หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 54

ถูซินเยว่ลืมเรื่องนี้ไปนานแล้ว หลังจากที่ภรรยาของหยวนเป่าพูดขึ้น เธอก็จำมันได้ทันที

ครั้งที่แล้ว ดูเหมือนเธอจะช่วยภรรยาของหยวนเป่าที่ริมแม่น้ำไว้ได้จริง ๆ แต่จากเหตุการณ์นี้ ทั้งครอบครัวของพวกเขาก็ได้ซดน้ำแกงงูแสนอร่อย จึงไม่จำเป็นต้องสนใจคำขอบคุณอะไรทั้งนั้น

“ไม่เป็นไรหรอก” ถูซินเยว่พูดด้วยรอยยิ้ม “มันก็แค่เรื่องเล็กน้อย อย่ากังวลไปเลย”

เมื่อสัมผัสได้ถึงความมีน้ำใจของถูซินเยว่ ภรรยาของหยวนเป่าก็ประหลาดใจอย่างมาก แม้ว่านางจะอยู่เคียงข้างถูซินเยว่ แต่ลึก ๆ แล้วนางก็แอบกลัวว่าถูซินเยว่จะโหดร้ายดังที่เขาว่า

แต่ตอนนี้ ภรรยาของหยวนเป่ารู้แล้วว่าสิ่งที่ตนเข้าใจถูซินเยว่ในตอนแรกนั้นเป็นเพียงแค่อคติ

อันที่จริงถูซินเยว่เป็นเช่นนี้ ไม่เคยทำร้ายใครก่อน ดีมาก็ดีกลับ ร้ายมาก็ร้ายกลับ เธอจะไม่แสดงความเมตตาใด ๆ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนเลว และจะไม่ดูถูกผู้บริสุทธิ์โดยไม่มีเหตุผล

หลังจากที่ทั้งสองคุยกันเรื่องนี้ ถูซินเยว่ก็พูดคุยมากขึ้น และยังแบ่งผงสบู่ของเธอให้กับกับภรรยาของหยวนเป่าอีกด้วย

"ผงสบู่นี้ไม่กัดมือนะ แถมยังมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ด้วย ลองดูสิ"

ถูซินเยว่หันไปยิ้มให้อีกฝ่าย

ภรรยาของหยวนเป่ารีบพยักหน้าขึ้นลง ในใจก็คิดว่าครอบครัวของถูซินเยว่ตอนนี้ไม่ง่ายนัก หลังจากที่นางซักเสื้อผ้าเสร็จแล้ว นางต้องไปเก็บผักแล้วนำไปให้บ้านของอีกฝ่าย

แม้ว่าครอบครัวของนางไม่ใช่ครอบครัวที่ร่ำรวยและทำได้แค่หาเลี้ยงชีพประทังชีวิตไปวัน ๆ แต่ผักจำนวนเล็กน้อยนั้น นางสามารถแบ่งมาให้ถูซินเยว่ได้อย่างไม่เดือดร้อน และถือเป็นการตอบแทนถูซินเยว่ที่เคยช่วยชีวิตนางไว้

ภรรยาของหยวนเป่าไม่เคยตระหนี่กับผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตนางไว้

หลังจากที่นางคุยกับถูซินเยว่สักพัก ถูซินเยว่ก็กลับบ้านพร้อมกับเสื้อผ้าของเธอ

หลังจากที่เธอกลับถึงบ้านก็นำเสื้อผ้าออกมาตากไว้ในลานบ้าน เมื่อเห็นว่ายังเช้าอยู่จึงบอกกับนางนางหยูไว้ ก่อนจะเตรียมตัวไปขึ้นภูเขา

เมื่อวานนี้ถูซินเยว่ได้ลูกพลับกลับมาจำนวนมาก แม้ว่าลูกพลับเหล่านี้จะไม่อร่อย แต่เมื่อกลายเป็นลูกพลับแห้งแล้ว ตอนท้องหิวขึ้นมาก็ไม่เลวเหมือนกัน

ตอนนี้นางหยูกำลังยุ่งอยู่ที่ลานบ้านเพื่อทำลูกพลับแห้ง และไม่ได้คิดเลยว่าถูซินเยว่จะกลับขึ้นไปบนภูเขาอีกครั้ง

หลังจากเรียนรู้บทเรียนครั้งที่แล้ว ครั้งนี้ถูซินเยว่ไม่ได้ตั้งใจที่จะเข้าไปในภูเขาลึก เธอตั้งใจแค่จะไปดูว่ามีเหยื่อติดอยู่ในกับดักที่เธอวางไว้หรือไม่ ถ้ามีทุกคนก็จะได้กินของดี แต่ถ้าไม่เธอก็จะรอครั้งต่อไปและจะไม่เข้าไปเสี่ยงภัยข้างในนั้นอีกเด็ดขาด

ครั้งที่แล้วเธอโดนเสือตัวนั้นทำเสียขวัญยังไม่หาย

ชาติที่แล้ว ขณะที่ถูซินเยว่ปฎิบัติหน้าที่อยู่นั้นก็เจอเข้ากับเสือตัวหนึ่ง แต่ในเวลานั้นในมือของเธอมีปืนยิงยาสลบอยู่ ทำให้ไม่ต้องเกรงกลัวอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย

วันนี้ เสือที่เธอพบไม่เพียงแต่ดุร้ายกว่าเสือตัวก่อน ๆ เท่านั้น แต่ที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือถูซินเยว่ไม่มีอาวุธที่จะมาต่อกรกับคู่ต่อสู้ได้เลย

เนื่องจากครั้งที่แล้วมีน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ช่วยเธอไว้ เธอจึงหนีไปได้ คราวนี้ถูซินเยว่ไม่กล้าเสี่ยงอีกแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน