หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 219

อะไรกัน? แค่ส่งข้อความมาด่ายังไม่พออีกเหรอ

ตอนนี้ต้องมาถึงหน้าบ้านเธอเลยเหรอ？

อารมณ์ดีของเธอหายไปในทันที คิ้วที่สวยงามของเธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย และความนุ่มนวลบนใบหน้าของเธอก็หายไปทันที

ชัชนันท์เร่งความเร็ว และมาเซราติสีแดงคํารามไปจนถึงข้างลัมโบร์กินีสีชมพู

และมารีญาก็เดินลงมาจากลัมโบร์กินีทันที

เธอสวมชุดสเวตเตอร์ครอปสีแดงฉูดฉาด ยามค่ำคืน เธอเป็นเหมือนหงส์ดำที่เย่อหยิ่งและผยอง

เธอเดินเข้ามาหน้ารถมาเซราติ แล้วก็ตบฝากระโปรงหน้า “ชัชนันท์ ลงมาเดี๋ยวนี้นะ ！”

ชัชนันท์ขมวดคิ้วอีกครั้งและลงรถไป เผชิญหน้ากับมารีญา

มารีญายกมือขึ้นมาเตรียมจะตบหน้าชัชนันท์

ก่อนตบ ชัชนันท์ว่องไวกว่า เธอหลบแล้วคว้าข้อมืออย่างดุดัน พร้อมกับเอ่ยเตือนอย่างเย็นชา “มารีญา อย่าทำเกินไปให้มากหน่อยเลย”

“ฉันทำเกินไปงั้นเหรอ? ประสาท ระหว่างพวกเราใครกันแน่ที่ทำเกินไป? เพราะว่าแก ฉันถึงต้องได้รับความไม่เป็นธรรมที่งานเลี้ยง กลับบ้านไปก็โดนพ่อด่าอย่างบ้าคลั่ง” มารีญาเพิ่มเสียง จนเส้นเลือดปูดที่คอของเธอ สายตาเต็มไปด้วยความโมโห

ชัชนันท์อดหัวเราะไม่ได้ “ไม่ใช่เพราะว่าเธอรนหาที่ตายเองเหรอ？”

“ที่ฉันจัดการเธอก็เพราะว่าเธอทำให้ฉันเกลียดเองไม่ใช่เหรอ? เธอทำให้ฉันชอบสักนิดหนึ่งไม่ได้เลยเหรอ？”มารีญาพูดฉะฉาน ท่าทางดูชอบธรรม

ดูท่าทางของเธอ ความโกรธในใจของชัชนันท์ที่สั่งสมมาตั้งแต่งานเลี้ยงวันเกิดของหทัยก็เริ่มก่อตัวขึ้นมา

เธอไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมบนโลกใบนี้ถึงได้มีคนที่ประสาทเสียขนาดนี้ด้วย

วินาทีต่อมา มารีญาก็ยกมืออีกข้างขึ้น เตรียมจะตบลงไปบนใบหน้าของชัชนันท์

และชัชนันท์ก็จับมืออีกครั้งหนึ่งของเธออย่างว่องไวอีกครั้ง จากนั้นเขาก็กดเธออย่างแรงกับกระโปรงหน้ารถ ลัมโบร์กินีสีชมพูของเธอ

วินาทีต่อมา เธอก็ใช้มือซ้ายจับมือของมารีญา แล้วก็ชูมือขวาที่ว่างอยู่ขึ้นมา ตบลงไปบนใบหน้าของเธอยังแต่ความปรานี

“เพียะ……”เสียงตบดังขึ้น

ตราประทับสีแดงเพลิงถูกพิมพ์บนหน้าซ้ายของมารีญา แก้มของเธอก็บวมขึ้นมาทันที

“กรี้ด……”มารีญากรีดร้องออกมา สายตาเต็มไปด้วยความสับสน เธอนึกไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าชัชนันท์จะตบเธอ พยายามขัดขืนแต่ก็ไม่มีผลอะไร

แรงของพวกเธอแตกต่างกันมาก

สู้ไปก็ไม่มีประโยชน์ เธอได้ทำได้แค่โวยวายเหมือนคนบ้า “ชัชนันท์！นี่แกกล้าตบฉันงั้นเหรอ? แก……แก……กล้ามากนะ”

“ฉันตบเธอแล้วมันยังไงกันล่ะ？”ชัชนันท์หัวเราะอย่างเย็นชา “มารีญา ฉันจะเตือนอะไรไว้เลยนะ ต่อไปช่วยทำตัวให้มันดีๆ หน่อย อย่าคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปเหมือนเมื่อก่อน……ถ้าเสือไม่แสดงพลัง หรือเห็นว่าฉันเป็นแมวป่วย”

เมื่อก่อนเธอจะยอมให้พวกใช้อำนาจบาตรใหญ่และหยิ่งอย่างมารีญามาโดยตลอด เพราะเห็นแก่หน้าตาของมาวิน งั้นก็เพราะว่าเธอรักมาวิน เขารักอะไรเธอก็ต้องรักด้วย ถึงแม้ว่ามารีญาจะทำเกินไปแค่ไหน เธอก็ได้แต่ยิ้มรับ

แต่ว่าตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

เธอไม่ได้รักมาวินแล้ว และก็ไม่ได้ต้องทำตัวสนิทสนมคนในครอบครัวเขาด้วย เพราะฉะนั้นตบนี้เป็นสิ่งที่เธออยากทำมาตั้งนานแล้ว

หลายวันนี้ เธอรนหาที่ตายมากเกินไปแล้ว

“แก……”มารีญาพูดอะไรไม่ออก

ชัชนันท์ไม่ได้สนใจเธออีกต่อไป ปล่อยมือของเธอแล้วก็เดินกลับไปที่รถของตัวเอง เหยียบคันเร่งขับเข้าคฤหาสน์ไป

มารีญาต้องเสียเปรียบ แล้วก็ไม่สามารถเอาคืนได้ ทำให้เธอรู้สึกโมโหจึงกัดฟันกรอด

เธอเอามือกุมหน้าพร้อมกับกระทืบเท้าอย่างแรงและพูดว่า “ฉันไม่มีทางปล่อยเธออย่างแน่นอน！”