หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 221

หัวใจของมารีญาเริ่มเต้นแรงในทันที และเธอมองไปยังที่ที่ถ้วยน้ำชาถูกขว้างด้วยความสยดสยอง

และก็ได้เห็นภราดรจ้องหน้าเธอด้วยความโกรธ นัยน์ตาเต็มไปด้วยความอยากฆ่า

ดวงพรนั่งอยู่ข้างเขา เธอไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงด้วยซ้ำ แล้วแต่นั่งปาดเหงื่อ

“มาที่นี่เดี๋ยวนี้！เด็กเวร！”ภราดรตะคอกด้วยความโมโห

วันนี้เขาต้องอับอายมากเพราะมารีญา ตอนนี้ไม่รู้ว่ามีใครหัวเราะตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์ลับหลังอยู่บ้าง

แค่คิดแค่นี้ เขาก็รู้สึกว่าตัวเองไม่มีหน้าจะออกไปเจอใครแล้ว

มารีญาสูดหายใจเข้าลึกๆ และเดินเข้าไปหาเขา ก้มหน้าลงยอมรับผิด “พ่อคะ หนูขอโทษ หนูไม่ควรโกหกพ่อเลย”

เธอรู้จักอารมณ์ของพ่อของเธอดี ในเมื่อมาถึงจุดนี้แล้วก็ทำได้แค่ยอมรับผิดอย่างจริงใจ ถึงจะสามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้

ถึงแม้ว่าพ่อจะรักเธอมากแค่ไหน แต่ในเรื่องของหลักการที่ยึดถือ เขาไม่เคยยอมอ่อนข้อเลยแม้แต่นิดเดียว

“ขอโทษไปแล้วมันมีประโยชน์อะไร หน้าที่ฉันเสียไป มันสามารถเอากลับมาด้วยคำขอโทษของแกเพียงคำเดียวได้ไหม? ทำไมฉันถึงโชคร้ายขนาดนี้ ถึงได้มีลูกที่สร้างแต่เรื่องอย่างแกกับมาวิน”

คนไร้ความสามารถสองคนนี้ เหมือนกับซื้อพื้นที่ในคำค้นหายอดนิยม พอคนนี้ขึ้นแล้วอีกคนก็ขึ้นต่อ

ตอนนี้ตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์ของพวกเขาไม่มีศักดิ์ศรีของยักษ์ใหญ่ในสังคมชั้นสูงอีกต่อไป

จากความโกรธที่มีตอนนี้ เขาแทบอยากจะบีบคอมารีญาให้ตายไปซะ

มารีญายังคงก้มหน้าอยู่ เธอไม่กล้ามองหน้าภราดรเลยแม้แต่นิดเดียว “ขอโทษนะคะพ่อ ขอโทษจริงๆ หนูทำผิดไปแล้ว”

“สร้างของปลอม แถมยังหลอกเงินฉันไปห้าสิบล้าน แกนี่มันเยี่ยมไปเลยจริงนะ มารีญา ความจริงแล้วสร้อยเส้นนี้มันราคาเท่าไหร่？”

“ สิบ…… สิบ……”มารีญาพูดออกไปตามจริง

“ สิบล้าน……ของราคาแค่สิบล้าน แต่แกมาขอฉันไปห้าสิบล้าน……！แกนี่มันสุดยอดไปเลยนะ อายุยังน้อยอยู่เลย แต่กล้ามาหลอกเอาเงินคนในบ้าน และอีกสี่สิบล้านที่แกหลอกไปละ? ถูกเอาไปใช้ที่ไหนแล้ว？”

“หนู……หนูใช้ซื้อรถ……แล้วก็ซื้อเสื้อผ้าด้วยค่ะ”

“ได้สิ เป็นลูกสาวที่ฉันเลี้ยงมาดีจริงๆ”พอพูดจบ ภราดรก็หยิบชาอุ่นๆ ที่อยู่ตรงหน้าของตัวเองขึ้นมา และสาดไปที่หน้าของมารีญาอย่างไร้ความปรานี

“โอ้ย……”มารีญาร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว เธอเช็ดน้ำออกจากใบหน้าและตรงหัวด้วยแขนเสื้อ

ดวงพรดึงมือภราดรไว้อย่างระมัดระวัง และพูดว่า “สามี อย่าโมโหไปเลยนะคะ มารีญายังเด็กอยู่เลย ถ้าเธอโตขึ้นเมื่อไหร่เดี๋ยวเธอก็เข้าใจเอง”

“เด็ก? เอาอะไรมาเด็ก? เธอไม่ใช่เด็กแล้วนานแล้ว！ทั้งๆ ที่ก็เป็นลูกสาวเหมือนกัน แต่ทำไมชัชนันท์ถึงได้ยอดเยี่ยมขนาดนั้น ส่วนมารีญาที่ผมเลี้ยงมาถึงได้ไร้ประโยชน์ขนาดนี้? ชัชนันท์เดินไปไหนก็สร้างหน้าสร้างตาให้พ่อของตัวเองได้ ส่วนมารีญาล่ะ? เธอเป็นทางตรงกันข้ามไปเลย”

“เธอเดินไปไหนก็มีแต่ทำให้ผมอับอาย！”ภราดรด่าออกมาอีกครั้ง ยิ่งเขาคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่เขายิ่งรู้สึกโมโห

ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ทำให้เขาต้องอับอายนะ แต่เขายังมาเจอเรื่องที่หลอกเงินเขาไปทำของปลอมอีก

แล้วจะให้เขาทนไหวได้ยังไง？

คำพูดของภราดร เป็นการทำลายศักดิ์ศรีของมารีญาอย่างแรงอีกครั้ง ทำให้ความอิจฉาริษยาและความเกลียดชังของเธอที่มีต่อชัชนันท์มันทวีคูณขึ้นอย่างบ้าคลั่ง

เธออยากเถียงแต่ก็ไม่กล้า ก็เลยน่าจะกัดฟันทนไว้ แต่ว่าความโกรธยังคงฉีกหัวใจของเธอเป็นชิ้นๆ

“ใครก็ได้มานี้หน่อย！ลากคุณหนูออกไปและตีร้อยครั้ง！”ภราดรออกคำสั่งกับคนด้านนอก น้ำเสียงเผด็จการมาก ไม่มีทางปฏิเสธได้เลย

พอได้ยินดังนั้น มารีญาก็กลัวจนเกือบฉี่ราด เธอคุกเข่าด้วยเนื้อตัวที่สั่นเทา เอามือลูบกันพร้อมกับอ้อนวอนขอความเมตตาต่อภราดร “พ่อคะ หนูขอโทษ หนูผิดไปแล้ว”

โดนฟาดร้อยครั้ง！

ถ้าเกิดว่าโดนแบบนั้นจริงๆ ผิวของเธอจะยังสภาพดีอยู่ได้ยังไง?

ตอนนั้นร่างกายต้องเหลวแหลกไปทั้งตัวแน่！

“สามี อย่าทำแบบนั้นเลยนะคะ……ถือว่าฉันขอ”ดวงพรดึงมือภราดรมากุมไว้อีกครั้ง อ้อนวอนแทน มารีญา

ตอนนี้ดวงพรก็ตกใจจนเสียสติเหมือนกัน

แต่ว่าภราดรได้ตัดสินใจไปแล้ว เขาสะบัดมือดวงพรออก แล้วพูดว่า “ไปให้พ้นเลยนะ！”

หลังจากนั้น เขาก็ออกคำสั่งกับคนที่อยู่นอกประตูอีกครั้ง “รีบ！ลากเธอออกไปเดี๋ยวนี้！”