ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1107

มองไปที่เกิดกระแสคลื่นพลังจากการระเบิดที่อยู่ไกลออกไป โจอีสหน้าเขียวเครียด แววตาที่จ้องหมีล่ำ เต็มไปด้วยไฟโกรธ

แม้ถึงขณะนี้เขาก็ยังไม่เห็นสถานการณ์ที่เลวร้าย กลับก็ยังห่วงไปถึงนีลลีโอที่กำลังต่อสู้อยู่ ส่วนที่เขาอยู่ที่นี่ เหอะ ๆ ถึงแม้พวกคนของกลุ่มไร้ปรานีจะแกร่งกล้ามาก แต่กองกำลังครูเสดในมือเขาคงไม่ใช่เป็นพวกถือศีลกินเจมั้ง？

โจอีสมีความมั่นใจเต็มที่ในการเผชิญกับทุกสิ่งที่จะเกิดขึ้นทุกรูปแบบ！

แต่ทว่าเขาดูเหมือนจะไม่ได้รับรู้ถึงความรุนแรงที่หนักหนา ถึงแม้พวกคนของกลุ่มไร้ปรานีจะถนัดกับการใช้ชีวิตในมุมมืด แต่ถ้าหากได้จังหวะโอกาสมีหรือพวกเขาจะละทิ้ง？

ผลประโยชน์ระหว่างกันของกลุ่มคณะไม่ใช่จะเกิดขึ้นได้ในเหตุการณ์เรื่องสองเรื่อง กลุ่มไร้ปรานีเห็นกลุ่มคริสตจักรก็ให้รู้สึกขัดลูกตาอยู่ก่อนแล้ว ตอนนี้ก็เหมือนเห็นเนื้ออวบแน่นวางอยู่ต่อหน้ามีหรือพวกเขาจะละทิ้ง？

“จุ๊ จุ๊ คิดไม่ถึงเลยว่าคริสตจักรที่มีความคิดการณ์ไกลจะมาทำเรื่องโง่ ๆ แบบนี้ได้！” ห่างออกไปไม่ไกลนักบริเวณเนินเขาลูกหนึ่ง ชายใส่เสื้อแจ็คเก็ตสีดำคนหนึ่งยิ้มอย่างเหยียดหมิ่นที่มุมปาก

โจอีสยังไม่ได้มองเห็นเขา ถ้าได้เห็นฝ่ายตรงข้ามเข้าก็จะต้องตื่นผวาเอามาก คนคนนี้คือคริสตินผู้มีฉายาว่างูพิษที่อยู่ในกลุ่มไร้ปรานี

ที่ยืนอยู่ข้างตัวคริสตินเป็นเสฯ.มือหนึ่งของกลุ่มไร้ปรานี เกือบทุกข้อมูลข่าวสารมีเกี่ยวข้องกับ กลุ่มไร้ปรานีล้วนรวมอยู่ที่เขาคนนี้ การเข้าล้อมถล่มกองกำลังครูเสดของคริสตจักรในครั้งนี้ก็เป็นแผนของเขานี่เอง หมาจิ้งจอกไฟโบเก้

หมาจิ้งจอกไฟโบเก้ยักไหล่ “ใครจะรู้ได้ว่าเรื่องจะเป็นอย่างไร แต่ข่าวยืนยันมาแน่นอนแล้ว ไอ้เฒ่าแฟลิกส์นั่นไม่เห็นมีปฏิกิริยาต่อเนื่อง และทั้งสำนักงานผู้พิพากษาสำนักงานผู้พิพากษาก็อยู่ในสภาวะเงียบสงัด”

ข่าวนี้ทำเอาคริสตินคิ้วขมวดย่นนิดหนึ่ง “จะมีหลุมพรางกับดักอะไรหรือเปล่า？”

“หลุมพรางกับดักอะไรข้าไม่แน่ใจ แต่คนชุดที่เห็นอยู่ข้างหน้านี้คือกลุ่มที่ถูกจัดให้ทิ้ง！” โบเก้ทำเชิดคาง กรีดนิ้วไปเป็นจังหวะ

นี่เป็นกิริยาเฉพาะตัวของเขา ทุกครั้งเวลาที่ตื่นเต้นก็จะแสดงอาการแบบนี้ออกมา กับคริสตินคนที่เป็นคู่หูกันมาย่อมเข้าใจในความหมายดี

“ถ้างั้นก็จัดสั่งสอนให้พวกมันได้ประทับใจกันเลย！ไม่งั้นพวกมันก็คิดเป็นแต่ว่าพวกมันเองมีอำนาจล้นฟ้า！” คริสตินสะบัดเสียงฮึเบา ๆ แววตาหนาวเยือกลง

โบเก้ยังไม่ออกคำสั่งไปในเดี๋ยวนั้น แต่มองไปยังป่าทึบด้านตะวันออก “ไอ้พวกเด็กน้อยพวกนั้นจะจัดการยังไง？”

คริสตินเชิดมุมปากเป็นวงโค้ง “ให้พวกมันเห็นความร้ายกาจของกลุ่มไร้ปรานี หลังจากนี้พวกเราคงไม่แคล้วต้องมีเรื่องเกี่ยวกันกับพวกมัน”

โบเก้ไม่พูดอะไรมาก คริสตินโดยปกติจะดูสุภาพนุ่มนวล ดูเป็นคนพูดง่ายอย่างมาก แต่โบเก้รู้อยู่แก่ใจอย่างดี หากถ้าเขาตัดสินจะทำอะไรแล้ว เขาก็ไม่มีปัญญาที่จะห้ามเขาได้

โบเก้ควักนกหวีดสีแดงเพลิงออกมา เป่าเบา ๆ ไปสามที ท่ามกลางเสียงที่วุ่นวายในขณะสู้รบกันแทบจะไม่ปรากฏเป็นเสียงเลย

แต่ในจิตใจของโจอีสนั้นเกิดมีการเตือนสติ เขาจะมีความรู้สึกถึงอันตรายที่ยิ่งใหญ่กำลังวนเวียนอยู่รอบตัวเขา มองอีกทีไปที่หุ่นกำยำของหมีล่ำ ที่กำลังซัดคนของกองกำลังครูเสดของคริสตจักรกระเด็นลอยไปไม่ได้หยุด มุมปากต้องกระตุกตาม

กองกำลังกองน้อยที่เห็นเผชิญหน้าสู้กับหมีล่ำ อยู่นั้นดูเหมือนไม่มีทางที่จะโต้ตอบได้เลย หรือจะว่ากองกำลังครูเสดของคริสตจักรนั้นเป็นแค่เศษสวะ？จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ได้แน่นอน เพราะหมีล่ำ นี้แข็งแกร่งเกิน

ก็ไม่รู้ว่าเท็จจริงแล้วเขาจะได้ใช้ยาเสริมยีนอะไร เวลานี้กล้ามเนื้อที่ขยายล่ำขึ้นของหมีล่ำ นั้นเหมือนเหล็กกล้าปานนั้น นักรบทั่วไปในกองกำลังครูเสดแห่งคริสตจักรนี้ไม่มีปัญญาทำอะไรให้เป็นที่ระคายตัวของเขาได้เลย！

ส่วนกองทัพครูเสดแห่งคริสตจักรในชุดเกราะเต็มตัวกับการสู้รบระยะไกล หรือแม้กระทั่งโจมตีพวกยอดมนุษย์ก็ยังใช้ป้องกันตัวได้ในระดับหนึ่ง แต่กับเนื้อตัวล้วน ๆ ของหมีล่ำ ที่เป็นสภาพตามชีวภาพแท้ ๆ กลับใช้ทำอะไรไม่ได้เลย