ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1129

ในทางกลับกันเย่เทียนกำลังมุมานะอยู่กับการรื้อท่อนเสา เขาได้ทำลายไปสามต้นภายในเวลาอันสั้น!

สมเด็จพระสันตะปาปาพ่นลมหายใจอย่างไม่พอใจ ฝ่ามือขนาดใหญ่ไร้รูปร่างชัดเจนได้ปรากฏขึ้นมา คว้าเย่เทียนเอาไว้ในมือ!

เย่เทียนรู้สึกว่าพลังในร่างกายของเขาดูเหมือนจะถูกจำกัด แต่ร่างกายของเขากลับไม่รู้สึก! อย่าลืมความพละกำลังอันแข็งแกร่งของเขา แม้ว่าจะมีความรู้สึกเหมือนติดอยู่ในหนองน้ำ แต่เย่เทียนก็ยังพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากพันธนาการของสมเด็จพระสันตะปาปาโดยอาศัยความแข็งแกร่งของร่างกาย ก่อนจะเอาศีรษะกระแทกเสาหิน

ดวงตาของสมเด็จพระสันตะปาปาเบิกกว้างในทันที ชายผู้นี้ที่ดูเหมือนปลาไหลตัวเล็กๆ ดิ้นหลุดพ้นจากพันธนาการของตนแล้วงั้นหรือ? มันเป็นไปได้อย่างไร! เจ้าเด็กบ้านี่ควรจะถูกเขาบดขยี้ให้ตายง่ายๆ ไม่ใช่หรือ!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็อดหรี่ตาลงไม่ได้ ก่อนจะยื่อมือไปทางเย่เทียนและกำหมัดอีกครั้ง คราวนี้ความแข็งแกร่งได้เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

แต่การแสดงออกของเย่เทียนนั้นเกินความคาดหมายของเขาอีกครั้ง ยังสามารถหลุดพ้นจากเงื้อมมือของเขาได้!

แน่นอนว่าฟิลด์จะไม่พลาดโอกาสดีๆ เช่นนี้ เขาพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากพันธนาการของสมเด็จพระสันตะปาปาและเยาะเย้ย “ฮ่าฮ่า นี่เป็นพลังเหนือมนุษย์ของคุณหรือ? กระจอก!”

“เจ้าพวกโง่ คิดจะเป็นสุนัขรับใช้ขององค์กรศาสนาจริงเหรอ?”

ฟิลด์ไม่ใช่คนประเภทเก่งแต่ปากแต่ไม่ทำอะไรเลย หลังจากเยาะเย้ยฝูงชนอย่างเย็นชา เขาก็เริ่มดำเนินการ

ยอดมนุษย์ที่ถูกสมเด็จพระสันตะปาปาควบคุมไว้เหล่านี้อาจไม่มีความแข็งแกร่งมากนัก แต่เมื่อคนเหล่านี้มารวมตัวกัน พลังเหนือมนุษย์ที่สมเด็จพระสันตะปาปาแสดงออกมาจะไม่สามารถอยู่ในสถานการณ์บดขยี้ได้เลย

ในที่สุด การเดินทางทำลายล้างอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยของเย่เทียนก็สิ้นสุดลง หอประชุมทรุดตัวลงหลังจากไม่มีเสาค้ำชู

โชคดีที่คนในหอประชุมล้วนเป็นยอดมนุษย์ ดังนั้นพวกเขาจะไม่ถูกบดขยี้ตายในหอประชุม หลังจากฝุ่นควันจางหายไป ทุกคนจะได้ชีวิตใหม่

“ให้ตายสิ ทำไมพวกคุณถึงเพิ่งมา!” เย่เทียนเช็ดเลือดที่มุมปาก แล้วจ้องไปที่ท่านจ้าวและคนอื่นๆ แล้วเริ่มนับถอยหลัง

การปรากฏตัวของเย่เทียนคลายความกังวลของพวกเขา ต่อมาจึงพากันเดินเข้าไปตบไหล่เย่เทียน “เป็นยังไงบ้าง เมื่อกี้ตื่นเต้นไหม?”

“ตื่นเต้น? ฮ่าฮ่า!” เย่เทียนมองดูพวกเขาอย่างเย็นชา “หวังว่าพวกคุณจะไม่ร้องไห้นะ ตาแก่สมเด็จพระสันตะปาปานั่นเป็นบ้าไปแล้ว!”

“เป็นบ้า?” ทุกคนอดเลิกคิ้วขึ้นไม่ได้ แล้วจึงหันไปมองสมเด็จพระสันตะปาปาที่อยู่ไกลออกไป

ในเวลานี้ ร่างกายของสมเด็จพระสันตะปาปาสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “พวกแกกำลังท้าทายอำนาจของพระเจ้า วันนี้พวกแกทุกคนต้องตาย!”

สิ้นเสียงคำรามของเขา คลื่นแรงแผ่ซ่านออกจากร่างกายของเขา กวาดไปทั่วทุกทิศทาง

รูม่านตาของเย่เทียนหดตัวในทันที ถูกผลักออกไปในแนวราบพร้อมกับท่านจ้าวและคนอื่นๆ แรงกดดันมหาศาลทำให้ทุกคนรู้สึกอึดอัด ความรู้สึกคุ้นเคยเกิดขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้แม้แต่เย่เทียนก็ทนไม่ไหว กระอักเลือดออกมาทันที

“พวกแก จะไม่มีใครหนีรอดพ้น!” สมเด็จพระสันตะปาปาโกรธเคืองอย่างถึงขีดสุด เดิมทีเขายังวางแผนฆ่าทุกคนด้วยวิธีการที่ผ่อนคลายกว่านี้ เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง แต่ตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้แล้ว

แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าแผนการของเขาล้มเหลว อย่างน้อยที่สุดตราบใดที่ทุกคนยังไม่ออกจากประเทศวาติกัน เขาก็ยังมีโอกาสเหมือนเดิม!

ฟิลด์คือแนวหน้า สำหรับหนูตัวน้อยอย่างเย่เทียน ก็ยังไม่ถึงเวลาที่สมเด็จพระสันตะปาปาจะได้ดูแลเป็นพิเศษ แน่นอนเย่เทียนก็อยากให้เป็นแบบนี้อยู่แล้ว

ความสามารถในการหลบหนีของฟิลด์ มันเหมือนซี่โครงไก่ในมือของสมเด็จพระสันตะปาปา หากปราศจากความสามารถในการหนีเอาชีวิตรอด การคุกคามของเขาจะถูกประเมินค่าต่ำลง

เหมือนตระหนักแล้วว่าตัวเองนั้นหนีไม่พ้น ฟิลด์อดหัวเราะไม่ได้

“ฮ่าฮ่า ต่อสู้มาทั้งชีวิต แต่ไม่คิดว่าจะได้ผลลัพธ์แบบนี้!” หลังจาก ฟิลด์พูดจบ ตัวเขาก็ระเบิดออกในทันใด แรงโจมตีมหาศาลได้กระทบกับสมเด็จพระสันตะปาปาโดยตรง

สมเด็จพระสันตะปาปาตอบโต้อย่างรวดเร็ว ปัดป้องการโจมตี แต่เขาเพิกเฉยต่อความตั้งใจที่แท้จริงของฟิลด์ ม้วนคัมภีร์โบราณในมือของเขาถูกลมพัดปลิวไป!

พลังงานในตัวของสมเด็จพระสันตะปาปาที่เคยใช้อำนาจครอบงำเริ่มลดลงในทันที

เมื่อเย่เทียนเห็นภาพนี้ รูม่านตาก็หดตัวลง “ถึงเวลาแล้ว โจมตี!” ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็รีบพุ่งไปที่หนังสือโบราณ จนถึงตอนนี้ แม้แต่คนโง่ก็ยังรู้ว่าความแข็งแกร่งของสมเด็จพระสันตะปาปามีที่มาจากหนังสือโบราณลึกลับเล่มนั้น ถ้าเขาได้มันมาไว้ในมือ นั่นหมายความว่าเขาจะมีความแข็งแกร่งเท่ากับสมเด็จพระสันตะปาปาใช่ไหม?

เมื่อความคิดชั่วร้ายถือกำเนิดขึ้นก็ไม่สามารถยับยั้งมันไว้ได้ ทุกคนลืมอันตรายรอบตัว พากันกรูไปทางหนังสือโบราณ

“เจ้าพวกหน้าด้าน ไปลงนรกกันให้หมด!”

ดวงตาของสมเด็จพระสันตะปาปาแดงเหมือนปีศาจ เขาระเบิดเสียงคำรามออกมาเหมือนถูกผีร้ายเข้าสิง ท่อนแขนที่ถูกฟิลด์ระเบิดใส่จนเลือดเนื้อเละเทะไม่สามารถใช้แสงศักดิ์สิทธิ์รักษาได้ทัน ตอนนี้ได้หายสนิทอย่างรวดเร็ว เขาพุ่งไปทางหนังสือโบราณ

ท่านจ้าวและคนอื่นๆ มองหน้ากัน รีบเข้าไปห้ามเขาไว้

แต่สมเด็จพระสันตะปาปาในเวลานี้ได้บ้าคลั่งไปแล้ว ไม่สนใจปากท้องของตัวเอง แสงศักดิ์สิทธิ์อันแข็งแกร่งติดตามร่างกายของเขาไป ยอดมนุษย์จำนวนนับไม่ถ้วนได้ละลายหายไปทั้งเป็นหลังจากที่ไปสัมผัสกับแสงศักดิ์สิทธิ์!

ภาพเหตุการณ์นั้นแปลกมาก

ท่านจ้าวและปรมาจารย์ไร้เจตสิกเป็นคนแรกที่พ่ายแพ้ค่ายกล แสงศักดิ์สิทธิ์เข้มข้นกลายเป็นเพลิงศักดิ์สิทธิ์ห่อหุ้มพวกเขาไว้ ทำให้พวกเขาต้องถอยหนี

เมื่อเย่เทียนเห็นภาพนี้เขาก็ไม่สนใจช่วยเหลือ แต่กลับคว้าหนังสือโบราณไว้ในมือแทน อีกด้านหนึ่งลำคอของนักพรตเต๋าชิงเฟิงก็ถูกสมเด็จพระสันตะปาปาจับไว้เช่นกัน!

เวลาสมเด็จพระสันตะปาปาระเบิดโทสะนั้นน่ากลัวจริงๆ ผู้ยิ่งใหญ่อย่างนักพรตเต๋าชิงเฟิงเวลาอยู่ในมือเขานั้นไม่มีแรงที่จะขัดขืนเลย!

เมื่อเห็นหนังสือโบราณในมือของเย่เทียน สมเด็จพระสันตะปาปาก็หอบหายใจและตรัสว่า “เอาหนังสือโบราณมา มิฉะนั้นอย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ!”

เย่เทียนหรี่ตาลง มองไปยังนักพรตเต๋าชิงเฟิงที่ส่ายหน้ายิกๆ ในมือของสมเด็จพระสันตะปาปา มีความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้อยู่ในหัวใจ ตามหลักเหตุผลแล้ว เขาควรจะหนีไปพร้อมกับหนังสือโบราณ แต่ภาพความสัมพันธ์กับนักพรตเต๋าชิงเฟิง กลับยังคงแสดงอยู่ตรงหน้าเขาอย่างต่อเนื่อง

“บูม!”

เช่นเดียวกับฉากระเบิดของลูกระเบิดขนาดมหึมา สำนักวาติกกันถูกทำลายย่อยยับ สิ่งที่แย่กว่านั้นคือยอดมนุษย์รวมถึงชนเผ่ามืดมิดที่อยู่รอบตัว แม้จะไม่ถึงตาย แต่ก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัส

อาจกล่าวได้ว่าครั้งนี้ความแข็งแกร่งของยอดมนุษย์ทั้งหมดในโลกนี้อ่อนแอลงอย่างมาก ผู้ที่หยุดยั้งสมเด็จพระสันตะปาปาได้นั้นเป็นชาวตะวันออกที่ไม่เป็นที่รู้จัก!

หลังจากระเบิดได้เกิดความโกลาหลขึ้น ทุกฝ่ายต่างมีปฏิกิริยาตอบสนองที่แตกต่างกัน ส่วนท่านจ้าวและคนอื่นๆ หลังจากค้นหามา 15 วันติดต่อกัน ในที่สุดก็ต้องยืนยันความจริงที่ว่า เย่เทียน ผู้นำรัฐคนใหม่ของพวกเขาได้สละชีพแล้ว

ไม่มีใครรู้ว่าเย่เทียนสามารถทำลายสถิติที่สั้นที่สุดในการเป็นผู้นำรัฐได้หรือไม่ แต่วีรกรรมอันยิ่งใหญ่ที่เย่เทียนสร้างไว้นั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน และคาดว่าคงไม่มีใครทำได้อีกแล้ว!

ทีมสายฟ้าได้จัดงานไว้อาลัยให้กับเย่เทียน จารึกชื่อของเย่เทียนเอาไว้บนป้ายหินเกียรติยศ

…

เวลาสามปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว เรื่องราวของเย่เทียนค่อยๆ ถูกลืมไป แต่มีบางคนไม่อาจลืมได้!

หญิงสาวในชุดกิโมโนปรากฏตัวขึ้นที่หน้าหลุมฝังศพของเย่เทียน วางดอกลิลลี่ลง แล้วยืนสงบนิ่งอยู่หน้าแผ่นป้ายหลุมศพ

ผู้หญิงในชุดเสื้อคลุมสีดำเดินเข้ามาแต่ไกล เมื่อเห็นภาพนี้ก็อดดันแว่นขึ้นไม่ได้ หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งจึงค่อยๆ ก้าวไปข้างหน้าช้าๆ ต่อมาก็มีผู้หญิงเดินเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ

พวกเธอไม่ได้พูดอะไร แต่มีการเผชิญหน้ากันอยู่ตลอดเวลา

ขอทานที่อยู่ทางด้านหนึ่งมีความสุขที่ได้เห็นภาพนี้ เขาซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้อย่างเงียบ ๆ และคอยเฝ้าดูเหตุการณ์

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหลุมฝังศพของเย่เทียนเป็นสถานที่โปรดของเขา การเซ่นไหว้ครั้งหนึ่งก็เพียงพอที่จะทำให้เขาได้กินอาหารดีๆ สักมื้อแล้ว ดังนั้นเขาจึงเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ทันใดนั้น มือสกปรกข้างหนึ่งวางลงบนหัวไหล่ของเขา ทำให้ขอทานรู้สึกโมโห เขาหันกลับมาและต้องตกตะลึง

“คุณ...”

“ทำไมเหรอ? รู้จักผมเหรอ?”

ขอทานนึกสบถอยู่ในใจ นี่คือแหล่งเงินทองของเขา เขาจะไม่เคยเห็นรูปถ่ายด้านบนได้อย่างไร? ฉิบหาย? ผีหลอกกลางวันแสกๆ เหรอ?

“บัดซบ!” คำพูดมากมายของขอทานประกอบกันเป็นประโยคนี้ จากนั้นก็ตาเหลือกเป็นลมไปเลย

เย่เทียนถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่งแล้วส่ายหน้า มองบรรดาสาวๆ ที่อยู่ในระยะไกลแล้วอดเอามือลูบคางไม่ได้ จะเดินผ่านไปดีไหมนะ?