ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1078

เมื่อกลับมาถึงฐานทัพที่ใหม่ที่สุดของมนุษย์หมาป่า เย่เทียนและคนอื่นๆ ก็ได้รับการปฏิบัติอย่างดีที่สุด

ถึงตามตัวของเชคอฟจะเต็มไปด้วยแผล แต่ใบหน้าของเขายังคงยิ้มแย้ม สำหรับเขาแล้วสถานการณ์เมื่อกี้ถือเป็นการรอดตายมาได้อย่างปาฏิหาริย์! ถ้าเย่เทียนไม่ได้พาพวกเข้ามาช่วย มีความเป็นไปได้สูงที่ตอนนี้เผ่าพันธุ์ของเขาจะกลายเป็นอดีตไปแล้ว ไม่หลงเหลือแม้แต่นิดเดียว!

แน่นอนว่าเขาเองก็รู้สึกผิดต่อเย่เทียนอยู่บ้าง เพราะการที่เย่เทียนพาพวกมาช่วยมนุษย์หมาป่าไว้ได้ จึงทำให้เย่เทียนตกอยู่ในสภาพที่อนาถแบบนี้ ทำให้ความซาบซึ้งในใจของเขาเพิ่มมากขึ้นทุกที

“ขอบคุณ!”

คำพูดนับหมื่นนับพันหลอมรวมออกมาสองพยางค์ เชคอฟตบไปที่ไหล่ของเย่เทียนอย่างแรง

เย่เทียนรับรู้ถึงความหนักแน่นในใจของเขาได้อย่างชัดเจน จึงอดที่จะขำออกมาไม่ได้ “ผมว่าตอนนี้ผมต้องการห้องที่ค่อนข้างปลอดภัยมากกว่านะครับ”

“เป็นความผิดผมเองครับ!” เชคอฟตบๆ ไปที่หัวของตัวเอง เมื่อกี้เขาแค่ต้องการแสดงความตื้นตันที่มีต่อเย่เทียน จนลืมไปว่าเย่เทียนยังแบกช่ายเหมยเป่าไว้ด้านหลัง

ภายใต้การนำทางของมนุษย์หมาป่าคนหนึ่ง เย่เทียนก็ได้พาช่ายเหมยเป่ากับธิดางูไปพัก ถึงอาการของทั้งคู่จะไม่ค่อยสู้ดี แต่จากการดูแลของมนุษย์หมาป่าหญิงก็คงจะไม่เป็นไรมาก

“ครั้งนี้ต้องขอบคุณพวกคุณที่มาช่วยไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นเผ่าพันธุ์มนุษย์หมาป่าของเราไม่น่าจะผ่านวิกฤตครั้งนี้มาได้!”

เย่เทียนและคนอื่นๆ เข้ามาในห้องประชุมห้องหนึ่ง เชคอฟจ้องมองพวกเขาด้วยใบหน้าที่ตื้นตัน ถึงจะแสดงความขอบคุณไปหลายครั้งแล้ว แต่ลำพังแค่คำพูดมันก็ไม่สามารถแสดงความซาบซึ้งที่มีอยู่ในใจได้

“การที่ได้มีพันธมิตรอย่างมนุษย์หมาป่า เราเองรู้สึกดีใจมากเหมือนกัน!” หัวหน้าทีมมองมาที่เย่เทียน พอเห็นเย่เทียนไม่มีทีท่าว่าจะพูดเขาจึงพูดเปิดประเด็นก่อน พร้อมทั้งพยักหน้าอย่างพึงพอใจกับการกระทำของเย่เทียน

การเป็นหนึ่งในผู้บริหารของทีมสายฟ้าในต่างประเทศนั้น อำนาจที่หัวหน้าทีมมีอยู่ในมือมันมากกว่าที่เย่เทียนคิดไว้! ถึงซ่านหงเลียงจะเป็นผู้นำของทีมสายฟ้า แต่หัวหน้าทีมก็มีอำนาจมากพอที่จะถอดเขาออกได้!

โดยเฉพาะการรับสมาชิกใหม่แบบนี้ เขาจำเป็นต้องรับผิดชอบต่อความปลอดภัยผู้ใต้บังคับบัญชา

หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ หัวหน้าทีมก็กำลังทดสอบความสามารถของเย่เทียนอยู่นั่นเอง

หนึ่งในนั้นคือการทดสอบฝีมือของเย่เทียน ส่วนอีกอย่างก็คือการทดสอบการความสามารถในการดำเนินงานของเย่เทียน จากการแสดงออกของเย่เทียนในตอนนี้ หัวหน้าทีมรู้สึกพอใจมาก คนอื่นก็รู้สึกไม่ต่างกัน

ลู่จื่ออันขำออกมาทีหนึ่ง จากนั้นก็พุ่งมาข้างๆ เย่เทียน “นี่เย่เทียน ได้ยินชื่อคุณมาตั้งนานแล้ว แต่น่าเสียดายที่ตอนนั้นผมกำลัง….”

“อะแฮ้ม!” แม่ม่ายดำถลึงตาใส่เขาอย่างหมดคำพูด ทำไมหมอนี่ถึงได้ปากมากขนาดนี้ นี่เขาไม่รู้รึไงว่าเรื่องบางเรื่องยิ่งพูดก็ยิ่งผิดรึไง?

หัวหน้าทีมขมวดคิ้วไปทีหนึ่ง จากนั้นก็มองไปที่ลู่จื่ออัน ทำเอาลู่จื่ออันตกใจจนสะดุ้ง เย่เทียนถึงกับต้องขำออกมา ลู่จื่ออันคนนี้น่านใจดีนะ ถึงจะพูดมากไปหน่อย แต่ก็ไม่ได้มีจุดประสงค์ร้ายอะไร และมือกระบี่ชุดขาวที่ถือน้ำเต้าใส่เหล้านั้นดุท่าจะไม่ได้น่าคบเท่าเขา

ส่วนแม่ม่ายดำนั้น….ฟังจากชื่อก็ไม่ใช่คนที่จะน่าเข้าหาเท่าไหร่ เธอมีลักษณะเฉพาะตัวที่เด่นชัดมาก

สำหรับกำลังเสริมที่ทางองค์กรส่งมาให้ เย่เทียนต้องอ้าแขนรับอยู่แล้ว แบบนี้ความกดดันของเขาก็จะลดลงมาก