หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 218

บนหน้าจอโทรศัพท์ เผยให้เห็นข้อความจากหมายเลขที่ไม่คุ้นเคยจะปรากฏขึ้น “ ชัชนันท์ ยัยผู้หญิงชั้นต่ำ ฉันไม่มีทางปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน เธอรีบไปตายซะ”

ชัชนันท์แทบไม่ต้องคิดก็รู้ว่าใครเป็นคนส่งข้อความนี้มา

เรื่องที่ไร้สมองแบบนี้ นอกจากมารีญาที่สมองมีแค่ขี้เลื่อย คนอื่นก็คงไม่สามารถทำอะไรแบบนี้ได้หรอก

กชมนอ่านเนื้อหาในข้อความ และใบหน้าก็หม่นลงทันที “นี่ใครกัน? เกินไปหน่อยแล้ว?”

“น่าจะเป็นมารีญาแหละค่ะ น่าจะเพราะว่าเรื่องที่งานเลี้ยง ก็เลยโดนพ่อแม่ดุ เลยมาระบายอารมณ์ที่หนู” ชัชนันท์ยิ้มอย่างขมขื่น

“ผู้หญิงคนนี้จะกำเริบเสิบสานเกินไปหน่อยไหม? นันท์ ครั้งนี้ป้าจะช่วยหนูสั่งสอนเธอเอง” กชมนกล่าวอย่างหนักแน่น

“เรื่องเล็กๆๆ แบบนี้คงไม่ต้องให้ถึงคุณป้าลงมือหรอกค่ะ”ชัชนันท์ตบมือกชมนเบาๆ “วางใจได้เลยค่ะ หนูมีวิธี”

กชมนพยักหน้าอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่ “งั้นก็ได้”

“สวัสดีครับท่านรอง……”

เกิดความวุ่นวายที่หน้าประตูขึ้นอีกครั้ง และก็เป็นเสียงคนใช้พากันทักทายทีละคน

ชัชนันท์ก็มองตามต้นเสียงไป

ยังไม่ทันมีคนเดินออกมา เธอก็รู้สึกได้ถึงความกดดันแล้ว

ไม่นาน รูปร่างของคนคนหนึ่งที่เธอเคยเห็นในทีวีก็ปรากฏตัวขึ้น ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นชายวัยกลางคนแล้ว แต่ว่าก็ยังคงดูหยิ่งผยองมาก

ชุดสูทสีดำกับเสื้อเชิ้ตสีขาวและเนกไทสีดำ มองแวบแรกก็ดูสง่าและน่าดึงดูด เป็นคนแบบที่เธอไม่ถึง

แม้แต่รอยตีนกาบนใบหน้าของเขาก็ยังดูวิเศษ

เขามองชัชนันท์นิ่งๆ หลังจากนั้นก็มองไปที่กชมนด้วยรอยยิ้ม เขาจับจ้องไปที่กชมนตลอดแล้วเดินเข้ามาหาพวกเธอทั้งสองคน

กชมนรีบดึงให้ชัชนันท์ลุกขึ้นทันที แล้วก็กอดแขนของชัชนันท์ไว้อย่างสนิทสนม “สามี ฉันขอแนะนำให้รู้จัก สาวงามคนนี้คือคนที่ฉันเคยเล่าให้คุณฟังไง ชัชนันท์ คุณหนูใหญ่ของรัตนากรกุลกรุ๊ป”

เขายิ้มให้กับชัชนันท์ แต่ว่าความยิ่งใหญ่บนใบหน้าของเขานั้นยังคงไม่สั่นคลอน “สวัสดีครับนันท์ ผมชื่อธนากร เป็นเกียรติมากที่ได้รู้จักคุณ ยินดีต้อนรับที่มาที่บ้านผมนะครับ คิดซะว่าเป็นบ้านตัวเองก็ได้”

ชัชนันท์ยิ้มตอบ ท่าทางดูสง่าผ่าเผย “สวัสดีค่ะ หนูก็เป็นเกียรติอย่างมากเหมือนกันที่ได้รู้จักคุณ”

“เพื่อนของภรรยาผม ก็เหมือนเพื่อนผมเหมือนกัน ต่อไปถ้าเกิดว่ามีธุระอะไรก็พูดได้เลยนะครับ” ธนากรพูด

“ใช่ๆๆๆ นันท์ ต่อไปถ้าเกิดว่ามีเรื่องอะไร แล้วมีแค่สามีของป้าที่ช่วยได้ก็ไปหาเขาได้เลยนะ”กชมนพูดเสริม

“ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณลุงคุณป้า”ชัชนันท์พยักหน้าเบาๆ นายหน้ายังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่สุภาพและสง่า

“แล้วไอ้เจ้ากฤษนั่นแหละ? ไม่ใช่ว่าขึ้นไปซ้อมเต้นอีกแล้วใช่ไหม？”พอพูดถึงธนกฤธ สายตาของธนากรก็ดูเมตตาและอ่อนโยนขึ้นเยอะ

“น่าจะใช่นะ ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เมื่อกี้อยู่กับนันท์ตลอดเลย”กชมนตอบตามความจริง

“ซ้อมเต้นเหรอ?กฤษชอบเต้นมากเลยเหรอคะ”ชัชนันท์ถาม

“อืม ความฝันของเด็กคนนั้นตั้งแต่เด็กคือการได้เป็นไอดอล เดิมทีผมหวังว่าเขาจะเดินตามทางเดียวกับผม แต่เขาไม่ต้องการ ก็ไม่มีทางเลือกเพราะว่าผมมีลูกอยู่แค่คนเดียว ก็เลยปล่อยเขาไป……”น้ำเสียงของธนากรดูหมดหนทาง

จากคำพูดช่วงนี้ และสีหน้าแววตา ชนันท์มองออกว่า สามีภรรยาคู่นี้รักและเอ็นดูอยู่คนเดียวอย่างธนกฤธมากแค่ไหน

โดยทั่วไปแล้ว เป็นไปไม่ได้อย่างยิ่งที่ครอบครัวแบบนี้จะอนุญาตให้ลูกชายเข้าสู่วงการบันเทิง

แต่ว่าพวกเขาไม่เหมือนกัน

“ถ้าอย่างนั้นเขามีบริษัทที่ได้เซ็นสัญญาด้วยไหมคะ?” ชัชนันท์รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที

ธนกฤธแค่มองก็รู้ว่าเป็นคนที่มีอนาคตไกล หน้าตาอย่างเขาถ้าเกิดว่าไปเป็นไอดอลล่ะก็ ต้องดังมากแน่นอน