หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 216

“มาวิน นายนี่มันใจดำจริงๆ ！”ชลิตากัดฟันกรอด

“ใช่ไง ในเมื่อฉันใจดำขนาดนี้ เธอก็รีบๆหย่าไปสิ เธอไม่รีบเตะฉันออกไป แล้วก็รับเงินชดเชยการหย่าไปซะ เพื่ออะไร? เธอต่ำต้อยตนจังเลยนะ！”มาวินขึ้นเสียง เขามองหน้าเธอด้วยสายตาเหมือนกับมองศัตรู

ผู้หญิงที่ทำให้เขารู้สึกเกลียดได้ขนาดนี้ เขาจะต้องหย่ากับเธอให้ได้！

คำพูดของเขากระตุ้นเส้นประสาทของเธอมากขึ้นเรื่อยๆ และนำตาเธอก็ไหลเหมือนก๊อกน้ำแตก

เธอรู้สึกเหมือนหัวใจของตัวเองถูกฉีกขาดด้วยมือของเขา

“มาวิน นายทำเกินไปมาก”ชลิตากำใบหย่าแน่น จนกระดาษสีขาวดาวหิมะยับอยู่ด้วยมือของเธอ

“ไม่อยากฉันทำเกินไป ก็รีบเซ็นได้ละ” เขาอดทนคุยดีๆ กับเธอมาตั้งนาน แต่ว่าเธอก็ไม่ยอมเซ็นสักที เขาก็ต้องลองพิธีที่พิเศษหน่อยสิ?

“ฉันเป็นโรคซึมเศร้า……เป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรง นายอยากกระตุ้นให้ฉันตายหรือไง ？”

“ก็แค่โรคซึมเศร้าไม่ใช่เหรอ? มันจะวิเศษวิโสอะไรกัน? แล้วอีกอย่างนะ ฉันจะหย่ากับเธออยู่แล้ว จะมาสนใจทำไมว่าเธอจะอยู่หรือตาย？”มาวินหัวเราะอย่างเย็นชา “ถ้าเธอตายก็ถือว่าเป็นเรื่องสมควรแล้ว กรรมตามสนอง”

“นายโหดร้ายมากนะ……”ชลิตาพูดเสียงดังฟังชัด

“ฉันก็โหดร้ายมาตั้งนานแล้วไม่ใช่หรือไง? เธอน่าจะรู้ตั้งแต่ตอนแรกที่ฉันหักหลังนันท์ที่แสนดีขนาดนั้นแล้ว……ฉันใจดำจะตาย ในเมื่อเธอมีความกล้ามากที่มาอ่อยผู้ชายใจร้ายใจดำอย่างฉัน เธอก็แบกรับกรรมร้ายที่มันตามมาเองแล้วกัน”

มาวินพูดแต่ละคำออกมาอย่างเลือดเย็น สายตาของเขาคมเหมือนดาบเย็น ที่สามารถแทงทะลุหัวใจคนฟังได้อย่างไร้ความปรานี

คำพูดของเขาแทงใจทุกคำ จนชลิตาไม่สามารถหักล้างได้

“รู้สึกเสียใจงั้นเหรอ? ก็ถูกแล้วล่ะ ลองคิดดูดีๆสิชลิตา นี่อาจจะเป็นการโดนแก้แค้นของเธอก็ได้ การที่เธอทำกับนันท์ในตอนนั้น กรรมมันได้ตามสนองมาถึงเธอแล้วไง” พอพูดจบมาวินก็ยิ้มอย่างเย็นชา

ชลิตากรำหมัดทั้งสองข้างแน่น ต้นเล็บจิกเข้าไปในเนื้อโดยไม่รู้ตัวเลย……！

เธอโกรธมาวินจนจะตายอยู่แล้ว！

วินาทีต่อมา เธอก็เลือกเอามือปิดหู แล้วก็ตะคอกออกมาเหมือนคนบ้า เสแสร้งทำเป็นเสียสติไปแล้ว “กรี้ด！！！กรี้ด！！！！กรี้ด！！！！”

และบอดี้การ์ดก็วิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว

บอดี้การ์ดเปิดประตูรถอย่างรวดเร็ว พร้อมกับมองมาที่ชลิตาและถามด้วยความกังวลว่า “คุณหนูรอง เป็นอะไรไปครับ？”

ชลิตากลับไม่ได้พูดอะไร แล้วก็เอาหัวโขกพวงมาลัยของมาวินอย่างแรง

ตอนนี้ นี่เป็นวิธีเดียวเท่านั้นที่จะหยุดมาวินจากการหย่าร้างได้

ตอนแรกเธอนึกว่า ถ้าเวลาผ่านไปสักพัก มาวินจะสงบลง แล้วก็นึกถึงข้อดีของเธอ จนล้มเลิกเรื่องหย่าไป

แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผล

ดังนั้น เธอก็เลยต้องใช้วิธีการสุดโต่ง

วินาทีต่อมา ชลิตาแกล้งเป็นลมไป

บอดี้การ์ดมองมาวินอย่างเย็นชา “คุณพูดอะไรกับคุณหนูรองกันแน่？”

วินาทีที่เห็นใบหย่าที่ตกอยู่ที่พื้น บอดี้การ์ดก็เข้าใจในทันที “นี่คุณทำเกินไปหรือเปล่าครับ? ตอนนี้คุณไม่รู้หรือยังไงว่าอาการของคุณหนูรองเป็นยังไง？”

พอพูดจบ เขาก็อุ้มชลิตาขึ้นมาทันที

บอดี้การ์ดอีกคนนึงก็โทรหารถพยาบาลทันที

ภาพเหตุการณ์นี้ คือสิ่งที่มาวินนึกไม่ถึงมาก่อน ในเวลานี้นอกจากจะแปลกใจแล้ว หัวใจของเขากลับเต็มไปด้วยความโกรธ

การเจรจาการหย่าวันนี้ล้มเหลวอีกแล้ว！นี่มันทำให้เขารู้สึกโกรธมาก

พอเห็นอาการของเธอ เขาก็คิดว่าถ้าเขาจะหย่าล่ะก็ คงต้องเดินอีกยาวไกล

“Shit！”เขาโพล่งด่าออกมา แล้วก็เหยียบคันเร่งออกไป！

พอชัชนันท์อาบน้ำเสร็จ ก็เดินไปที่ระเบียงอย่างอ่อนล้า……

ชุดนอนเข้าคู่ผ้าไหมสีขาว ทำให้เธอดูเหมือนนางพญา

“วี่วอ……วี่วอ……

ทันใดนั้นเสียงรถพยาบาลก็ดังขึ้น

เธอก็รีบมองตามเสียงไปทันที

แล้วชัชนันท์ก็เห็นอย่างชัดเจนว่า ชลิตาถูกบอดี้การ์ดอุ้มขึ้นรถฉุกเฉินไป และวันชัยกับหทัยก็รีบตามขึ้นไปด้วย

ทุกคนดูเร่งรีบมาก

เธอขมวดคิ้วด้วยความสงสัย หลังจากนั้นก็โทรหาวันชัย “พ่อคะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น？”

“ไม่ต้องพูดแล้ว ไอ้เลวมาวินนั่นแหละ บอกว่าจะหย่ากับน้องสาวลูก ไปกระตุ้นจนแกเอาหัวไปกระแทกน่ะสิ ตอนนี้หมดสติไปแล้ว”

การที่มาวินสามารถทำเรื่องเลวๆ แบบนี้ได้ ชัชนันท์กลับไม่ได้รู้สึกแปลกใจเลยแม้แต่นิดเดียว

“เอาล่ะ ไม่ต้องพูดแล้ว วางก่อนนะ……”หลังจากนั้นวันชัยก็ตัดสายไป

เธอไม่ได้รู้สึกเห็นอกเห็นใจกับสิ่งที่ชลิตาต้องเจอเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะว่าทุกอย่างนี้เธอหาเรื่องใส่ตัวเองชัดๆ

ตอนแรก ที่เธอรวมตัวกับมาวินมาทำร้ายชัชนันท์ เธอรู้สึกภาคภูมิใจแค่ไหนกัน？

ชลิตาในตอนนั้น คงคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชนะมากสินะ

แต่ว่า ชลิตากลับมองข้ามอะไรบางอย่างไป

ผู้ชายคนหนึ่ง สามารถละทิ้งได้กระทั่งผู้หญิงที่มอบไตให้ตัวเองได้ ถ้าอย่างนั้นวันหนึ่ง เขาก็ต้องทิ้งชลิตาได้เหมือนกัน

ตอนนี้ สิ่งเดียวที่ชัชนันท์รู้สึกกังวลก็คือพ่อของตัวเอง อายุเท่านี้แล้ว กลับต้องกลับไปกลับมาไปด้วย

เธอก็เลยตัดสินใจว่าจะกลับบ้านไปดูเขาหน่อย

พอใกล้ถึงเวลา เธอก็นั่งลงที่โต๊ะเครื่องแป้งและเริ่มแต่งหน้า

หลังจากแต่งหน้าง่ายๆ เสร็จแล้ว ชัชนันท์ก็ใช้ที่คาดผมสีแดง แล้วก็มัดผมให้เป็นทรงหางม้าต่ำ

หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องแต่งตัว เธอก็เลือกชุดเดรสสีขาวแล้วก็รองเท้าส้นสูงสีแดง

ชุดเดรสความยาวเหนือเข่าสองเซนติเมตร เผยให้เห็นขาที่เรียวยาวแล้วเอวที่เป็นทรง

ในขณะที่รองเท้าส้นสูงสีแดงทำให้ขาของเธอดูยาวขึ้น มันก็ยังทำให้ผิวขาวราวกับหิมะของเธอดูขาวขึ้นอีกด้วย

เธอสุ่มเลือกกระเป๋า Chanelสีแดงมาสะพาย หอมกลับขับรถมาเซราติสีแดงไปยังที่อยู่ที่กชมนเคยให้เธอมาก่อนหน้านี้

…………

ตอนที่ชัชนันท์เข้าไปในคฤหาสน์ท่านรองประธานาธิบดีนั้น กชมนก็กำลังนั่งดื่มชาอยู่ เธอดูสง่างามมากในชุดกี่เพ้าผ้าไหมสีขาว

การตกแต่งที่นี่เป็นสไตล์แบบประเทศZ พอเดินเข้ามา ชัชนันท์ก็รู้สึกเหมือนตัวเองได้เดินทางย้อนเข้าไปในยุคโบราณ

พอเห็นชัชนันท์กชมน ก็รีบลุกขึ้นพร้อมรอยยิ้ม แล้วก็เข้าไปต้อนรับเธออย่างกระตือรือร้น แล้วจับมือเธอ “โอ้โห นันท์ของฉันสวยมากเลย”

เธอยังคงเป็นมิตรเหมือนเดิม ใบหน้าก็ยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“คุณป้า คุณเองก็สวยเหมือนกันค่ะ”ชัชนันท์ยิ้ม

“ไม่สวยเท่าหนูหรอก……”

“ไม่จริงหรอกค่ะ”ชัชนันท์ตอบ

“นันท์ วันนี้ป้าโทรหาสามีป้าแล้ว บอกให้เขากลับมากินข้าวที่บ้านวันนี้ ป้าจะได้แนะนำให้พวกเธอได้รู้จักกัน ต่อไป ถ้าเกิดว่ากิจการของหนูมีเรื่องต้องการความช่วยเหลือ ก็ไปหาเขาได้เลยนะ” กชมนยังคงยิ้มเหมือนเดิม

“ได้ค่ะ……”ชัชนันท์พยักหน้า

ทันใดนั้น เกิดความโกลาหลขึ้นที่ประตู

พวกคนใช้ต่างพากันตะโกนว่า “สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย！”

และชัชนันท์ก็มองตามต้นเสียงไปทันที