เผชิญกับนานาโกะที่สายตาเต็มไปด้วยความโมโห เอ็ดเวิร์ดยิ้ม
“คุณผู้หญิง ผมว่าคุณคงไม่รู้จักอิตาลีดี ถ้าผมเป็นคุณ ทางที่ดีควรเก็บสายตาไม่เป็นมิตรนั่นไว้!”พูดจบเอ็ดเวิร์ดปรบมือสองสามที
กลุ่มคนจำนวน6คนเดินมา
แต่ละคนรูปร่างกำยำไร้ผู้ใดเปรียบ ใส่แว่นกันแดดสีดำสนิท น่าเกรงขามมาก
บริเวณรอบมีคนมุมอยู่ดูไม่น้อย อย่างไรเรื่องก็เกิดขึ้นตรงนี้ แต่ตอนที่ชายกำยำ6คนเดินมา ผู้คนที่มามุงดูล้วนหลบด้วยความหวาดกลัว
เหตุผลนั้นง่ายมาก เพราะชายกำยำทั้งหกสวมถุงมือสีขาวที่มือขวา
ไม่ใช่ธรรมเนียมอะไร แต่เป็นแก๊ง แก๊งคนในพื้นที่ต่างเกรงกลัว!
เอ็ดเวิร์ดพึงพอใจที่ผู้คนมีสีหน้าหวาดกลัว จากนั้นหันไปมองนานาโกะด้วยรอยยิ้ม:“คุณผู้หญิง ตอนนี้คุณเปลี่ยนใจแล้วหรือยัง?”
“ดี!”นานาโกะพยักหน้าเบาๆ:“พาไปเลย!”
เมื่อเห็นนานาโกะที่ในที่สุดจำก็ยอมศิโรราบ เอ็ดเวิร์ดก็ยิ้มอย่างลำพองใจ จากนั้นโบกมือไปมา ชายกำยำทั้ง6คนจึงหลีกทางให้ด้วยความเคารพ ส่วนเอ็ดเวิร์ดเดินไปข้างๆนานาโกะด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม อีกทั้งยกแขนขึ้น แสดงให้เห็นนัยๆให้นานาโกะคล้องแขนตน
แต่นานาโกะกลับไม่สนใจ เชิดหน้าเดินผ่านเขาไป
“น่าสนใจ!”เอ็ดเวิร์ดแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆ ความเย็นชาที่นานาโกะมีต่อตน สายตาเขายิ่งตื่นเต้นและรอคอย
เพียงแต่เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังเจอกับอะไร
“ฉันยังไม่ได้เอากระเป๋า!”จู่ๆนานาโกะก็หยุดเดิน แล้วหันไปมองผู้คนที่รายล้อมอยู่
บริเวณนั้นมีคนประเทศหยิงที่ไม่เตะตาอยู่คนหนึ่ง พยักหน้าเล็กน้อยเมื่อนานาโกะหันมามอง
“ไม่ต้องห่วง มีผมอยู่ คุณไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น!”เอ็ดเวิร์ดยิ้มอย่างลำพองใจ พยักหน้าให้ชายกำยำข้างๆ แล้ววางมือลงบนไหล่ของนานาโกะตามอำเภอใจ
นานาโกะดวงตาหดตัวทันใด แต่พอนึกขึ้นได้ว่าตรงนี้เป็นที่สาธารณะ เธอก็ไม่ทำอะไร เพียงเอี้ยวตัวหลบการกระทำนี้ จากนั้นก็ตรงไปรอในรถ
ขบวนรถค่อย ๆออกไป คนประเทศหยิงที่ซ่อนตัวอยู่ในฝูงชนถอนหายใจเบาๆ หันหลังแล้วหายตัวไปจากสายตาของทุกคน
ไม่มีใครรู้สึกแปลกประหลาดอะไร เพราะความรู้สึกถึงการมีอยู่ของเขานั้นน้อยเหลือเกิน แทบจะไม่รู้สึกถึงการหายไปของเขาเลย...
อีกด้านหนึ่ง เย่เทียนตามช่ายเหมยเป่ามาถึงร้านขายสินค้าแบรนด์เนมแห่งหนึ่ง
ร้านขายสินค้าแบรนด์เนมแห่งนี้ขายเครื่องประดับโดยเฉพาะ โดยเฉพาะเครื่องประดับเพชรคุณภาพสูง เห็นแล้วละลานตาไปหมด บางแบบแม้แต่ผู้ชายอย่างเย่เทียนเห็นแล้วก็ชื่นชอบเป็นอย่างมาก
“ขอดูอันนี้หน่อย!”
พนักงานมีสายเลือดยุโรปแท้ๆ รูปร่างสัดส่วนสอดรับกันอย่างมาก บริเวณที่ควรใหญ่ก็ใหญ่ บริเวณที่ควรเล็กก็เล็ก โดยเฉพาะดวงตาของเธอ เป็นสีฟ้าอ่อนๆ เต็มเป็นด้วยความเป็นคนต่างชาติ
เมื่อได้ยินความต้องการของช่ายเหมยเป่า เมื่อมองไปที่ชิโปโตะที่แทบจะไม่มีมือถือถุงแล้ว ก็รู้ได้ทันใดว่าการขายใหญ่มาถึงร้านแล้ว หยิบแหวนบลูไดมอนด์ออกจากเคาน์เตอร์อย่างมืออาชีพ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่