวคนนั้นยืนหยัดต่อ

ธนิดาก็ยืนหยัดเหมือนกัน “เธอสิที่ปลอม ของฉันสิเรียล คู่ที่ฉันชิปต้องเรียลแน่ๆ”

เพราะความน่าเกรงขามของธนิดาเด็กสาวจึงไม่กล้าเถียงต่อ หันกลับไปอย่างเงียบๆ และแต่งรูปต่อ

ธนิดาก็ไม่ได้สนใจเธอ และก็หันเดินออกไปซื้อน้ำ เธอเดินไปพูดกับตัวเองไป “ฮึ คู่ที่ฉันชิปสิถึงเรียล เกตน์กับธนิดาวรนั้นเรียล เรียล!”

…………

ทั้งบ่าย ตอนนี้ชัชนันท์ทำงาน ใจก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

ขณะที่ดูเอกสาร สายตาก็มักจะมีคุณห้าปรากฏตัวต่อหน้าเธอ ภาพสายตาอ่อนโยนที่กำลังคุยโทรศัพท์กับคนอื่น

อีกฝ่ายจะต้องเป็นแฟนของเขาแน่ๆ เรื่องนี้มันหนักอก

หากเป็นแบบนี้ งั้นหลังจากนี้เธอจะต้องห้ามใจแล้วจริงๆ ต้องยับยั้งความรู้สึกตัวเองก่อนจะมากไปกว่านี้

เธอหยิบโทรศัพท์ ขึ้นมาเปิดดูไทม์ไลน์ของเขา อยู่ครู่

ไทม์ไลน์ของเขาเปิดให้มองเห็นแค่ครึ่งปี ช่วงนี้ไม่ได้โพสต์อะไร ดังนั้นจึงว่างเปล่า

เธอจ้องหน้าไทม์ไลน์ที่ว่างเปล่าอยู่สักพัก ถึงจะดึงสติกลับมาทำงานต่อ

ตกเย็น นลินก็โทรมา

เธอเพิ่งทำงานเสร็จพอดี เมื่อยล้าไปทั้งตัว

เธอจึงบิดขี้เกียจตามธรรมชาติ จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ เดินไปหยุดที่หน้าต่างบานใหญ่ และกดรับสาย

แสงดวงอาทิตย์อาบไปครึ่งท้องฟ้า แสงสีทองเป็นประกายตกกระทบลงพื้น สีทองอร่ามปกคลุมไปทั่วเมือง

แสงอาทิตย์ตกเป็นประกาย ตกกระทบหน้าใบหน้าของเธอ จึงทำให้ใบหน้าของเธอดูอ่อนโยนเป็นพิเศษ

จุดที่เธออยู่สูงมาก ยืนอยู่ตรงนี้ราวกับเหยียบสิ่งมีชีวิตเบื้องล่าง ภาพทิวทัศน์ของเมืองที่ไม่มีสิ่งใดกีดขวาง

“นลิน......ว่าไง?” ชัชนันท์ทำหน้าจริงจัง

“มีเรื่องนึง ฉันคิดว่าต้องปรึกษาเธอหน่อย มันสำคัญมาก” น้ำเสียงของฝั่งนลินนั้นจริงจังสุดๆ

“อืม เธอว่ามาเลย......” ชัชนันท์บีบหว่างคิ้วเบาๆ รอให้นลินเอ่ยปาก

“เรื่องมันเป็นแบบนี้ ครั้งก่อนหลังจากที่รายการประกวด《ไอดอลวัยเยาว์》ฉายจบ เพราะว่าเกตน์ปฏิบัติกับธนิดาวรไม่เหมือนคนอื่น ภาพลักษณ์ระหว่างทั้งสองคน นั้นยังดูสบายมากๆ ดังนั้นคนมากมายเลยจิ้นคู่พวกเขา.....” นลินพูด

“แล้วยังไง?” ชัชนันท์ถาม

“ฉันคิดทางอื่นที่จะดังแบบไม่เหมือนคนอื่นได้ ฉันจะทำให้ทั้งสองคนโด่งดังโดยการให้คนอื่นจิ้นกัน ตั้งแต่พวกเขามีคนเริ่มชิปคู่จิ้นกัน ความนิยมของพวกเขาก็สูงขึ้น จากเดิมที่คะแนนโหวตของพวกเขา อยู่แค่ห้าอันดับแรก ตอนนี้ธนิดาวรเป็นที่หนึ่ง เกตน์มาเป็นที่สองแล้ว”

“พวกเขาไม่จำเป็นจะต้องจงใจทำอะไร ขอแค่ทำท่าทีหยอดใส่กันแบบไม่ได้ตั้งใจก็โอเคแล้ว... ตอนนี้ในหัวของพวกแฟนคลับนั้นลึกซึ้งมาก แค่ท่าทีธรรมดาท่าทีเดียว ก็สามารถทำให้จิ้นกันไปได้ต่างๆ นานา ร้อยแปดพันความหมาย” ฝั่งนลินพูดช้าๆ อย่างจริงจัง

ชัชนันท์วิเคราะห์คำพูดของนลินอย่างจริงจังอยู่ครู่ สุดท้ายก็เลือกที่จะสนับสนุน “โอเค”

ในกลุ่มเด็กหน้าใหม่ของวงการบันเทิง ถ้าหากจะไฟท์ให้อยู่รอดโด่งดัง ก็จำเป็นจะต้องใช้วิธีที่พิเศษดึงดูดความสนใจ

ส่วนวิธีของนลินนี้ ก็เยี่ยมมากอย่างไม่ต้องสงสัย