หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 213

ในขณะนั้นคุณนายตระกูลเศรษฐีทั้งหลาย ต่างก็เข้ามาล้อมรอบตัวมารีญา แย่งชิงเพื่อที่จะเข้าไปดูสร้อยคอของหล่อน และมองไปที่จี้เส้นนั้นอย่างละเอียด

ผู้คนส่วนใหญ่พลางมอง พลางชื่นชม

“โอ้โห ไม่เสียดายจริงๆ ที่เป็นงานออกแบบของ Sunny งานทำออกมาได้เนี๊ยบมาก ผีเสื้อราวกับมีชีวิตอย่างนั้นแหละ”

“มารีญาเธอนี่ก็เก่งจริงๆ ที่ซื้อของของ Sunny ได้ คนๆ นี้ทั้งสุขุมทั้งลึกลับ ปีนึงร่วมงานกับแบรนด์แค่ครั้งเดียว แค่โปรโมทเครื่องประดับรุ่นเดียวเท่านั้น แถมงานทุกรุ่นต่างเป็นที่หนึ่งไม่มีสองรองใครเลย”

“สามารถซื้อของที่เธอออกแบบมาไม่ซ้ำใครในโลกได้ นี่เป็นความฝันของผู้หญิงหลายคนเลย......ฉันอยากจะซื้อทุกปีเลย แต่ก็ซื้อไม่ได้ทุกปีเลย”

พวกนางเสียงดังกันจริงๆ ฝั่งกชมนพูดอะไรเธอฟังไม่รู้เรื่องเลย

ดังนั้นเธอจึงจับมือชายข้างตัว เดินไปยังด้านข้าง และพูดกับอีกฝั่งอย่างนอบน้อม “สวัสดีค่ะคุณป้ากชมน หนูอยู่ในงานเลี้ยงวันเกิดค่ะ ฝั่งนี้เสียงดังมากที่คุณป้าพูดเมื่อกี้ หนูไม่ได้ยินเลยค่ะ”

“อ๋อๆ ไม่มีอะไร ฉันแค่อยากให้หนูเปิดลำโพง ฉันมีอะไรอยากจะคุยกับมารีญาหน่อย” ฝั่งกชมนพูดขึ้น

ชัชนันท์เต็มไปด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เธอกดเปิดลำโพง จากนั้นก็แทรกตัวเข้าไปในฝูงคนเดินไปยังด้านหน้าของมารีญา และยื่นโทรศัพท์ไว้ใกล้ปากของหล่อน “ภรรยาท่านรองประธานาธิบดีอยากคุยกับเธอ......”

แทนไทยืนอยู่กับที่อย่างเงียบๆ ไม่ได้ตามไป สายตาของเขาจ้องไปที่ชัชนันท์อย่างกับแมลงปอ มุมปากยกยิ้มเป็นโค้งสวย

ไม่นาน เขาก็หันหลัง เดินไปยังบริเวณโซฟา และนั่งลง

แม้ว่าอะไรก็ไม่ได้ทำ เพียงแค่นั่งลงเงียบๆ แบบนั้น เขาก็ยังคงดึงดูดสายตาหลากหลายคู่ของหญิงสาว

มารีญาได้ยินดังนั้น ก็ชะงักในทันที จากนั้นก็กระแอม และพูดอย่างระวัง “สวัสดีค่ะ......”

หลายคนได้ยินว่าภรรยาท่านรองประธานาธิบดีโทรมา ก็เงียบลงทันที

“ได้ยินว่าชัชนันท์สวมสร้อยสายใยรักสีฟ้าของฉันแบบปลอมงานเนี๊ยบงั้นเหรอ?” เสียงของกชมน ดังออกมาจากในโทรศัพท์

“หรือว่า......ไม่ใช่งั้นเหรอคะ?” ในใจของมารีญายังคงไม่เชื่อ

ชัชนันท์ไม่กล้าเชื่อหูตัวเองสักเท่าไหร่ ในใจยังคงรู้สึกสงสัย ทยอยมาเต็มไปหมด

ในระยะเวลาอันสั้น กชมนรู้เรื่องที่มารีญาสงสัยเธอได้ยังไง?

หรือว่าในนี้จะมีคนที่รู้จักกชมน? แล้วก็เอาไปบอกกชมน?

คิดไปคิดมา ดูเหมือนว่าจะมีเป็นเหตุผลนี้แล้ว

“สร้อยเส้นนั้น เป็นฉันที่ให้นันท์เอง” ฝั่งกชมนพูดขึ้นอีกครั้ง

วินาทีนั้น มารีญารู้สึกว่าตัวเองนั้นไม่มีทางให้เดินลงแล้ว ในใจรู้สึกกระอักกระอ่วนจะตาย

หล่อนยืนแข็งทื่ออยู่กับที่แบบนั้น อยู่ๆ ก็ไม่รู้ว่าควรทำยังไง พูดอะไร

คนรอบข้าง ก็ล้วนช็อก ต่างก็คิดไม่ถึงว่าเรื่องจู่ๆ จะกลับตาละปัดแบบนี้! ผู้คนส่วนนึงก็เริ่มจะมองบนใส่มารีญา

สายตาของผู้คน สำหรับหล่อนแล้ว ราวกับมีดกรีดหน้า

ทำไมครั้งนี้เป็นแบบนี้อีกแล้ว?

ทำไมภรรยาท่านรองประธานาธิบดีถึงได้มอบสร้อยคอมีค่าแบบนี้ให้ชัชนันท์กันนะ?

แต่เดิมหล่อนอยากให้ชัชนันท์ขายหน้า แต่สุดท้ายกลับเป็นตัวหล่อนเอง?

ภราดรกับดวงพรเสียหน้า สีหน้าของทั้งสองเข้มขึ้น

มือของหทัยที่ทิ้งอยู่ข้างลำตัว ก็แอบกำหมัดแน่น

ส่วนวันชัยก็ทำหน้าช็อกพลางมองชัชนันท์ คิดไม่ถึงว่าลูกสาวของตัวเองจะสนิทกับภรรยาท่านรองประธานาธิบดีขนาดนี้

ลูกสาวของตนคนนี้ นั้นเยี่ยมจริงๆ ทักษะการสื่อสารนั้นเยี่ยมยอด ทักษะแบบนี้ ในอนาคตรัตนากรกุลกรุ๊ปอยู่ในมือเธอ ทำไมถึงจะก้าวสู่อีกขั้นไม่ได้ล่ะ?

เห็นท่าทางของมารีญาแบบนี้ ชัชนันท์ก็แฮปปี้

“นันท์......คืนนี้มีเวลาว่างมั้ย? มาที่บ้านน้า เดี๋ยวน้าทำของอร่อยให้ทาน” น้ำเสียงของกชมนอยู่ก็กลายเป็นอ่อนโยนลง

“ว่างค่ะ” ชัชนันท์ปิดลำโพง

ผู้คนยิ่งช็อกกันเข้าไปใหญ่......! ทันใดนั้น พวกเขาก็ค่อยๆ เริ่มมองหน้ากัน

ชัชนันท์ถึงกับให้ภรรยาท่านรองประธานาธิบดีทำอาหารอร่อยให้ตัวเองกิน? แบบนี้ใครจะคาดคิด?

พูดคุยกับกชมนง่ายอยู่ครู่ ชัชนันท์ก็วางสายไป

ไม่นาน ผู้คนก็ต่างล้อมรอบตัวชัชนันท์ ราวกับดาวล้อมเดือน และเริ่มถามเธอเกี่ยวกับเรื่องระหว่างเธอกับกชมน

คำถามของผู้คนคำถามต่อด้วยคำถาม ปนเปอยู่ด้วยกัน ชัชนันท์ฟังไม่ชัดเจนเลยว่ามีกี่คำถาม

เธอไม่รู้เลย ว่าตัวเองควรตอบใครก่อน

ทำได้แต่ยิ้มตอบอย่างกระอักกระอ่วน ให้ทุกคนถามต่อไป......

ส่วนมารีญาก็ซีดราวกับลูกหมาตกน้ำตัวนึง โดนผู้คนเมินทิ้งไว้อีกฝั่ง ไม่มีใครสนใจเธอสักคน

หทัยเห็นว่าแสงที่สาดใส่ตน ทั้งหมดถูกชัชนันท์แย่งไปแล้ว ในตอนนี้หัวใจก็มีแต่รอยขีดข่วน

ชัชนันท์นั้นเก่งจน สามารถเข้าหาคนระดับกชมนอย่างสนิทสนมได้แล้ว นี้ยังไม่สุด?

มารีญากระแทกเท้าอย่างแรง ในใจอิจฉาอย่างบ้าคลั่ง

การกระทำของหล่อน กลับช่วยให้ชัชนันท์ได้หน้า หล่อนล่ะเอือมระอาจริงๆ!

วินาทีถัดมา หล่อนก็เตรียมจะจากไป

แหวกฝูงคน เมื่อเธอเดินตรงออกมา ก็ชนเข้ากับคนร่างสูง เมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็พบกับแทนไทกับใบหน้าที่สวรรค์มาโปรด

เขาสูงมาก เงาของร่างใหญ่ปกคลุมตัวหล่อนไว้มิด ทำให้เธอรู้สึกถึงออร่ากดขี่อย่างแรงกล้า

สายตาเย็นชา ทำให้เธอตัวสั่นเทาโดยอัตโนมัติ

“สร้อยคอถ้าหากเป็นของจริง เธอจะเต้นเปลื้องผ้า เธอพูดเองนะ” แทนไทเอ่ยปากอย่างนิ่งๆ ออร่ามาเต็ม

มารีญากลัวจนนิ่งไปเลย ไม่รู้ว่าตัวเองควรพูดอะไร......

คำพูดหยาบคายนี้ เป็นเธอที่พูดทิ้งไว้จริงๆ

ตอนนี้เธออยากตบหน้าตัวเองแรงๆ แทบทนไม่ไหว ตอนนั้นทำไมถึงได้ปากดีแบบนั้น?

ตอนนี้ ควรทำยังไงดี?

คนรอบข้างก็ค่อยๆ เริ่มหัวเราะ และก็ไม่รู้ว่าใคร พูดขึ้น “เป็นคนพูดแล้วก็ต้องทำ เธอต้องเต้นนะ”

มารีญารู้สึกว่าตัวเองเหมือนกับลิงตัวนึง ถูกพูดคนล้อมรอบจ้องมอง

“ฉัน......ฉัน......ฉัน......”

“ไม่เต้นก็ได้ ขอโทษภรรยาฉันซะ” แทนไทพูดอย่างเย็นชา

มารีญาก้มหน้าทันที ฝืนความน้อยใจ เดินไปยังเบื้องหน้าของชัชนันท์ “ขอโทษ......ฉันไม่ควรว่าเธอแบบนั้น”

ชัชนันท์ขมวดคิ้วเล็กน้อย มองเธออย่างนิ่งๆ “ช่างเถอะ ไม่เป็นไร”

ทันใดนั้นมารีญาก็รู้สึกกลัว จากนั้นก็รีบก้มหน้าวิ่งหนีออกไป

ภราดรกับดวงพรทั้งสองก็ขายหน้า หลังจากบอกลาวันชัยเสร็จ ก็กลับไปในทันที

บริเวณระเบียงชั้นสอง ชลิตาที่สวมชุดอยู่บ้านสีขาวล้วน ก็กำลังมองเรื่องราวทั้งหมดอย่างเย็นชา

ดวงตาคู่แดงราวกับจะหลั่งเลือดจ้องมองไปที่แผ่นหลังของชัชนันท์

ชัชนันท์......

เธอถึงกับรู้จักภรรยาของท่านรองประธานาธิบดี เป็นที่น่าสนใจของผู้คนดีจริงๆ นะ ความริษยาทำให้ใบหน้าของเธอผิดปกติ......!

“ติ๊ดติ๊ดติ๊ด......” ขณะนั้น โทรศัพท์ของเธอก็สั่นขึ้น

เมื่อเห็นเลขหมายยาวเหยียดที่คุ้นเคย เธอจึงถอยกลับเข้าไปในห้อง และกดรับสาย “เรื่องที่ฉันให้นายไปสืบ ได้เรื่องแล้วเหรอ?”