ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1025

ภายใต้การนำทางของผีดูดเลือดทั้งสองเย่เทียนก็มาถึงโบกี้ที่สิบสาม

สำหรับชาวตะวันตกนั้นเลขสิบสามถือว่าเป็นเลขที่ไม่เป็นมงคลเท่าไหร่ แต่มันกลับเป็นชื่อที่ใช้แทนนรก แต่กับพวกผีดูดเลือดแล้ว นี่ถือเป็นเลขที่พวกเขาชื่นชมที่สุดเลย

ตรงหน้าของเย่เทียนเป็นหญิงวัยกลางคนที่เปี่ยมด้วยสไตล์อังกฤษ

ถึงจะบอกว่าเป็นหญิงวัยกลางคน แต่ก็ทรงเสน่ห์มาก โดยเฉพาะหน้าอกที่อวบอิ่มนั่น ทันทีที่เข้ามาก็ถูกสายตาที่เฉียบคมของเย่เทียนจับจ้องแล้ว

พอช่ายเหมยเป่าเห็นท่าทางของเขาความโกรธก็ปะทุขึ้นมาในใจ อาศัยจังหวะที่ทั้งสองเดินไปข้างหน้ายื่นมือไปบีบที่จุดอ่อนของเย่เทียนอย่างแรง

เย่เทียนสูดปาก ถึงฝีมือของเขาจะสูงส่ง แต่คงไม่มีใครที่จะว่างพอมาป้องกันไข่อยู่ตลอดเวลาหรอก เมื่อถูกบีบไปทีหนึ่ง ความเจ็บปวดที่แทบขาดใจนั่นก็ทำให้หน้าผากของเขาเหงื่อตกทันที

“คุณเย่ ดีใจที่ได้พบค่ะ!” เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่รุกรานของเย่เทียน คุณหญิงมิสะก็ไม่ได้รู้สึกว่าถูกล่วงเกินแต่อย่างใด แต่กลับยื่นอกมาข้างหน้าด้วยซ้ำ

ครั้งนี้ความเร่าร้อนของชาวตะวันตกทำให้เขาได้เรียนรู้แล้ว มันทำให้รอยยิ้มของเขาดูประหลาดขึ้นมา

พอเห็นมือขาวๆ ที่ยื่นมา เย่เทียนก็คว้าไว้อย่างไม่ลังเล แล้วดึงมาหอมทีหนึ่ง

ถึงการจูบมือทักทายจะไม่ใช่เรื่องที่เกินไป แต่ไม่ว่าจะเป็นท่าทางหรือการแสดงออกมันก็ทำให้เขาดูต่ำทรามจริง..

ภาพที่เกิดขึ้นทำเอาช่ายเหมยเป่าโกรธจนอยากกระชากเขากลับมาแล้วตบบ้องหูสักที แม่งเอ๊ยนี่หื่นจนหน้ามืดตามัวไปแล้วใช่มั้ย ลืมไปแล้วเหรอว่าอีกฝ่ายเป็นใคร?

“เป็นกลิ่นที่หอมเหลือเกิน ขาวมาก นุ่มมาก!” ตอนแรกเย่เทียนยังพูดปกติอยู่เลย แต่ต่อมาสายตาของเย่เทียนก็ค่อยๆ ดำดิ่งเข้าไปที่หน้าอกของอีกฝ่ายแล้ว

“คุณเย่นี่ช่างเป็นคนที่อารมณ์ดีจริงๆ เลยนะคะ! แบบนี้ฉันก็อดใจที่จะคุยกับคุณเย่ต่อไปไม่ไหวแล้วค่ะ” คุณหญิงมิสะแสดงแววตาที่ไม่ปกติออกมา เอามือปิดปากแล้วขำออกมาเบาๆ

“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ!” เย่เทียนโบกมือ “การได้รู้จักกับคุณหญิงนั้นถือเป็นความโชคดีของผมเลยครับ! อีกอย่างวิวข้างนอกก็สวยจะตาย เรามาดื่มกันสักแก้วดีมั้ยครับ?”

“ได้ค่ะ!” พอคุณหญิงมิสะได้ฟังคำชมของเย่เทียนรอยยิ้มบนใบหน้าก็เด่นชัดขึ้น มือข้างหนึ่งวางไว้ที่ขอบโต๊ะ แล้ววางหน้าอกของตัวเองลงไป

เพียงการกระทำนี้ก็ทำให้เลือดลมของเย่เทียนพุ่งกระฉูด เชี่ย ใหญ่ชะมัด!

“คุณเย่เป็นคนที่เฮฮาดีนะคะ แบบนี้มิสะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อแล้ว!” พอเห็นว่าเย่เทียนไม่ลังเลที่จะลงไปดื่ม คุณหญิงมิสะก็แสดงแววตาที่ดีใจออกมา

“มีอะไรที่พูดยาก ก็แค่อยากเด็ดหัวผมไม่ใช่รึไง?” เย่เทียนนั่งพิงอยู่ตรงเก้าอี้แล้วยิ้มออกมา แล้วทำหน้าไม่ใส่ใจ

แต่การกระทำของเย่เทียนกลับทำให้คุณหญิงมิสะถึงกลับชะงักไปแวบหนึ่ง ในเมื่อกี้ฝ่ายรู้จุดประสงค์ของเธอแล้ว ทำไมยังกล้ากินเหล้าที่เธอเทให้อีก? หรือคนคนนี้จะไม่มีหัวใจจริงๆ?

“หึหึ!” เย่เทียนขำออกมาเบาๆ มองไปยังแก้วที่อยู่ในมือ “ช่วยไม่ได้นี่ ใครให้ผมกระหายในร่างกายของคุณล่ะครับ!”