ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1082

“อย่านะ!”

ออนนีฮานดิ้นรนสุดชีวิต สารพันธุกรรมนี่อัตราการตายสูงไม่พอ ก่อนตายยังต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสด้วย

เขาเคยเห็นศพของคนในเผ่าเลือดที่ถูกฉีดสารพันธุกรรมนี้เข้าไปแล้ว ภายใต้การออกฤทธิ์ของสารพันธุกรรมเผ่าเลือดคนนั้นแทบไม่หลงเหลือสภาพของความเป็นคนเลย กระดูกในร่างกายไม่มีชิ้นไหนที่สามารถหยิบขึ้นมาได้อย่างสมบูรณ์เลย

แค่แตะเบาๆ ก็แหลกไปเลย! หลังการชันสูตรก็ยิ่งรู้ว่าพันธุกรรมในเซลล์ของเผ่าเลือดนั้นฉีกขาดหมด จินตนาการได้เลยว่าสารพันธุกรรมนี้โหดร้ายแค่ไหน

“แกไม่มีสิทธิ์เลือก!” แฟลิกส์ ที่อยู่ข้างๆ พูดออกมาอย่างไม่ชอบใจ สายตาของเขาจับจ้องมาที่ออนนีฮานจากในเงามืด

“ถึงในช่วงแรกยาตัวนี้จะมีปัญหาค่อนข้างมาก แต่ก็ได้รับการปรับปรุงมาหลายครั้ง ฉันเชื่อว่ามันอยู่ในระดับที่เราคาดหวังแล้ว!”

ปรับปรุงแม่แกสิ! คาดหวังแม่แกสิ!

ออนนีฮานด่าอยู่ในใจนับครั้งไม่ถ้วน แต่เขากลับไม่กล้าพูดความในใจออกมา ทำได้แค่มองแฟลิกส์ ด้วยความหวาดกลัว

“ไม่ต้องห่วง ขอแค่แกสามารถทนรับสารพันธุกรรมนี้ไปได้ แกไม่เพียงจะมีชีวิตต่อไป แกยังจะได้ทุกอย่างที่แกเคยหวังด้วย! ฉันรับประกันกับแกได้เลย!” แฟลิกส์ ค่อยๆ ยืนขึ้น “สิ่งที่แกควรทำตอนนี้คือภาวนาให้แกสามารถรอดไปได้ พระเจ้าจะปกป้องแกเอง!”

พูดจบเขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินจากไป คนที่เตรียมตัวอยู่ข้างเตียงก็ได้ฉีดสารพันธุกรรมเข้าไปในตัวของออนนีฮานทันที

กล้ามเนื้อทั่วตัวของออนนีฮานหดเกร็งทันที ชักดิ้นชักงออยู่บนเตียง แต่คนของครูเสด สันตะปาปาพวกนั้นกลับทำเหมือนไม่เห็น ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป

ประตูของห้องลับ แฟลิกส์ หันหลังให้ประตูเหล็กที่ทั้งหนาทั้งหนัก มองดูภาพบนกำแพงที่อยู่ตรงหน้าอย่างเงียบๆ คนอื่นๆ ก็ไม่กล้ารบกวน โค้งคำนับอย่างนอบน้อมแล้วรีบออกไป กลัวว่าตัวเองจะไปรบกวน แฟลิกส์ เข้า

ท่านประธานผู้พิพากษานั้นน่ากลัวมาก ถ้าเกิดไปผิดใจท่านเข้า มันจะไม่จบแค่ตายเท่านั้น

ออนนีฮานรู้สึกราวกับเลือดร่างกายกำลังเดือด ความเจ็บปวดที่แสนสาหัสกำลังกัดกินสติของเขา ทำเอาเขาเจ็บจนแทบจะหมดสติแล้ว

แต่ในตอนที่เขากำลังจะหมดสติ ก็จะมีลมปราณเย็นๆ ที่แปลกประหลาดปะทุขึ้น กระตุ้นเขากลับคืนมา ให้ทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในตัว

สำหรับเขาแล้วเวลาเดินได้ค่อนข้างช้า ราวกับลมร้อนในตัวจะไม่มีวันหายไป คอยเผาไหม้ร่างกายของเขาไปเรื่อยๆ

เขาอยากครวญครางออกมา แต่ก็ไม่สามารถส่งเสียงอะไรออกมาได้ ทำได้แค่อ้าปาก แล้วชักดิ้นชักงออยู่บนเตียง

บนตัวของเขาตอนนี้ มีแสงกะพริบสีแดงสว่างขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ในตอนที่แสงสีแดงสว่างขึ้นจะมีเส้นไหมสีดำมากมายปรากฏตามมาด้วย ปกคลุมเขาอีกครั้ง และเป็นแบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า

ข้างหลังของเขามีก้อนอะไรบางอย่างนูนขึ้นมาสองก้อน จากนั้นพวกมันก็ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายก็ทะลุผ่านผิวหนัง ปรากฏเป็นปีกสีดำเล็กสองข้าง!

การเปลี่ยนแปลงแบบนี้มันเป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น หลังจากที่ปีกปรากฏขึ้น ร่างกายของเขาก็เริ่มเปลี่ยนแปลงอย่างหนัก

เกร็ดเล็กๆ มากมายปรากฏตามผิวหนังของเขา จนห่อหุ้มไปทั่วร่างของเขา จนถึงตอนนี้ ความร้อนที่อยู่ในตัวออนนีฮานก็ได้หายไปจนหมด

ออนนีฮานไม่อยากจะเชื่อ เขาสามารถทนต่อผลของสารพันธุกรรมได้? เขารอดแล้ว?