หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 55

เมื่อมองดูรูปร่างหน้าตาที่เหมือนหมาปั๊กของเสี่ยวหวง ถูซินเยว่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

ตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่าเสือตัวนี้มาเพื่อน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ของตนจริง ๆ

อย่างไรก็ตาม เสือตัวนี้มีจรรยาบรรณไม่น้อยเลยทีเดียว รู้จักนำเหยื่อมาเตรียมรอเธอไว้อยู่ตรงนี้ คงรู้ดีว่าน้ำพุศักดิ์สิทธิ์มีค่ามาก จึงได้นำของมาล่อตาล่อใจเธอมากมายขนาดนี้ ตอนนี้ถูซินเยว่ปฏิเสธไม่ลงอย่างแน่นอน

แหงล่ะสิ อยากจะได้ของของคนอื่น ก็ต้องรู้จักทำดีกับเขาไว้

ตอนนี้ในเมื่อเธอรับเอาเหยื่อที่เสี่ยวหวงมอบให้มาแล้ว ก็ไม่อาจตระหนี่ถี่เหนียวน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ของตนไว้ได้อีก

ถูซินเยว่ไม่มีน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ให้ใช้ทุกวัน เธอนำน้ำพุออกมาจากมิติแห่งน้ำพุศักดิ์สิทธิ์สองแก้วเต็ม ๆ ก็ถูกเสี่ยวหวงดื่มจนหมด

“เอาล่ะ ไม่มีแล้ว ถ้าอยากดื่มน้ำพุอีก ครั้งหน้าค่อยมาใหม่นะ" เมื่อเห็นเสี่ยวหวงไม่หยุดเลียฝ่ามือของตน เหมือนอยากจะดื่มอีก ถูซินเยว่ก็ลูบหัวของอีกฝ่าย และส่งสัญญาณบอกอีกฝ่ายว่าอย่าโลภมาก

เมื่อดูจากการสื่อสารกันในครั้งที่ผ่านมา ถูซินเยว่เดาได้ว่าเสี่ยวหวงน่าจะเข้าใจคำพูดของมนุษย์ได้

ดังนั้นเธอจึงลองพยายามพูดคุยกับอีกฝ่ายดู

“อีกสามวันข้าจะกลับมาที่นี่อีก ถึงตอนนั้นเจ้าก็มารอข้าอยู่ที่นี่นะ?"

หญิงสาวพูดจบก็เลิกคิ้ว เสือตัวนั้นก็ดูเหมือนจะเข้าใจ กระดิกหางของมัน

หลังจากที่รู้ว่าวันนี้ถูซินเยว่ไม่มีน้ำพุศักดิ์สิทธิ์แล้ว เสี่ยวหวงก็ไม่มารบเร้าถูซินเยว่อีกต่อไป ได้แต่นั่งมองอีกฝ่ายอย่างกระตือรือร้นราวกับกำลังบอกอีกฝ่ายว่าห้ามผิดสัญญา ต้องกลับมาที่นี่อีกในสามวัน

ถ้าคนอื่นเห็นฉากตรงหน้านี้คงตกใจ เพราะไม่มีมนุษย์คนใดสามารถอยู่ร่วมกับเสือได้อย่างมีความสุขเช่นนี้ เสือเป็นสัตว์ดุร้ายและไร้มนุษยธรรมมาโดยตลอด เมื่อเห็นมนุษย์ หากไม่กัดตายก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยว่าจะมานั่งสนทนากันเช่นนี้

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เสี่ยวหวงนั่งมองถูซินเยว่อย่างตั้งอกตั้งใจ แววตาที่ดุร้ายในตอนต้น บัดนี้เหลือเพียงแววตาที่รอคอย ทำให้ผู้คนสงสัยว่าเสี่ยวหวงเป็นหมาที่ปลอมตัวมาเป็นเสือหรือไม่

หลังจากพูดคุยสั้น ๆ กับเสี่ยวหวงแล้ว เมื่อเห็นว่าเวลาใกล้จะเย็นแล้ว เมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นครั้งก่อน ถูซินเยว่จึงตัดสินใจกลับบ้านโดยเร็ว เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่อาจเกิดขึ้นได้เหมือนครั้งก่อน

“เสือตัวนั้นดูไม่เหมือนเสือธรรมดาเลย ดูฉลาดแสนรู้มาก ๆ "

ระหว่างทางกลับบ้าน ฉงเป่าที่ขดตัวอยู่ในมิติแห่งน้ำพุศักดิ์สิทธิ์อย่างเงียบกริบจู่ ๆ ก็เอ่ยขึ้น

เมื่อถูซินเยว่ได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูด เธอก็เลิกคิ้วแล้วพูดขึ้นว่า "ต่อให้ไม่ได้แสนรู้ตั้งแต่แรก แต่หากดื่มน้ำพุศักดิ์สิทธิ์แบบนี้ทุกวัน ก็ต้องแสนรู้ขึ้นแน่นอน"

เธอไม่อยากพูดกับฉงเป่ามากนัก เพราะวันนี้เธอได้ของกลับบ้านเต็มตะกร้า จึงรีบอยากกลับบ้านไปแจ้งข่าวดีกับนางหยู "หากท่านแม่รู้ว่าวันนี้ข้าล่าสัตว์มาได้เยอะขนาดนี้ จะต้องดีใจมากแน่ ๆ "

ถูซินเยว่คิดอย่างมีความสุข

บวกกับเลียงผาตัวนั้นจากคราวก่อน ตอนนี้ที่บ้านทั้งหมดก็มีเลียงผาสองตัว กระต่ายอ้วนหนึ่งตัว และไก่ฟ้าอีกหนึ่งตัว

เลียงผาตัวนั้นถูกนางหยูตระเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว ในบ้านมีกันแค่สองคน ตามที่ถูซินเยว่คิดไว้เลียงผาหนึ่งตัวก็เพียงพอแล้ว สำหรับตัวอื่น ๆ นั้น เธอตั้งจะหาเวลาเอาไปขายในตลาด

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ถูซินเยว่ก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

แม้ว่าซูจื่อหังจะไปเรียนได้ไม่นาน แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด เธอกลับรู้สึกราวกับว่าไม่ได้เจอกับซูจื่อหังมานานแสนนาน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน