หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 225

สายตาของเกริกเต็มไปด้วยการค้นหา

เขาเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของแทนไทด้วยสีหน้าที่จริงจัง เอามือทั้งสองข้างวางไว้ตรงขอบโต๊ะและมองเข้าไปในตาของแทนไท “ท่าทีของคุณนายที่ต่อคุณเปลี่ยนไปเหรอครับ? เปลี่ยนไปยังไง? เย็นชาขึ้นเหรอครับ? คุณมีวันที่ต้องเจออะไรแบบนี้เหมือนกันเหรอ？”

สีหน้าของแทนไทมืดมนลงทันที

พอรู้สึกว่าตัวเองพูดเกินไปหน่อย ทันทีเกริกก็เลยกระแอมอย่างเคร่งขรึม แล้วก็สูดหายใจเข้าลึกๆ พร้อมกับพูดอย่างระมัดระวังว่า “ขอโทษครับ คุณชายห้า ผมไม่ได้ตั้งใจ”

เมื่อกี้เขารู้สึกแปลกใจมาก ก็เลยอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา

จนตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

“เกริก อยากตายเหรอ？”เขาพูดออกมาอย่างเย็นชา

“ไม่อยากครับ”เกริกตอบอย่างหวั่นเกรง

“ไม่ แกอยาก”แทนไทขมวดคิ้วแน่น

“…………”เกริกไม่กล้าพูดอะไรอีก ได้แต่ก้มหน้าก้มตา

“ไม่ใช่ฉัน แต่ว่าเป็นเพื่อนของฉันต่างหาก อยู่ดีๆ ผู้หญิงของเขาก็เปลี่ยนไป” พอพูดจบแทนไทก็กระแอมออกมายังเก้อเขิน

พอได้ยินดังนั้นเกริกรู้สึกอยากจะหัวเราะ แต่ก็พยายามอดทนเอาไว้

นี่คือตำนาน “ฉันมีเพื่อนคนหนึ่ง” หรือเปล่านะ?

คุณชายห้าของพวกเขาก็พูดเอาข้ออ้างแบบนี้ได้เหมือนกันเหรอ?

แม้จะรู้อยู่แก่ใจ แต่ก็ยังแสร้งทำเป็นไม่รู้ และถามอย่างจริงจังว่า “คุณจะบอกว่าคุณมีเพื่อนคนหนึ่ง ที่ตอนแรกแฟนของเขาก็ดีกับเขามาก แล้วอยู่ดีๆ ก็เย็นชาขึ้นงั้นเหรอครับ?”

“อืม”แทนไทตอบน้อย

“ถ้าเป็นปกติแล้วก็มีความเป็นไปได้สองอย่าง เรื่องแรกก็คือเพื่อนของคุณทำอะไรบางอย่างให้ผู้หญิงคนนั้นไม่พอใจ แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่กล้าพูดออกมาตรงๆ ก็เลยได้แต่เก็บความโกรธนี้ไว้ในใจ ท่าทีที่มีต่อคุณ ……หมายถึงเพื่อนของคุณ ก็เลยเย็นชาขึ้นเป็นธรรมดา”เกริกตอบ

แทนไทพยายามคิดอย่างจริงจัง ยังไงเขาก็คือไม่ออกว่าตัวเองเคยไปทำอะไรให้ชัชนันท์ไม่พอใจ

หลายวันมานี้ เขาทำตัวดีจะตายไม่ใช่เหรอ？

แล้วเขาก็ขมวดคิ้วเข้าหากันอีกครั้ง และทำหน้าสงสัย “แล้วอีกหนึ่งความเป็นไปได้คืออะไร？”

“อีกหนึ่งความเป็นไปได้ก็คือ แฟนของคุณ……หมายถึงแฟนของเพื่อนคุณ ชอบคนอื่นแล้ว อย่างที่เรารู้กันดีอยู่แล้วว่าถ้าเกิดว่าคนคนหนึ่งไปชอบอีกคนแล้วล่ะก็ จะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น”

เกริกตัวสั่น เขาพยายามกัดฟันและมองหน้าแทนไท

และใบหน้าของแทนไทก็เย็นชาลงทันที

ชัชนันท์ไปชอบใครเขาล่ะ?

ดูจากการที่เขาคอยสังเกตชัชนันท์ รู้สึกว่าตอนนี้ชัชนันท์ไม่เหมือนคนที่จะชอบคนอื่นได้ง่ายๆนะ

แล้วจู่ๆ ก็มีภาพเหตุการณ์ที่อยู่ในห้องผู้ป่วยเมื่อกี้นี้ปรากฏขึ้น ภาพที่ธนกฤธโทรเข้ามาหาเธอ

หรือเป็นเพราะว่าธนกฤธ? พอคิดได้แบบนี้ สายตาของเขาก็แหลมคมขึ้นทันที

“คุณชายห้า……คุณ……คุณโอเคไหมครับ？”เกริกมองหน้าแทนไทอย่างจริงจัง รู้สึกกังวลใจอย่างมาก

“แล้วมีความเป็นไปได้อย่างอื่นไหม？”แทนไทเลิกคิ้วขึ้นและมองเกริก

สายตาของเขา ทำให้เกริกรู้สึกเหมือนมีหนามปักอยู่ด้านหลัง

เกริกหายใจเข้าลึกๆ และพยายามคิดอย่างจริงจัง

แทนไทได้แต่มองหน้าเกริกนิ่งๆ สายตาเต็มไปด้วยความรอคอย

น่าจะผ่านไปประมาณสามวินาที เกริกก็พูดว่า “ก็มีอีกหนึ่งความเป็นไปได้ครับ ก็คือแฟนของเพื่อนคุณคนนี้ ไปเจอเรื่องที่ทำให้ไม่มีความสุขเข้า ก็เลยอารมณ์ไม่ดี”

แทนไทมองเกริก “อืม ก็มีความเป็นไปได้”

เกริกพยักหน้า

“ออกไปเถอะ ใช่สิ ช่วยสั่งอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการแล้วส่งไปให้นันท์หน่อย” แทนไทออกคำสั่งอย่างจริงจัง

“ครับ” พอพูดจบเกริกก็พยักหน้าด้วยความเคารพ แล้วก็หันหลังเดินออกไป

หลังจากปิดประตู ภายในห้องทำงานก็เงียบลงอีกครั้ง

เขาเอนตัวพิงเก้าอี้ทำงานโดยธรรมชาติ แล้วก็เอามือรองไว้ด้านหลังหัว ขาทั้งสองข้างนั่งไขว่ห้าง พยายามคิดกับความเป็นไปได้ทั้งสามอย่างที่เกริกพูดเมื่อกี้นี้

………………

หลังจากที่นลินหยิบสัญญาที่ตัวเองร่างไว้เรียบร้อยมาที่ห้องผู้ป่วยอีกครั้ง ธนกฤธก็เซ็นชื่อทันทีโดยที่ไม่แม้แต่จะอ่านมันด้วยซ้ำ

พอเซ็นสัญญาเสร็จ ธนกฤธก็หยิบฉบับที่เป็นของตัวเองกลับไป และในห้องผู้ป่วยก็เหลือเพียงแค่ชัชนันท์กับนลิน 2 คน

นลินเก็บสัญญาไว้ในลิ้นชักอย่างระมัดระวัง หลังจากนั้นก็เดินกลับมาหาชัชนันท์พร้อมกับชื่นชมว่า “ธนกฤธคนนี้เนี่ย เป็นคนสดชื่นและเข้าถึงได้ง่าย และไม่เหมือนกับลูกชายคนใหญ่คนโตในจินตนาการของฉันเลย”

พอพูดถึงเรื่องนี้ ชัชนันท์ก็รู้สึกพอใจมากเหมือนกัน “อืม พ่อแม่เขาสอนมาดีมาก”

“อืม แค่มองแวบเดียวก็รู้ว่าเขาเป็นเด็กที่ได้รับการสั่งสอนมาอย่างดี ฉันชอบเขามากเลย” นลินยิ้มและพูดว่า “เธอจะกินอะไร？เดี๋ยวจะสั่งให้”

ชัชนันท์ส่ายหน้า ตอนนี้ฉันยังไม่ออกว่าเธอจะกินอะไรดี

เมื่อกี้ตอนที่คุยเรื่องคุณห้ากับนลิน เธอยังรู้สึกอึดอัดใจอยู่เลย

“ต่อให้ไม่อยากจะต้องกิน รีบเร็วจะกินอะไร ？”นลินถามอีกครั้ง

ชัชนันท์ส่ายหน้า

เธอขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ เปิดแอปส่งอาหาร และสั่งอาหารที่มีประโยชน์บางอย่างให้เธอ

พอสั่งอาหารเสร็จ เธอก็หันไปมองชัชนันท์แล้วพูดว่า “ไม่อยากกิน ก็จำเป็นต้องกิน……ฉันสั่งเรียบร้อยแล้ว ฉันรู้ว่าเธออารมณ์ไม่ดี แต่ต่อให้อารมณ์ไม่ดีแค่ไหนก็ต้องกินข้าวนะ”

ชัชนันท์ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่หลับตาลงช้าๆ

นลินเงียบลง แล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอีเมลเรื่องงานดู

น่าจะผ่านไปประมาณยี่สิบนาที ก็มีคนมาเคาะประตู

นลินลุกขึ้นไปเปิดประตู

พนักงานส่งอาหารยืนอยู่ด้านนอก

พอเห็นนลิน เขาก็ยืนถุงใบใหญ่ให้เธอด้วยมือทั้งสองข้าง

นลินมองของในถุงด้วยความสงสัย แล้วก็คิดในใจว่าตัวเองไม่ได้สั่งเยอะขนาดนี้นี่？

“นี่คืออาหารที่คุณห้าสั่งไว้ให้คุณนันท์ครับ” คำพูดของพนักงานส่งอาหารได้ไขข้อสงสัยให้กับนลิน

“ขอบคุณค่ะ……”นลินยิ้มแล้วก็ถืออาหารไปวางตรงหน้าชัชนันท์

เธอวางไว้บนโต๊ะข้างเตียงและพูดว่า “คุณห้าสั่งอาหารมาให้เธอ”

พอพูดจบ ฉันก็อดไม่ได้ที่จะคิดว่า ไม่น่าแปลกใจที่ทำไมชัชนันท์ถึงชอบเขา เพราะว่าเขาดูจริงจังและพิถีพิถันกับเธอมาก

ชัชนันท์ลืมตาขึ้นช้าๆ แล้วก็มองดูอาหารที่เขาส่งมา พร้อมกับยิ้มอย่างขมขื่น “เข้าใจแล้ว”

นลินรีบกางโต๊ะอาหารพับได้บนเตียงอย่างรวดเร็ว

แล้วก็เอาอาหารแต่ละอย่างวางบนโต๊ะพร้อมกับพูดว่า “ถ้ารู้แต่แรกฉันก็ไม่สั่งมาแล้ว เยอะขนาดนี้พวกเรากินไม่หมดหรอก เสียของเปล่า”

“อืม” ชัชนันท์ตอบ

ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่นั้น อาหารที่นลินสั่งก็มาถึงแล้ว เธอวางอาหารไว้บนโต๊ะเต็มไปหมด

ชัชนันท์ไม่มีความอยากอาหาร

แต่เพื่อไม่ให้นลินมาคอยจู้จี้จุกจิก เธอก็หยิบตะเกียบขึ้นมา แล้วก็พยายามกินมันลงไป

พอทั้งสองคนกินข้าวเสร็จ ก็มีคนมาเคาะประตูอีกครั้ง

นลินเก็บโต๊ะไปด้วย แล้วก็มองไปที่หน้าประตู “เชิญค่ะ……”

ชัชนันท์ก็มองไปที่หน้าประตูโดยอัตโนมัติ