ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1095

คนพวกนี้ไม่ทันสังเกตว่าดวงตาของเบนม่อนค่อยๆ กลายเป็นสีทองแล้ว ราวกับเสือชีตาร์ที่กำลังออกล่า ดูเจิดจรัสมาก ช่างน่าหลงใหลเหลือเกิน

ถ้าใครสัมผัสกับดวงตาคู่นี้ก็จะถูกมันควบคุมทันที เดิมทีเบนม่อนไม่ได้ชื่อนี้

เขาคือหนึ่งในกลุ่มคนไร้ปรานีที่มีชื่อเสียง จอห์นตาทองคำ

ความสามารถของ จอห์นตาทองคำไม่ใช่แค่การควบคุมยอดมนุษย์เหล่านี้ แต่เป็นการใช้ตาทองคำผสานพลังของยอดมนุษย์พวกนี้ไว้ด้วยกัน แถมยังใช้พลังวิเศษที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาเพิ่มพลังให้คนเหล่านี้อีกระดับ

หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ ขอแค่เขามียอดมนุษย์ที่มากพอ เขาก็สามารถสร้างกองกำลังได้แล้ว!

ที่นี่เป็นแค่จุดแวะของเขาเท่านั้น สถานที่แบบนี้เขายังมีการติดต่ออย่างลับๆ อีกสามที่ แต่ตอนนี้เลือดปีศาจตามาถึงที่แล้ว! ในเมื่อเจอกัน จอห์นก็ไม่มีทางถอยหนีแน่นอน

เลือดปีศาจไม่ใช่คนที่ชอบรอ ระหว่างที่ร่างกายเกร็งและคลายออก เขาก็ได้พุ่งลงมาจากบนต้นไม้ ทำเอาพื้นดินเกิดไปหลุมขนาดใหญ่

หางตาของจอห์นกระตุก แต่ดีที่ประสาทสัมผัสของเขาดีเลิศ ตอนนี้ได้รวบรวมพลังของกองทัพเสร็จแล้ว มีพลังมากพอที่จะต่อกรกับเลือดปีศาจได้

“โห่!”

เลือดปีศาจอ้าปากแล้วคำรามไปทางที่จอห์นอยู่ แต่จอห์นกลับไม่แม้แต่จะมองเขา กระตุกมือเบาๆ เส้นใยสีฟ้าได้เชื่อมต่อคนเหล่านี้ไว้ด้วยกัน จากนั้นยอดมนุษย์เหล่านี้ก็เข้าสู่โหมดบ้าคลั่ง ต่างพากันโจมตีไปที่เลือดปีศาจด้วยดวงตาที่แดงฉาน

ภายใต้การควบคุมของตาทองคำ คนพวกนี้จะแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก ถ้าจะพูดถึงเรื่องข้อเสียก็มีเพียงอย่างเดียวนั่นก็คือมันค่อนข้างเปลืองคน ต่อให้เขาจะกำจัดเลือดปีศาจได้ แต่ยอดมนุษย์พวกนี้ก็จะระเบิดจนตาย จึงค่อนข้างเสียดายแผนการที่ทำเตรียมการในช่วงที่ผ่านมา

“แกไอ้ตัวประหลาด ตายๆ ไปซะ!” พูดจบตาทองคำก็กระตุกเส้นใยสีฟ้าในมือ เหล่ายอดมนุษย์ที่อยู่อีกด้านก็พุ่งเข้าใส่เลือดปีศาจอย่างรวดเร็ว

แน่นอนว่าคนพวกนี้แข็งแกร่งไม่เท่าเลือดปีศาจ ทันทีที่เริ่มก็มีคนหนึ่งถูกเลือดปีศาจซัดจนกระเด็นไปกระแทกกับพื้นอย่างแรง จนทำให้พื้นดินเกิดเป็นรอยร้าวขนาดใหญ่

ด้วยฝีมือระดับเลือดปีศาจ การโจมตีในครั้งนี้ยอดมนุษย์คนนี้ก็มีแต่ตายกับตาย แต่ที่น่าแปลกคือถึงยอดมนุษย์คนนี้จะถูกซัดจนหน้าอกเป็นรู แต่มันกลับฟื้นฟูกลับมาภายใต้แสงสีฟ้านั่น แถมยังคำรามออกมาเสียงดังด้วย จากนั้นก็พุ่งโจมตีออกไปอีกครั้ง และความเร็วก็เหมือนจะเพิ่มขึ้นด้วย!

การโจมตีของเลือดปีศาจนั้นรุนแรงมาก แต่ก็ต้านอีกฝ่ายที่มีจำนวนมากกว่าไม่ได้ หลังจากที่สู้และดิ้นรนไปสักพักก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะถูกพวกยอดมนุษย์กดลงพื้น

“หึ! ตัวประหลาดอะไร ก็ไม่เห็นจะเท่าไหร่เลย!” จอห์นสบถออกมาเบาๆ ครั้งก่อนที่องค์กรถูกลอบโจมตี ทางฝั่งของเขาไม่ทันได้ตั้งตัว ถึงได้เกิดเหตุการณ์ที่อนาถแบบนั้นขึ้น

ตอนนี้เขามีการเตรียมตัวมาก่อน เลือดปีศาจนี่ยังคิดจะแผลงฤทธิ์อีก? ช่างน่าขันสิ้นดี! สิ่งที่น่าขันยิ่งกว่าคือตอนนี้ในองค์กรดันมีคนพูดเรื่องเลือดปีศาจจะเปลี่ยนสี ช่างขันอะไรอย่างนี้!

วันนี้เขาจะทำให้ทุกคนได้เห็นว่าจอห์นแข็งแกร่งแค่ไหน!

กำเส้นใยแล้วจอห์นก็กระตุก ยอดมนุษย์เหล่านี้ก็โจมตีใส่เลือดปีศาจอย่างบ้าคลั่ง แสงมากมายได้เข้าปกคลุมเลือดปีศาจ ทำให้มองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่น

จอห์นอดไม่ได้ที่จะแย้มมุมปากขึ้น สะใจ! สะใจจริงๆ เลย!

ภายใต้การโจมตีที่รุนแรงแบบนี้ เลือดปีศาจคงเละไปแล้วมั้ง! พอคิดถึงตรงนี้ จอห์นก็อยากที่จะแหงนหน้าแล้วหัวเราะออกมา

ช่างเป็นคนที่น่ากลัวจริงๆ!

ในใจของ จอห์นมีเสียงดังขึ้นแค่เสียงเดียว นั่นก็คือหนีไปจากที่นี่ แต่สิ่งที่ทำให้เขาต้องตกใจก็คือ ตอนนี้แม้แต่ร่างกายของตัวเองเขาก็ไม่สามารถควบคุมได้ ทำได้แค่มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าโดยไม่สามารถทำอะไรได้เลย!

ไม่!

จอห์นตะโกนอยู่ในใจ แต่ออนนีฮานกลับมองเขาอย่างสบายๆ

เลือดสีแดงที่แสบตาได้ไหลออกมาจากดวงตาของจอห์น จากนั้นจอห์นเอามือปิดตาแล้วส่งเสียงโอดครวญที่แสบแก้วหูออกมา หัวของพวกยอดมนุษย์ที่ถูกจอห์นควบคุมได้ระเบิดออก ราวกับพลุที่จุดเพื่อการเฉลิมฉลอง

เห็นได้ชัดว่าออนนีฮานพอใจในผลงานของตัวเอง โดยเฉพาะพวกหัวที่ระเบิดออก ถึงจะทำให้ที่นี่อบอวลไปด้วยกลิ่นคาวเลือด แต่มันก็ทำให้เขารู้สึกถึงความแข็งแกร่งที่ไร้เทียมทาน!

“เชคอฟ! เย่เทียน! รวมถึงพวกผู้ฝึกตนตะวันออก ฉันต้องขอบคุณพวกแกจริงๆ! ถ้าไม่มีพวกแกฉันจะได้รับพลังที่แข็งแกร่งแบบนี้ได้ยังไง?” ออนนีฮานแสดงแววตาที่โหดเหี้ยมออกมา จากนั้นก็กำมือของตัวเอง “ไม่ต้องห่วง ฉันไม่มีทางฆ่าพวกแกง่ายๆ หรอก สำหรับเหยื่อที่ถูกล่า มีเพียงตอนที่ร้องครวญครางถึงเป็นความสนุกที่สุดของนักล่า!”

“พวกแก รอรับการแก้แค้นของฉันไว้ได้เลย!”

น้ำเสียงที่เปี่ยมด้วยความแค้นนั่นทำให้รู้สึกขนลุกขึ้นมา เย่เทียนไม่ได้หนักใจ วิลเลียนถือว่าเก่งใช้ได้เลย ครั้งนี้เลือดปีศาจปรากฏตัวออกมาแค่ไม่นานก็มีคลิปที่ชัดเจนขนาดนี้ให้ดูแล้ว โดยเฉพาะคำพูดเบาๆ ตอนท้ายของออนนีฮานทำให้เย่เทียนรู้ว่าตัวเองเจอปัญหาเข้าแล้ว!

ทุกอย่างได้เป็นไปตามที่พวกเขาคาดการไว้ สิ่งเดียวที่พลาดไปคือออนนีฮาน และคนคนนี้ก็กลายเป็นตัวแปรสำคัญในแผนการของพวกเขาด้วย