ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1105

ในช่วงเวลาที่เย่เทียนกับปีศาจเลือดเปิดค่ายกลเก้าเลี้ยวหลอนวิญญาณเป็นเวทีต่อสู้กันนั้น กองกำลังครูเสดก็ได้ประจันหน้ากับกองกำลังร่วมกลุ่มชนเผ่าต่าง ๆ ของมนุษย์หมาป่า

ในครั้งนี้ออนนีฮานได้นำทัพกองกำลังครูเสดมาสองกอง โดยมีผู้นำทัพชื่อนีลลีโอ เป็นหนุ่มรูปหล่อผมทองนัยน์ตาสีฟ้า

แน่นอนว่าที่มองเห็นได้ภายใต้ชุดเกราะที่หนาหนักนั้นก็เพียงดวงตาสีดั่งฟ้าครามเท่านั้น

ภายในดวงตานั้นไม่เห็นความรู้สึกใด ๆ นอกจากความนิ่งสงบและนิ่งสงบ ไม่สนใจกับกองกำลังเผ่าพันธุ์ดำทมิฬที่มีมากกว่าพวกเขาหลายเท่าตัว สีหน้าของเขาก็ไม่มีความเปลี่ยนแปลง

“จัดขบวนค่าย！”

นีลลีโอในทีท่านิ่งสงบนำพากองกำลังทั้งกองที่เต็มไปด้วยบรรยากาศการฆ่าที่ดูนิ่งสงบ หลังจากเสียงคำสั่งของเขา นักรบบนหลังม้าข้างตัวเขาต่างชักดาบยาวออกมาจากฝักที่อยู่ข้างเอว

วาดออกชี้ไปยังข้าศึกตรงหน้าอย่างพร้อมเพรียง

“ฆ่า！”

เชคอฟแน่นอนก็คือผู้นำทัพกองกำลังแนวร่วม หลังจากถูกออนนีฮานโจมตีจนถอยหนีออกจากบริเวณนั้นไป และได้ย้อนกลับนำเอากองกำลังลูกน้องของเขามาล้อมกองทัพครูเสดไว้

“ฆ่า！”

เชคอฟไม่มีอะไรต้องพูดมาก เทียบกับความเป็นระเบียบเคร่งครัดของกองทัพครูเสด กองกำลังของเขาก็คือพวกนักรบเดนตายมั่วซั่ว！เพียงแต่ฝ่ายตรงข้ามมีแค่ไม่กี่ร้อยนาย ส่วนฝ่ายของเขานี่หละ？นับได้พันเต็ม ๆ ！

เชคอฟก็ยอมรับว่ากองทัพครูเสดนั้นแข็งกล้ามาก แต่มดปลวกจำนวนมากก็ล้มช้างให้ตายได้ โดยเฉพาะการรบแบบประจัญบานประชิดตัว สมรรถนะในเชิงรุกรบของฝ่ายกองทัพครูเสดก็ถูกจำกัดไปครึ่งต่อครึ่ง！

นี้ก็เป็นกลยุทธ์เพียงหนึ่งเดียวที่พวกเขาจะมีโอกาสฉวยความได้เปรียบได้ หุบเขานี้จะต้องเป็นที่ฝังศพของไอ้พวกนักรบครูเสดพวกนี้！

ประจันหน้ากับพวกเผ่าพันธุ์ทมิฬดำที่โหมกำลังเข้ามาเหล่านี้ นีลลีโอยังคงนิ่งเฉย ถึงแม้ม้าที่ขี่อยู่เริ่มออกอาการขยับตัวด้วยความตื่น เขาก็ยังไม่สะทกสะท้าน เย็นเยือกดูเหมือนมนุษย์เหล็ก

และที่สุดเขาเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงที่แววตา จิตวิญญาณฆ่าเข้มข้นทะลักออกมาจากสายตา เสียงคำรามแผดร้องออกมาจากลำคอ “ตาย！”

บรรดากองกำลังครูเสดที่อยู่ข้าง ๆ ตัวเขาทั้งหมดต่างยกดาบในมือชูขึ้น แล้วฟันลงไปพร้อมกันอย่างเต็มแรง ประกายดาบทั้งหมดดูเหมือนประสานรวมเข้าด้วยกัน กลายเป็นประกายดาบที่กว้างใหญ่พุ่งเข้าใส่กองกำลังเผ่าพันธุ์ดำทมิฬที่จู่โจมเข้ามา

เห็นฉากที่กำลังเกิดขึ้นนี้ เชคอฟมีสีหน้าเปลี่ยนไปวูบหนึ่ง ในฐานะผู้อำนวยการทัพเขามีความคิดจะหลบยืนบงการอยู่แต่ข้างหลัง การต่อสู้อย่างประจันหน้ากันสำหรับมนุษย์หมาป่านั้นมีวิธีการเดียว รุกเข้าไป！และรุกเข้าไป！

เชคอฟรู้สึกได้ถึงอานุภาพของประกายดาบนี้ใหญ่หลวงขนาดไหน กัดฟันแน่น เขาประสานแขนทั้งสองข้างกอดไว้ระหว่างอก ขนตามแขนของเขาดูเหมือนอ่อนนุ่ม แต่กลับแข็งกล้าขนาดจะใช้มีดเหล็กกล้าก็ยังไม่สามารถฟันเข้าได้ นั้นเป็นแนวป้องกันอย่างธรรมชาติของเขาเลยทีเดียว

“ฮ่า！” เชคอฟคำรามลั่นออกมา ร่างทั้งตัวชนปะทะตรง ๆ เข้ากับประกายดาบ

ตามมาด้วยพวกมนุษย์หมาป่ารุ่นเล็กรุ่นน้อยก็พากันเอาอย่าง แต่แน่นอนว่าพลังป้องกันของพวกเขาเทียบกับเชคอฟไม่ได้อยู่แล้ว แต่ก็ยอมทำตามแบบว่าดีกว่าไม่ได้ทำ

ส่วนกลุ่มเผ่าพันธุ์อื่นก็มีวิถีการป้องกันตัวเฉพาะทางของพวกเขา แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ช่วงแค่เพียงประจันหน้ากัน ทางฝ่ายเผ่าพันธุ์ดำทมิฬก็มีอันล้มลงไปไม่น้อยกว่าสิบ！

นัยน์ตาของเชคอฟแผ่กระจายเต็มไปด้วยเส้นใยเลือด ในตอนที่เผชิญหน้ากับปีศาจเลือดนั้นเขารู้ตัวดี ยังไงก็มองไม่เห็นทางจะชนะ แต่เผชิญหน้ากับกองกำลังครูเสด เขามีความมั่นใจมากพอ！