หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 220

ทำไมเหมือนได้ถูกวางแผนมาแล้วล่ะ?

สร้อยคอระบำผีเสื้อมีเจ้าของไม่นานหลังจากที่มันออกมา แต่ไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นเจ้าของสร้อยคอ

เธอชอบสร้อยเส้นนี้มากจนขอให้ใครสักคนช่วยทำเลียนแบบ

เดิมทีเธอคิดว่าไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นเจ้าของ จึงสวมไปอวดที่งานเลี้ยงวันเกิดหทัย

แต่ไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น！

เธอเคยพูดจาไร้สาระในงานเลี้ยง บอกว่าเธอไม่มีวันสวมใส่ของลอกเลียนแบบอย่างแน่นอน และถึงกับหัวเราะเยาะชัชนันท์พอนึกว่าเธอใส่ของเลียนแบบ

ถ้าคนที่งานเลี้ยงได้มาเห็นข่าวนี้ ตอนนี้ทุกคนคงหัวเราะจนท้องแข็งตายไปแล้วหรือเปล่า?

ถ้าเกิดว่ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้เธอจะไม่สวมใส่มัน！

ทั้งหมดนี้คงไม่ได้เป็นฝีมือของชัชนันท์หรอกใช่ไหม? แต่ทำไมมันถึงได้บังเอิญขนาดนี้?

แต่ว่าคิดไปคิดมาเธอก็รู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอก ชัชนันท์จะไปรู้จักไดอาน่าได้ยังไงกัน? แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าสร้อยเส้นนี้อยู่ในมือของไดอาน่า?

ถ้าชัชนันท์ไม่ได้เป็นคนวางแผนนี้ เธอก็รู้สึกว่าทั้งหมดนี้มันเป็นเรื่องที่อธิบายยาก

เรื่องพวกนี้มันบังเอิญเกินไปหน่อย

ถึงแม้ว่าจะดูเวอร์เกินไป แต่เธอก็รู้สึกว่า ทั้งหมดนี้เป็นแผนของชัชนันท์！

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ เชิดหน้าที่ถูกข่าวกระแทกเข้ามาเต็มๆ แล้วก็เข้าไปในทวิตเตอร์ของตัวเอง

เธอรู้ว่าต้องมีคนด่าเธอในทวิตเตอร์เยอะมากแน่นอน

แล้วมันก็เหมือนกับที่คิดเอาไว้ ข้อความในทวิตเตอร์มีมากกว่า9999+

พอคลิกเข้าไป เธอก็เห็นคำพูดที่หยาบคายและเยาะเย้ยทุกประเภท——

“แกนี่มันทำให้บริษัทของแกต้องขายหน้า กล้าปรากฏตัวโดยใช้ของปลอม เป็นเรื่องที่ไร้สาระและโง่มาก”

“นึกภาพไม่ออกเลยจริงๆ เพราะสิ่งนี้จะเป็นสิ่งที่ลูกสาวคนรวยสามารถทำได้ ฮ่าๆๆๆ ……ถ้าเกิดว่าฉันเป็นแก ฉันคงรีบหากระดองเต่ามุดเข้าไปแล้ว แล้วคงไม่ออกมาอีก นังโง่”

“ได้ยินมาว่าเธอสวมใส่สร้อยเส้นนี้ไปโชว์ที่งานเลี้ยงสุดหรูด้วยเหรอ? ฮ่าๆๆๆ ……เหมือนคนโง่ซ้ำซ้อน รีบไปฆ่าตัวตายใช้กรรมไป”

“ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าSunnyจะฟ้องมารีญาไหม？ว่าการให้คนอื่นมาลอกเลียนแบบแถมยังใส่มาโอ้อวดมันเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์？ฉันอยากเห็นแกโดนฟ้องจริงๆ ฮ่าๆๆๆ”

ข้อความทุกอย่างทำให้มารีญารู้สึกอับอายมากขึ้นเรื่อยๆ

ใบหน้าของเธอเริ่มร้อนขึ้นโดยไม่รู้ตัว ราวกับว่าเธอถูกตบนับพันครั้ง

เมื่อออกไปหน้าข่าว เธอพบว่าเธออยู่ในการค้นหาที่กำลังมาแรง

#มารีญาลอกเลียนแบบสร้อย #อันดับที่ 5 ที่กำลังค้นหามาแรงในขณะนี้

เธอคลิกเข้าไปดู สิ่งที่ชาวเน็ตพูดนั้นร้ายกาจกว่าที่เธอเห็นในหน้าข่าวทวิตเตอร์ของเธอซะอีก...

“กรี้ด！！！！ชัชนันท์ ฉันกับแกมันอยู่ร่วมกันไม่ได้！！！”มารีญากระทืบเท้าอย่างแรงและตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

ขายหน้า！

ตอนนี้เธอรู้สึกอับอายขายหน้ามากจริงๆ！

เมื่อเธอกลับถึงบ้าน เธอจะต้องพบกับความโชคร้ายอีกครั้ง

พ่อแม่ของเธอไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าสร้อยของเธอเส้นนี้เป็นของเลียนแบบ

เพราะว่าตอนแรกเธอเอาเรื่องสร้อยนี้มาโกหกเพื่อขอเงินจากพ่อแม่ แล้วบอกพ่อแม่ว่ามันเป็นสร้อยของSunny ก็เลยต้องซื้อมาด้วยเงินตั้งห้าสิบล้าน

ส่วนอันที่จริงเธอใช้เงินไปแค่ สิบล้านสำหรับการลอกเลียนแบบเท่านั้นเอง

ส่วนเงินอีกสี่สิบล้านที่เหลือ เธอเอามันใช้ออกไปทั้งหมด แอบซื้อรถสปอร์ตรุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นระดับโลกแล้วขับออกไปอวดเพื่อนๆ และซื้อเสื้อผ้ารุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นระดับโลกมาอวดกัน

ตอนนี้ทุกอย่างมันจบลงแล้ว！

เพื่อนของเธอคงจะหัวเราะเยาะเธอด้วยใช่ไหม? คงคิดว่าเธอเป็นคนโง่งี่เง่านะสิ

ในช่วงเวลานี้ เธอไม่สามารถเงยหน้าขึ้นในชนชั้นสูงได้อย่างแน่นอน และเธอก็ไม่มีหน้าแม้แต่จะไปเจอเพื่อนคนไหน

“กรี้ดดด！！！！” เธอกระทืบเท้าอย่างประสาทอีกครั้ง จากนั้นก็เหยียบคันเร่ง แล้วก็พุ่งตรงไปข้างหน้า

ความเกลียดชังที่มีต่อชัชนันท์ในใจของเธอนั้นมันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

เธออยากจะฉีกหนังชัชนันท์ออกมา แล้วก็ดื่มเลือดของเธอซะ！

“ตื้ดดด……”เพิ่งจะขับรถออกไปได้ไม่นาน โทรศัพท์ของเธอก็สั่นอีกครั้ง

เมื่อเธอเห็นว่านั่นเป็นสายจากของพ่อเธอ หัวใจของเธอก็สั่นสะท้านทันที และมือที่จับพวงมาลัยก็เริ่มสั่นอย่างรุนแรง

เธอสูดหายใจลึกๆ จอดรถริมทาง พร้อมกับกดรับสายด้วยความประมาท

“มารีญา！！！！ การที่จะไม่ทำให้ฉันขายหน้าสักวันหนึ่งมันเป็นเรื่องยากมากเลยใช่ไหม? ทำไมฉันถึงเลี้ยงลูกอย่างแกมาได้? ตอนนี้แกอยู่ที่ไหน? รีบโผล่หน้ามาเดี๋ยวนี้นะ！”

ปลายสายเป็นเสียงของภราดรที่กำลังตะคอกอย่างบ้าคลั่ง

มารีญาหนาวสั่นไปทั้งตัว

“แกบอกว่าสร้อยเส้นนั้นราคาห้าล้านไม่ใช่เหรอ? บอกว่ามันเป็นของแท้ไม่ใช่หรือไง? ถ้าเกิดว่ามันเป็นของปลอม ก็คงไม่ได้ต้องใช้เงินขนาดนั้นใช่ไหม? บอกมาเลยนะว่าเงินที่เหลือแกเอาไปทำอะไร？”

“กล้ามากเลยนะ ที่มาหลอกเอาเงินของที่บ้าน！กลับมาที่นี่ภายในเวลาหนึ่งชั่วโมง ถ้าไม่มาล่ะก็ ไม่ต้องกลับมาอีกตลอดชีวิต！”ภราดรตะคอกใส่โทรศัพท์อีกครั้ง

มารีญากลัวจนตัวสั่นและวางสายอย่างรวดเร็ว

เธอเก็บโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋า มือทั้งสองข้างก็สั่นจนต้องกุมเข้าหากัน

ทำยังไงดี ตอนนี้เธอทำยังไงดี？

ในเวลานี้ เธอตกใจยิ่งกว่ามดบนหม้อไฟเสียอีก แล้วก็รู้สึกหวาดกลัวมากไม่ใช่น้อย

…………

และในขณะเดียวกันอีกฝั่งหนึ่ง พอชัชนันท์เตรียมโฟมไว้อาบน้ำแล้ว เธอโรยกลีบกุหลาบสีแดงเพลิงลงบนโฟมสีขาวราวกับหิมะ

จากนั้นเธอก็ก้าวลงไปในน้ำ มาสก์หน้าสีทองช้าๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูการค้นหาที่ร้อนแรงของทวิตเตอร์

ดูบัญชีการตลาดเหล่านั้นสิ แย่งกันทำข่าวใหญ่เลย เกี่ยวกับข่าวที่มารีญาใช้ของปลอม สิ่งพวกนี้ทำให้เธอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

เธออ่านไล่ลงไปเรื่อยๆ คำพูดดูถูกเหยียดหยามมารีญาทุกประเภทไหลเข้ามาในสายตาเธอไม่หยุด ทำให้เธอรู้สึกอารมณ์ดีมาก

“ตื้ดๆๆ ……”และในตอนนี้เองไดอาน่าก็โทรเข้ามาหาเธอ

ชัชนันท์กดรับสาย จากนั้นเปิดสปีกเกอร์โฟนและวางโทรศัพท์ไว้ข้างๆ เอนหลังพิงอ่างอาบน้ำอย่างเกียจคร้าน จับขอบอ่างด้วยมือทั้งสองข้างเบาๆ ทรุดตัวลงไปในน้ำแล้วโผล่ออกมาแค่คอเท่านั้น

“ฉันทำตามสิ่งที่คุณบอกเรียบร้อยแล้ว พอใจไหม?” ไดอาน่าที่อยู่ปลายสายพูดได้ภาษาจีนที่ไม่ค่อยคล่องเท่าไหร่

“อืม……ขอบคุณมากเลยนะคะ”ชัชนันท์พูดอย่างอ่อนโยน

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก……เป็นเรื่องที่ควรทำอยู่แล้ว”

“งั้นคุณไปทำธุระต่อเถอะ……ฉันขออาบน้ำก่อน”ชัชนันท์ตอบ

“โอเค คุณพักผ่อนเถอะ Goodnight.”ปลายสายพูดขึ้นมาอีก

หลังจากนั้นก็ตัดสายไฟ

หมอกสีขาวราวกับหิมะที่ลอยอยู่ในโฟมอย่างต่อเนื่อง อบอวลไปด้วยกลิ่นกุหลาบอบอวลไปทั่วห้อง

กลิ่นหอมจางๆ ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายและมีความสุข

………………

มารีญาเพิ่งจะกลับมาถึงห้องรับแขก ก็มีถ้วยชาลอยตรงมาที่หัวของเธอ

เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจและรีบหลบ

แต่ก็ยังหลบไม่ทัน

ถ้วยชากระแทกเข้าที่แก้มซ้ายของเธอ

จุดที่เคยเจ็บก่อนหน้านี้ พอมาโดนอันนี้กระแทกหน้าเข้าไปอีก ก็ยิ่งเจ็บมากกว่าเดิม

เนื้อที่บวมนั้นยิ่งบวมและน่ากลัวขึ้นไปอีก และกลายเป็นสีม่วงช้ำ