หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 217

ไม่นานก็มีชายร่างสูงผอมสวมเสื้อคลุมยาวสีดำ เสื้อเชิ้ตสีขาว และกางเกงสีดำเดินเข้ามา

ภายใต้ผมสั้นที่เรียบร้อยนั้น มีลักษณะใบหน้าที่ค่อนข้างอ่อนโยนและหล่อเหลา ผิวขาวละเอียด และดูสง่างามมาก

คนที่บอกว่าเขาหล่อ ยังไม่เยอะเท่าคนที่บอกว่าเขาสวย เหมือนกับนางงามที่ยิ่งใหญ่ไปทั่วประเทศ

ก่อนหน้านี้ชัชนันท์เคยได้ยินคนพูดว่า ลูกชายคนรองของท่านรองประธานาธิบดีหน้าตาดีมาก พอวันนี้มาได้เห็นก็คิดว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ

สายตาของเขาหยุดอยู่ที่ใบหน้าของชัชนันท์หนึ่งวินาที หลังจากนั้นก็เดินเข้ามาหาเธอกับกชมน มือสองข้างล้วงกระเป๋า พร้อมกับมองกชมนและพูดว่า “แม่ครับ สาวสวยคนนี้ใครกัน？”

ตอนที่เขายิ้มออกมานั้น ใบหน้าของเขาเผยให้เห็นลักยิ้มที่ละเอียดอ่อน ดูดีมากเลย

พอพูดจบเขาก็ยิ้มและมองมาที่ชัชนันท์

“ชัชนันท์……คุณหนูใหญ่ของรัตนากรกุลกรุ๊ป”กชมนจูงมือชัชนันท์เข้าไปแนะนำ “นันท์อายุเยอะกว่าลูกปีหนึ่ง ต่อไปเรียกเธอว่าพี่นันท์นะ”

“สวัสดีครับพี่นันท์ ผมชื่อธนกฤธ แต่จะเรียกผมว่ากฤษก็ได้”เขายื่นมือออกมาอย่างมีมารยาท ใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิม

“สวัสดีจ้ากฤษ”ชัชนันท์จับมือเขาอย่างมีมารยาทเช่นกัน ท่าทางดูสง่าผ่าเผยมาก

“พี่นันท์ งั้นผมขึ้นไปก่อนนะครับ เดี๋ยวเจอกัน”เขาพูด

“อืม OK……”ชัชนันท์ ตอบ

หลังจากนั้นเขาก็มองไปที่ชัชนันท์อย่างลึกซึ้งอีกครั้ง แล้วก็ก้าวยาวขึ้นชั้นบนไป

“ไปกันเถอะ นันท์……ปะ พวกเราไปนั่งตรงไหนกัน”พอพูดจบ กชมนก็จูงมือชัชนันท์อีกครั้ง พร้อมกับนำเธอไปนั่งบนโซฟาอย่างกระตือรือร้น

“คุณป้ากชมน ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยหนูแก้แค้นในวันนี้”ชัชนันท์จับมือกชมนเอาไว้พร้อมกับพูดออกมา

“จะขอบคุณอะไรกัน มันเป็นเรื่องง่ายเหมือนกระดิกนิ้วเท่านั้นเอง” กชมนท่าทางดูสบายๆ

“คุณป้ากชมน วันนี้คุณรู้เรื่องที่มารีญารังแกหนูได้ยังไงคะ？”

“ลูกชายของเพื่อนป้าเป็นคนบอกป้าเอง”

“ลูกชายเพื่อนเหรอคะ? ใครกัน?” ชัชนันท์รู้สึกสงสัยเล็กน้อย

“หนูแค่ต้องรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนดีมากก็พอแล้ว” กชมนตอบ

ในเมื่อกชมนไม่ตอบตรงๆ ชัชนันท์ก็ไม่ไปไล่ถามอะไรต่อ

เธอพยักหน้าอย่างรู้งาน และก็ฉีกยิ้มที่ดูอ่อนโยน

หลังจากนั้นกชมนก็ขยับเข้ามาใกล้ชัชนันท์ โอบไหล่เธออย่างเป็นธรรมชาติและพูดว่า “นันท์ ที่ป้าทำแบบนั้นได้วันนี้ทำให้หนูได้ระบายอารมณ์ไหม？”

“ระบายอารมณ์ได้เยอะมากค่ะ”ชัชนันท์ตอบ

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว……”กชมนดูพึงพอใจ “ นันท์ ต่อไปถ้าเกิดว่ามีใครมารังแกหนู หนูมาหาป้าได้เลยนะ ป้าจะช่วยสนับสนุนตัวเอง”

“คุณป้ากชมนเป็นคนดีมากเลยนะคะ” หัวใจของชัชนันท์เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง

“ป้าน่ะ ก็ดีแค่กับนันท์เท่านั้นแหละ”กชมนยิ้มอย่างลึกซึ้งอีกครั้ง พอพูดจบเธอก็ยื่นมือไปลูบหางม้าของชัชนันท์อย่างอ่อนโยน

ชัชนันท์เปิดกระเป๋าตัวเองอย่างรวดเร็ว แล้วก็หยิบกล้องสร้อยคอกำมะหยี่ออกมา วางไว้บนมือของกชมน

“นี่คืออะไร？”กชมนถามด้วยความสนใจ

“นี่คือสร้อยคอที่Sunnyเป็นคนออกแบบค่ะ……คุณป้าลองดูว่าชอบไหม”

พอได้ยินชื่อSunny กชมนก็รีบเอามือปิดปากด้วยความตกใจทันที แล้วก็ถามด้วยความดีใจสุดขีด “อะไรนะ?Sunny？”