ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 1098 ร่วมมือ

เย่เทียนไม่นึกไม่ฝันว่าคนที่มาหาตนจะเป็นแวมไพร์ตัวหนึ่ง!

แถมอีกฝ่ายยังเข้ามาถึงในศูนย์บัญชาการใหญ่ของมนุษย์หมาป่าด้วย ร่างกายที่สั่นเทาราวกับแค่แตะก็จะล้อมแล้ว

“นึกไม่ถึงว่าตาแก่โมปัสซองต์จะออกเคลื่อนไหว ดูท่าครั้งนี้พวกเผ่าเลือดคงถึงคราววิกฤทธิ์แล้วสินะ!” พอเชคอฟเห็นเขาก็อดที่จะพูดเยาะเย้ยไม่ได้ พร้อมกับสีหน้าที่ดูถูก คนที่ไม่รู้คงคิดว่าเขาจะลงมือตอนนี้แล้ว

“คนเราแก่แล้ว ก็ต้องคิดเผื่ออนาคตบ้าง คุณว่าใช่มั้ย?” ถึงโมปังซองต์จะตอบเชคอฟ แต่สายตากลับมองมาที่เย่เทียนแถมยังเผยรอยยิ้มที่เด่นชัดออกมา เห็นแล้วก็ทำให้รู้สึกขนลุกขึ้นมา

“ผมไม่ค่อยเข้าใจ” เย่เทียนต้องไม่เชื่อใจตาแก่หนังเหี่ยวอย่างพวกแวมไพร์อยู่แล้ว ความจริงตาแก่นี่ให้ความรู้สึกที่อันตรายกับเขา!

อย่าคิดว่าเหมือนจะล้มเอาง่ายๆ แต่เย่เทียนมีเหตุผลที่จะเชื่อว่า ในตอนที่เขาคิดจะลงมือ มือที่เหมือนกับเถาวัลย์คู่นั้นต้องเข้ามาล็อกอยู่ที่คอเขาอย่างรวดเร็วแน่นอน!

ความรู้สึกแบบนั้นเย่เทียนไม่มีทางอยากรู้แน่นอน

“บอกความต้องการของคุณมา!” เย่เทียนก็ไม่ใช่คนที่ชอบต่อรอง จึงได้ถามไปตรงๆ

โมปัสซองต์ขำออกมาเบาๆ แล้วพูดออกมาเบาๆ สามพยางค์ว่า “ออนนีฮาน!”

“กับดัก?” ออนนีฮานยิ้มออกมาที่มุมปาก ความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่ขนาดไหนเนี่ย ตัวตนที่เขาเคยต้องก้มหัวให้ตอนนี้กลับมาเรียกเขาว่าท่าน! ความรู้สึกแบบนี้มันช่างทำให้หลงใหลจริงๆ

ส่วนเรื่องกับดักที่ว่านั่น หึหึ เมื่ออยู่ต่อหน้าพลังที่ยิ่งใหญ่ยังมีกับดักอะไรที่ใช้ได้อีก?

ตำแหน่งของนักล่ากับเหยื่อไม่ใช่ว่าไม่มีทางเปลี่ยน ต่อให้อีกฝ่ายจะมีกับดัก แต่ใครจะรับประกันว่าพวกนั้นจะไม่ใช่เหยื่อของเขา? ด้วยเหตุนี้ หลังจากได้ฟังข้อมูลที่ลูกน้องรายงานมามันก็ทำให้ออนนีฮานรู้สึกดูถูกอย่างมาก

“เตรียมเข้าโจมตี ส่งพวกนอกศาสนาพวกนี้ไปที่เสาแห่งไฟให้หมด!” ออนนีฮานแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากที่แห้งกรังของเขา แล้วแสดงแววตาอันตื่นเต้นที่ยากจะควบคุมออกมา

เย่เทียนนั่งอยู่ในหุบเขาอย่างเงียบๆ รอบตัวของเขามีสิ่งของที่ดูรกรุงรังตั้งอยู่ และนี่ก็คือค่ายกลเก้าทำนองลวงวิญญาณที่เฉินกึ่งเทพจัดเตรียมขึ้นมาอย่างยากลำบาก!

ตอนที่ออนนีฮานปรากฏตัว เย่เทียนถึงค่อยๆ ลืมตาขึ้น ข้างๆ ของเขาคือเชคอฟกับโมปัสซองต์ การรวมทีมที่แปลกประหลาดนี่ทำให้ออนนีฮานถึงกับตกใจ

จากนั้นออกนีฮานก็แหงนหน้าขึ้นหัวเราะออกมา “ตอนแรกฉันยังคิดว่าพวกแกจะหัวหดจนไปซ่อนตัวแล้วซะอีก นึกไม่ถึงว่าจะมารวมตัวอยู่ด้วยกัน มันช่วยประหยัดเวลาฉันได้เยอะเลย!”

ออนนีฮานไม่เคยเจอเย่เทียน แต่การที่วันนี้ออนนีฮานต้องตกอยู่ในสภาพนี้เขาก็มีส่วนเกี่ยวข้องเหมือนกัน ตอนนี้พอเห็นเย่เทียนทำหน้ายิ้มแย้ม ออนนีฮานก็หรี่ตาลง

“นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าคนที่ทำลายแผนการของฉันครั้งแล้วครั้งเล่าจะเป็นแก!”