ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1079

ทั้งสองฝ่ายใช้แรงมากขึ้นเรื่อย ด้วยความที่ใช้แรงมากขึ้นหน้าผากของหัวหน้าเริ่มมีเหงื่อไหลออกมาแล้ว ร่างกายก็เริ่มสั่นขึ้นมาเล็กน้อย

การเป็นนักบู๊นั้นเมื่อพูดถึงเรื่องการควบคุมร่างกายก็แทบจะทำได้ขั้นสุดแล้ว สถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้ามันไม่ได้มีให้เห็นกันบ่อยๆ! พร้อมกันนั้นก็ยังเป็นการบอกอ้อมๆ ว่าร่างกายของเขากำลังจะถึงขีดจำกัดแล้ว

ตอนแรกแม่ม่ายดำยังเอามือวางไว้บนโต๊ะ พร้อมกับทำหน้าขี้เกียจและสนใจ

แต่มาตอนนี้ เธอกลับลุกพรวดขึ้นมา หันมองเย่เทียนด้วยสีหน้าที่ตกใจ อ้าปากเล็กน้อย เห็นแล้วอยากจะเขาไปจูบจริงๆ

“นี่คุณผู้หญิง สายตากับท่าทางของคุณนี่มันช่างดึงดูดจริงๆ!” เย่เทียนพูดด้วยท่าทางที่ใจเย็น พอหัวหน้าทีมได้เห็นอย่างนั้นก็ถอดหายใจออกมาทันที

พลังที่อยู่ภายใต้แรงกดสูงก็ได้คลายลงทันที

พอคลายลงแบบนี้มันก็ไม่สำคัญ ต่อให้เป็นเย่เทียนหน้าผากก็เริ่มมีเหงื่อไหลออกมาแล้วเช่นกัน ตอนนี้พลังที่ทั้งสองอัดเข้าไปในโตีะนั้นมหาศาลมาก พอหัวหน้าทีมมาคลายออกแบบนี้ จึงมีความเป็นไปได้สูงที่มันจะระเบิดออก!

เชคอฟถอยหลังตามสัญชาตญาณ เขาเองก็มองออกว่าทั้งคู่กำลังวัดอะไรบางอย่างกันอยู่ แค่วิธีที่ใช้มันรุนแรงไปสักหน่อย แถมยังรุนแรงกว่าวัฒนธรรมบางอย่างของมนุษย์หมาป่าด้วย!

เล่นใหญ่เกินไปแล้วมั้ง!

เชคอฟตัดพ้อออกมาในใจ จากนั้นก็จ้องมองไปยังโต๊ะที่แสนอันตรายนั่น

หัวหน้าทีมเองก็รู้สึกว่ามันไม่ค่อยปกติ แต่ตอนนี้จะพูดอะไรมันก็สายเกินไปแล้ว! โดยเฉพาะร่างกายของเขา เขาไม่สามารถควบคุมมันได้แล้ว ทำให้เขาอยากจะตะโกนออกไปว่าทำยังไงดี

ถึงปกติลู่จื่ออันจะดูไม่ค่อยอยู่ตามร่องตามรอย แต่ตอนนี้กลับจ้องมองมาที่โต๊ะด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม “ระวังหน่อย พยายามควบคุมพลังเอาไว้!” พูดจบเขาก็วางมือไปที่สะบักของหัวหน้าทีม ค่อยๆ ถ่ายพลังของตัวเองเข้าไป เพื่อลดอาการเหนื่อยล้าของหัวหน้าทีม

“นี่มันเรียกว่าอะไร!” ในใจของเย่เทียนขำออกมาอย่างขมขื่น ส่ายหน้าเบาๆ จากนั้นก็ทำเป็นต้องงัดความเสี่ยงของร่างกายออกมาใช้ แล้วดึงพลังทั้งหมดของตนออกมา

ในพริบตาที่เย่เทียนเอาจริงขึ้นมานั้น ทั่วทั้งห้องก็เต็มเปี่ยมไปด้วยแรงกดดัน หลายคนถึงกับรู้สึกหายใจแทบไม่ออก

สามยอดรวมเกล้านั้นไม่ได้มีไว้เล่นๆ ตอนนี้พอเย่เทียนเอาจริงขึ้นมาทุกคนต่างช็อกไปตามๆ กัน

เชคอฟสายตาเป็นประกาย เขารู้มาตลอดว่าเย่เทียนนั้นแข็งแกร่ง แต่นึกไม่ถึงว่าจะแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้! มีพันธมิตรที่แข็งแกร่งขนาดนี้สำหรับเขาและเผ่าพันธุ์ของเขาก็ถือว่าเป็นเรื่องดีๆซะยิ่งกว่าดีกว่าดีเลย

เย่เทียนวางมือทั้งสองข้างไว้บนโต๊ะ ร่างกายของเขาราวกับลูกโป่งที่ถูกเติมลม ระหว่างที่เสื้อผ้าสั่นไหวเขาก็เป็นเหมือนคนอ้วนที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข

แต่ไม่มีใครขำ แต่กลับจ้องมองไปยังโต๊ะด้วยสายตาที่เคร่งขรึม

“แกร็กแกร็ก!”

ตรงกลางของโต๊ะเกิดเสียงดังขึ้น เสี้ยนค่อยๆ โผล่ขึ้นมาเป็นเส้นๆ เห็นแล้วไม่ต่างอะไรกับขนที่ปุกปุยของสัตว์เลย!

บ่งบอกว่าโต๊ะถูกพลังทำลายไปมากขนาดไหนแล้ว!

ท่าทางที่สบายๆ นี้ ทำไมก่อนและหลังถึงได้แต่ต่างกันขนาดนี้?

เย่เทียนนั้นรู้สึกค่อนข้างมีความสุข เพราะเมื่อกี้นี้ พลังในการต่อสู้ของเขาได้เพิ่มขึ้นมาอีกแล้ว มันไม่ใช่การเพิ่มขึ้นของระดับขั้นแต่เป็นการเข้าใจในกำลังที่อยู่ในตัวต่างหาก

จะว่าไปมันก็เป็นเรื่องที่บังเอิญ เมื่อกี้ตอนที่รู้สึกว่ากำลังจะควบคุมสถานการณ์ไม่ได้นั้น จู่ๆ เขาก็นึกถึงก่อนหน้านี้ในการชุมนุมยุทธจักร ที่ถูกสำนักหมอเทพกระตุ้นจุดเปิดเส้นแนวลมปราณจนทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้น

สำหรับนักบู๊นั้นต้องเข้าใจในจุดเปิดเส้นแนวลมปราณของตัวเองเป็นอย่างดี ดังนั้นเขาจึงจำได้อย่างชัดเจนว่าตอนนั้นสำนักหมอเทพแทงเข้ามาที่จุดไหนบ้างและเมื่อกี้เขาก็ถูกบีบอย่างหนักเหมือนกัน จึงใช้ลมปราณเข้าไปคลุมจุดเหล่านั้นแล้วทำการกระตุ้นมัน นึกไม่ถึงว่าจะสามารถกระตุ้นพลังแฝงทั้งหมดในตัวออกมาได้แบบนี้!

ด้วยเหตุนี้ กำลังภายในที่หมดไปของเขาก็พุ่งพรวดออกมาทันที นั่นจึงเป็นสาเหตุที่เขาสามารถควบคุมการระเบิดได้อย่างสมบูรณ์นั่นเอง

แต่ยังไงเทคนิคแบบนี้มันก็ต้องมีผลข้างเคียงอยู่แล้ว แต่ดีที่เขาเพิ่งขัดเกลามันขึ้นมา ต่อให้เป็นผลข้างเคียงมันก็จะเบากว่าการฝังเข็มในครั้งก่อนมาก!

“มันก็แค่เทคนิคเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น” ทันทีที่เย่เทียนพูดจบเขาก็รู้สึกหน้ามืด เขาเองก็นึกไม่ถึงว่าผลข้างเคียงจะมาเร็วขนาดนี้ ตอนแรกยังกะว่าจะโชว์เท่สักหน่อย นึกไม่ถึงว่าเรื่องไม่คาดฝันจะมาปุบปับนี้!

ลู่จื่ออันทำหน้านับถือ รีบพุ่งมาอยู่ข้างๆ เย่เทียนแล้วรับเขาเอาไว้

หัวหน้าทีมทำหน้ารู้สึกผิด “เฮ้อ! ตอนแรกร่างกายของเย่เทียนก็บอบบางอยู่แล้ว ผมเองที่ทำให้ร่างกายของเขาเจ็บหนักยิ่งกว่าเดิม ผมผิดไปแล้ว รอเขาฟื้นก่อนค่อยขอโทษแล้วกัน!”

“น้องเย่เทียนไม่ได้เป็นอะไรขนาดนั้น ปล่อยให้เป็นหน้าที่ผมเอง! มนุษย์หมาป่าก็พอมีข้อดีอยู่บ้าง และมันก็สามารถบำรุงร่างกายของน้องเย่เทียนได้พอดี!” ในที่สุดเชคอฟก็หาทางที่จะตอบแทนเย่เทียนได้แล้วเอามือตบหน้าอกแล้วทำการรับปาก จากนั้นก็มีคนกลุ่มหนึ่งพาเย่เทียนเข้าไปในห้องลับห้องหนึ่งของมนุษย์หมาป่า แล้วค่อยพากันถอยออกไป