ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1015

“คุณไปเอารถมาได้ยังไง?” บนรถ เย่เทียนถามด้วยความไม่เข้าใจ

“แน่นอนว่าต้องจิ๊กมาอยู่แล้วครับ” เถาจื้อเฉิงพูดออกมาอย่างมีเหตุมีผล

“โอเค” เย่เทียนส่ายหน้าอย่างจนใจ ระยะเวลาที่ใช้ไปแค่ประมาณสิบนาที ก็ได้รถมาคันหนึ่งแล้ว จากความเร็วนี้แสดงว่าไม่ใช่ครั้งแรกแน่นอน

สองชั่วโมงกว่าหลังจากนั้น ในที่สุดเถาจื้อเฉิงก็ขับรถมาถึงเมืองที่อยู่ใกล้ทะเลของอิตาลีแล้ว พอถึงใจกลางเมือง การลักลอบเข้าเมืองในครั้งนี้ก็ถือได้ว่าสิ้นสุดแล้ว

หลังจากที่วุ่นวายมาทั้งคืน ตอนนี้ก็ปาเข้าไปตีสามแล้ว บนถนนค่อนข้างเงียบเหงา พอเข้ามาถึงในเมือง เถาจื้อเฉิงก็จอดรถไว้ข้างทาง เนื่องจากเป็นรถที่ขโมยมา ถ้ามีคนตามสืบต่อ จะต้องตรวจเจอแน่นอน เพื่อไม่ทิ้งเบาะแสไว้ ก็ต้องทิ้งมันไปซะ

สำหรับวิธีการของเถาจื้อเฉิง เย่เทียนก็เข้าใจดี ทั้งสามรออยู่ข้างทางไปพักหนึ่ง ก็โบกแท็กซี่ได้คันหนึ่ง ทั้งสามก็ขึ้นรถ “ไป โรงแรมโซระกะ”

ระหว่างทางไม่มีใครพูดอะไร พอมาถึงโรงแรมโซระกะ เถาจื้อเฉิงก็หยิบพาสปอร์ตปลอมสองเล่มออกมาจากกระเป๋า เล่มหนึ่งเป็นของตน ส่วนอีกเล่มก็เป็นของเย่เทียน ทั้งสามเปิดห้องสองห้องที่เชื่อมถึงกันได้ เนื่องจากในใจของเถาจื้อเฉิง ช่ายเหมยเป่าเป็นภรรยาของท่านผู้นำ!

“ท่านผู้นำครับ ผมพักอยูห้องข้างๆ มีอะไรก็เรียกได้เลยนะครับ” เถาจื้อเฉิงพูดเสร็จแล้วเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง

เย่เทียนพยักหน้า จากนั้นก็เปิดประตูห้อง อันดับแรกก็ทิ้งตัวนอนบนเตียงคู่ที่แสนสบายนั่น สูดดมกลิ่นหมอที่ออกมาจากผ้าห่มกับที่นอนสีขาว ดูสบายมาก ทำให้เขารู้สึกว่าอยากจะหลับดีๆ สักตื่น

“นี่ ลงมานะ” แต่เย่เทียนยังนอนไม่ถึงครึ่งวิ ช่ายเหมยเป่าก็เข้ามาดึงเขา อยากดึงเขาให้ลงจากเตียง

“มีอะไรอีก? ให้ผมนอนหน่อยไม่ได้เหรอ?” เย่เทียนจะไปยอมลุกได้ยังไง วุ่นวายมาทั้งคืน ก่อนหน้านี้ตึงเครียดจะตาย ตอนนี้ผ่อนคลายลงมาหน่อยมันจึงรู้สึกเหนื่อยมากแล้ว…

“คะ คุณนอนบนเตียงแล้วฉันนอนไหน!” ช่ายเหมยเป่าพูดด้วยความโมโห แอบเสียใจอยู่ลึกๆ รู้แบบนี้เปิดอีกสักห้องก็ดีแล้ว

ถึงก่อนหน้านี้บนเรือสำราญทั้งคู่จะเคยอยู่ด้วยกันมาคืนหนึ่ง แต่ตอนนั้นมันเป็นเตียงคู่ ตอนนี้ล่ะ ตอนนี้ก็เป็นการอยู่กันสองต่อสองเหมือนเดิม แถมเมื่อกี้เพิ่งผ่านการหลบหนีที่ดุเดือดมา เตียงก็มีแค่เตียงเดียวมันจึงเป็นเรื่องง่ายที่จะเกิดเรื่อง!

“เหนื่อยมาก คุณไปอาบน้ำก่อน อาบเสร็จค่อยว่ากัน” เย่เทียนพูดบ่ายเบี่ยง จากนั้นก็พลิกตัว เพื่อให้นอนได้สบายขึ้น

“หึ! รอฉันอาบน้ำเสร็จคุณก็ลุกขึ้นมาซะ!” ช่ายเหมยเป่าทำเสียงฮึดฮัด เดินไปอาบน้ำพร้อมกับความคิดที่ฟุ้งซ่าน และเริ่มอาบน้ำ ระหว่างที่ล้างสิ่งสกปรกที่ติดตัวออก ก็ทำให้หัวใจที่ตื่นเต้นผ่อนคลายลง

ยี่สิบนาทีผ่านไปอย่างรวดเร็ว ช่ายเหมยเป่านุ่งผ้าขนหนูสีขาวออกมา ตอนที่ออกมาจากเรือสำราญ เพื่อไม่อยากให้คนสงสัย เธอเคยไม่ได้เอาเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนมาด้วย ตอนแรกคิดว่ามาถึงแล้วค่อยซื้อ แต่ไม่นึกเลยว่าจะเจอพวกตำรวจน้ำซะได้ ตอนนี้เลยไม่มีเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนเลย

“เร็วๆ คุณไปอาบน้ำได้แล้ว!” ช่ายเหมยเป่าเดินไปที่เตียง ยื่นมือไปผลักเย่เทียน

“เออ” เย่เทียนพลิกตัวกลับมา สายตาเป็นประกายขึ้นมาทันที อดไม่ได้ที่จะกวาดตามองไปยังเรือนร่างที่น่าหลงใหลของช่ายเหมยเป่า

ด้วยความที่ช่ายเหมยเป่านุ่งผ้าขนหนูแค่ผืนเดียว หัวไหล่ ต้นขาต่างก็เผยอยู่ด้านนอก เนินอกนั่นก็สวยสะบึมอยู่ตรงหน้า ทั่วทั้งเรือนร่างช่างดึงดูดซะเหลือเกิน

ไม่เพียงเท่านั้น กลิ่นหอมสดชื่นจากการที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จก็ล่องลอยมา ทำให้บรรยากาศยิ่งเย้ายวนเข้าไปใหญ่

“เย่เทียน คุณ…..” ไม่ว่ายังไง ช่ายเหมยเป่าก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง เมื่อรับรู้ถึงความเร่าร้อนในสายตาของเย่เทียน ใบหน้าแดงก่ำ แล้ววิ่งเข้าไปในห้องอาบน้ำอีกครั้ง

พอช่ายเหมยเป่าออกมาอีกครั้ง เธอก็ได้ใส่ชุดก่อนหน้านี้กลับไปอีกครั้ง ทำเอาเย่เทียนเสียดายเป็นการใหญ่