ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1121

“โหดดี!” บาทหลวงอดพูดเสียงเบาไม่ได้ขณะที่มองดูเย่เทียนเดินแยกออกจากเขตผู้ชมขึ้นไปบนเวทีด้วยตัวเอง

“คุณก็เหมือนกัน แต่น่าเสียดายผมจะไม่ลงมือหนักแบบนั้นกับผู้หญิง!” เย่เทียนยักไหล่ มองเจ้าหน้าที่ขององค์กรศาสนากำลังกุลีกุจอช่วยเปียสกปรกให้ฟื้นจากอาการบาดเจ็บด้วยสีหน้ายิ้มเยาะ

เย่เทียนรู้ดีว่าอาการบาดเจ็บรุนแรงเพียงใด เกรงว่าการรักษาขององค์กรศาสนาก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้! ทั้งๆ ที่บาดแผลหายสนิทแล้ว แต่เปียสกปรกก็ยังพูดอะไรไม่ได้อยู่ดี

นักร้องเพื่อชีวิตที่ไม่สามารถพูดอะไรได้งั้นเหรอ? ล้อเล่นน่ะสิ! เดิมทีเขาอาศัยตัวตนนี้เพื่อมีตำแหน่งสูงในชนเผ่า แต่ตอนนี้เขากลายเป็นใบ้แล้ว ชนเผ่าจะปฏิบัติต่อเขาอย่างไร?

เมื่อนึกถึงความโหดร้ายของผู้อาวุโสของชนเผ่า จิตใจของเปียสกปรกก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง สุดท้ายเขาก็แบกรับไม่ไหว ตาเหลือกเป็นลมสลบไป

โชคดีว่าที่นี่คือสำนักวาติกัน เป็นสถานที่ที่เป็นเรื่องยากหากใครคิดจะตายที่นี่

“อ่อนโยนต่อผู้หญิง ภาษาชาวตะวันออกของพวกคุณพูดว่ายังไงนะ?” บาทหลวงพูดจบก็ส่ายหัวเบาๆ “ช่างเป็นวิธีการที่โง่เง่าอะไรแบบนี้ ไม่รู้ว่ายอดมนุษย์หญิงบางคนที่เคยผ่านการฝึกพิเศษมีใครบ้างที่มือไม่เปื้อนเลือด?”

แววตาของบาทหลวงมีความดูถูกปรากฏขึ้นมา “บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกคุณถึงซ่อนตัวอยู่แต่ในฝั่งตะวันออกเท่านั้น!”

เย่เทียนไม่คาดคิดมาก่อนว่าบาทหลวงที่ภายนอกดูสุภาพอ่อนโยนจะเป็นสาวกคลุ้มคลั่ง! แต่มันก็เป็นข้อสรุปที่ดีเช่นกัน อย่าลืมว่าเขายังหนุ่มและมีพรสวรรค์ องค์กรศาสนาจะมอบเขาให้กับผู้อื่นได้อย่างไร?

นักบวชของสำนักวาติกันมารวมตัวกันเพื่อหารือเกี่ยวกับมาตรการรับมือ ความแข็งแกร่งของบาทหลวงทำให้พวกเขารู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก มนุษย์เป็นสัตว์ที่ซับซ้อนอยู่เสมอ ทางนี้ยังต้องพึ่งพา บาทหลวง แต่อีกทางหนึ่งก็วางแผนที่จะจัดการกับบาทหลวงแล้ว

ในสายตาของผู้พิพากษาชื่อดังอย่างแฟลิกส์ นักบวชเหล่านั้นเป็นเพียงเศษขยะกลุ่มหนึ่งที่รู้วิธีวางกลอุบายเท่านั้น!

ดังนั้นทั้งศาลและนักบวชเหล่านี้ต่างชิงดีชิงเด่นกัน ไม่มีใครยอมใคร!

ภาพย้อนกลับมาที่สังเวียนต่อสู้

เย่เทียนยืนอยู่ข้างหน้าบาทหลวงและสบสายตากับเขา ไม่ล่าถอยหรือยอมแพ้แม้แต่น้อย

ต่างจากความนอบน้อมเข้ากระดูกของชาวตะวันออก แม้ว่าบาทหลวงจะดูแข็งแรง แต่ในความเป็นจริงบาทหลวงยังเป็นสาวกคลั่งเหมือนเดิม เป็นคนบ้าเหมือนเดิม!

“นานมากแล้วที่ไม่ได้สัมผัสถึงความรู้สึกเลือดร้อนพลุ่งพล่านอย่างนี้!” บาทหลวงแลบลิ้นเลียริมฝีปากอันแห้งผาก ส่งยิ้มกระหายเลือดให้เย่เทียน

ทั้งสองฝ่ายยังไม่ทันเริ่มต่อสู้ก็มีความชิงดีชิงเด่นกันแล้ว เย่เทียนขยับร่างกาย เล่นท่ายากหลายครั้งบนสังเวียน

คราวนี้ไม่มีใครกล้าหัวเราะเยาะเย่เทียน ถึงอย่างไรบทเรียนจากคนรุ่นเก่าย่อมเป็นกระจกเงาให้คนรุ่นหลัง ยังคงชัดเจนอยู่ในใจ

“งั้นก็เริ่มได้เลย!” เย่เทียนยิ้มตอบกลับ จากนั้นร่างของเขาก็หายไปท่ามกลางสายตาของทุกคน ความเร็วของเขาเกือบถึงขีดสุด เร็วมากจนหลายคนไม่สามารถบอกทิศทางการโจมตีของเย่เทียนได้เลย!

บาทหลวงสีหน้าจริงจัง จากนั้นจึงยิ้มเยาะ “ช้าเกินไปแล้ว!”

จากนั้นโล่แสงศักดิ์สิทธิ์ก็ปรากฏขึ้นทางด้านซ้ายของตัวเขา ป้องกันหมัดของเย่เทียนไว้

เสียงดังก้องไปทั่วห้องโถง ทำให้หลายคนหน้านิ่วคิ้วขมวดโดยไม่รู้ตัว

ทุกคนได้เห็นพลังป้องกันของโล่แสงศักดิ์สิทธิ์แล้ว แต่หลายคนก็ต้องหรี่ตาลงเมื่อเห็นรอยแตกร้าวเล็กๆ ที่ด้านหน้ากำปั้นของเย่เทียน

ชายผู้นี้แข็งแกร่งมากเกินไปแล้ว! แล้วชาวตะวันออกคนนี้ล่ะเป็นใคร? ทำไมจู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้น!